சமீபத்திய வரலாறு தொல்பொருள் கண்டுபிடிப்புகளுக்கு மட்டுமே பிராந்திய பெருமையை இணைப்பதைக் காட்டுகிறது
பி.ஏ. கிருஷ்ணன் https://thewire.in/history/recent-history-shows-attaching-regional-pride-to-archaeological-findings-only-muddies-waters
26/ஆகஸ்ட்/2025
தொல்பொருள் ஆராய்ச்சி தேசிய அல்லது பிராந்திய பேரினவாதிகளுக்கு ஒரு கருவியாக மாறக்கூடாது.
சமீபத்திய வரலாறு தொல்பொருள் கண்டுபிடிப்புகளுக்கு மட்டுமே பிராந்திய பெருமையை இணைப்பதைக் காட்டுகிறது சேற்று நீர்
கீலாடி அகழ்வாராய்ச்சி தளத்தின் வான்வழி காட்சி. புகைப்படம்: keeladimuseum.tn.gov.in.
சில வாரங்களுக்கு முன்பு, NDTV, "ராஜஸ்தானில் உள்ள 4,500 ஆண்டுகள் பழமையான நாகரிகம் புராண சரஸ்வதி தொடர்பைக் கொண்டுள்ளது" என்று செய்தி வெளியிட்டபோது சரஸ்வதி நதி செய்திகளில் இடம்பெற்றது. அகழ்வாராய்ச்சியில் 23 மீட்டர் ஆழமான பழங்கால நதி கால்வாய் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, இது ரிக் வேதத்தின் சரஸ்வதி நதியுடன் இணைக்கப்பட்ட ஒரு பேலியோ-கால்வாய் ஆகும். கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கலைப்பொருட்கள் ஐந்து காலகட்டங்களைச் சேர்ந்தவை: ஹரப்பாவுக்குப் பிந்தைய காலம், மகாபாரத காலம் என்று அழைக்கப்படுபவை, மௌரிய காலம், குஷாண காலம் மற்றும் குப்தர் காலம்.
பாஸ்கர் ஆங்கிலேயர் இந்த இடம் 5,500 ஆண்டுகள் பழமையானது என்று கூறினார். மௌரிய தாய்-தெய்வ சிலை கிமு 400 ஆம் ஆண்டு காலத்தைச் சேர்ந்தது என்றும், சிவ-பார்வதி டெரகோட்டா சிலை கிமு 1000 க்கும் மேற்பட்டது என்றும் கூறப்படுகிறது. இந்திய துணைக் கண்டத்தில் பிராமி எழுத்துக்களைத் தாங்கிய மிகப் பழமையான முத்திரைகளை ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டுபிடித்ததாகக் கூறப்பட்டது, இது இந்தியாவின் மொழியியல் வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய பகுதியைச் சேர்க்கும். இந்தச் செய்தி செய்தி சேனல்கள் மற்றும் அச்சு ஊடகங்களில் பரவலாகப் புகாரளிக்கப்பட்டது.
எனது நண்பரும் CSIR இல் முன்னாள் சக ஊழியருமான மறைந்த பேராசிரியர் கோச்சார் தனது வேத மக்கள், அவர்களின் வரலாறு மற்றும் புவியியல் புத்தகத்தைப் பற்றி விவாதித்ததை நான் நினைவு கூர்ந்தேன். அவர் தனது புத்தகத்தில் இரண்டு சரஸ்வதிகளை விவரிக்கிறார்: ஆப்கானிஸ்தானில் ஹெல்மண்ட் நதியுடன் அடையாளம் காணப்பட்ட வலிமைமிக்க நாடிதம சரஸ்வதி, மற்றும் ராஜஸ்தானில் காக்கருடன் அடையாளம் காணப்பட்ட சிறிய, மழைநீர் நிறைந்த வினாஷண சரஸ்வதி. நிதின் சுந்தருடன் பின்னர் அளித்த நேர்காணலில், இந்த வேறுபாட்டை அவர் விரிவாகக் கூறினார்.
முந்தைய காலங்களில், ஊடகங்கள் கோச்சாரின் கோட்பாட்டில் ஈடுபட்டிருக்கலாம், அந்த பேலியோ-சேனல் வினாஷண சரஸ்வதியா என்பதை ஆராய்ந்திருக்கலாம். இன்று, இதுபோன்ற விவாதங்கள் முக்கிய ஊடகங்களில் அரிதானவை. மகாபாரத நிகழ்வுகள் நிகழ்ந்ததை எந்த தொல்பொருள் சான்றுகளும் ஆதரிக்காததால், இந்தியாவில் வர்ணம் பூசப்பட்ட சாம்பல் நிறப் பொருட்கள் காலம் அல்லது ஆரம்பகால இரும்பு யுகத்தை (கிமு 1200–கிமு 300) விவரிக்க "மகாபாரத காலம்" பயன்படுத்தப்படுவதை எச்சரிக்கை செய்தியாளர்கள் கேள்வி எழுப்பியிருக்கலாம். மௌரிய இராச்சியம் கிமு 322 இல் நிறுவப்பட்டதால், மௌரிய தாய்-தெய்வ சிலை கிமு 400 ஐச் சேர்ந்தது அல்ல என்பதையும் அவர்கள் குறிப்பிட்டிருக்கலாம். இதேபோல், சிவன் மற்றும் பார்வதியை சித்தரிக்கும் கிமு 1000 சிலைகளை அடையாளம் காண்பது கேள்விக்குறியாக உள்ளது, ஏனெனில் இந்த தெய்வீக ஜோடியின் புராணக்கதை பின்னர் வெளிப்பட்டது. ரிக் வேதம் ருத்ரனைக் குறிப்பிடுகிறது, ஆனால் அவரது மனைவியை அல்ல. அதேபோல், பிராமி எழுத்துக்களைக் கொண்ட முத்திரைகள் பற்றிய கேள்விகள் எழும். அந்த முத்திரைகளில் என்ன எழுதப்பட்டது? அவற்றின் தேதிகள் எவ்வாறு தீர்மானிக்கப்பட்டன? ஒரு சில முத்திரைகளின் கண்டுபிடிப்பு இந்தியாவின் மொழியியல் வரலாற்றில் எவ்வாறு குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பை அளிக்கும்?
இந்த அகழ்வாராய்ச்சி குறித்து இதுவரை எந்த தீவிரமான கல்வி விவாதங்களும் வெளிவரவில்லை, ஆனால் இணையக் கோட்பாடுகள் ஹரப்பா நகர்ப்புற நாகரிகம் கிட்டத்தட்ட தடையின்றித் தொடர்ந்ததாகக் கூறுகின்றன, இது சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு கங்கை சமவெளியில் தொடங்கி மெதுவாக இந்தியா முழுவதும் பரவிய "இரண்டாவது நகர மயமாக்கல்" என்ற கருத்தை சவால் செய்கிறது.
இந்த முறை ராக்கிகரியின் கண்டுபிடிப்புகளுடன் ஒத்துப்போகிறது. வசந்த் ஷிண்டே மற்றும் பலர் செல் (2019) இல் வெளியிட்ட ராக்கிகரியின் ஒற்றை எலும்புக்கூட்டின் மரபணு ஆய்வு, ஹரப்பா மக்கள்தொகை பற்றிய பரந்த முடிவுகளை எடுக்கவும் ஆரிய இடம்பெயர்வு கோட்பாட்டை (AMT) சவால் செய்யவும் சில புகழ்பெற்ற தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களால் பயன்படுத்தப்பட்டது.
இந்த ஆய்வு ஒரு பெண் எலும்புக்கூட்டின் டிஎன்ஏவை பகுப்பாய்வு செய்தது, இது பண்டைய தெற்காசிய வேட்டைக்காரர் மற்றும் ஈரானிய தொடர்பான வம்சாவளியினரின் கலவையை வெளிப்படுத்தியது, ஆனால் புல்வெளி மேய்ச்சல் வம்சாவளியினர் இல்லை. டோனி ஜோசப் போன்ற விமர்சகர்கள், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் மற்றும் பரந்த புவியியல் பகுதியை உள்ளடக்கிய ஒரு நாகரிகத்தின் மரபணு பன்முகத்தன்மையை ஒரு மாதிரியால் பிரதிநிதித்துவப்படுத்த முடியாது என்று வாதிட்டனர்.
இருப்பினும், இந்த விமர்சனக் குரல்கள் பெரும்பாலும் இந்தியா முழுவதும் எதிரொலித்த இந்துத்துவக் கதைகளால் மறைக்கப்பட்டன. 1997 மற்றும் 2000 க்கு இடையில் அமரேந்திர நாத்தின் அகழ்வாராய்ச்சிகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட ராக்கிகர்ஹிக்கான முழு அகழ்வாராய்ச்சி அறிக்கை வெளியிடப்படாமல் உள்ளது என்பது வசதியாக கவனிக்கப்படவில்லை; ஒரு வரைவு அறிக்கை மட்டுமே கிடைக்கிறது. ராக்கிகர்ஹியில் டாக்டர் சஞ்சய் குமார் மஞ்சுல் தலைமையில் நடந்து வரும் அகழ்வாராய்ச்சிகள் குறித்து விரிவான தகவல்கள் எதுவும் இல்லை.
இந்திய தொல்லியல் பல கடுமையான குறைபாடுகளால் பாதிக்கப்படுகிறது. முதலாவதாக, அகழ்வாராய்ச்சிகள் பெரும்பாலும் கடுமையான அடுக்கு ஒழுக்கத்தை (அடுக்கு-அடுக்கு பதிவு) பராமரிக்கத் தவறிவிடுகின்றன. இரண்டாவதாக, விளக்கங்கள் பெரும்பாலும் புறநிலை ஆதாரங்களை விட தேசியவாத, பிராந்திய, மத அல்லது பிரிவினைவாத நிகழ்ச்சி நிரல்களால் இயக்கப்படுகின்றன. மூன்றாவதாக, தொல்பொருள் கண்டுபிடிப்புகள் பெரும்பாலும் பத்திரிகையாளர் சந்திப்புகள் மூலம் அறிவிக்கப்படுகின்றன, பின்னர் அவை கடுமையான சக மதிப்பாய்வு செய்யப்பட்ட பத்திரிகைகளில் வெளியிடப்படுகின்றன. இறுதியாக, முடிவுகள் பெரும்பாலும் ஊக விளக்க பாய்ச்சல்களை உள்ளடக்குகின்றன.
கீழடி மற்றும் சிவகலை கண்டுபிடிப்புகளுக்கும் இதுவே உண்மை, அவை குறிப்பிடத்தக்க கேள்விகளை எழுப்புகின்றன, அவற்றில் சில 2019 இல் தி வயரில் ஒரு கட்டுரையில் எழுப்பப்பட்டன. தமிழ் சூழலை நன்கு அறிந்த ஒருவர் என்ற முறையில், நிபுணர்கள் பதிலளிக்கத் தவறிய பொருத்தமான கேள்விகளை எழுப்ப நான் முன்மொழிகிறேன்.
கீழடி மற்றும் சிவகலை தொடர்பாக தமிழ்நாடு அரசும் அதன் முதலமைச்சரும் பின்வரும் கண்டுபிடிப்புகளை அறிவித்துள்ளனர்:
கீழடி சங்க காலத்தின் உச்சக்கட்டத்தைக் குறிக்கிறது.
கீழடி கிமு 580 ஆம் ஆண்டுக்கு முந்தைய தமிழ் பிராமி பொறிக்கப்பட்ட மட்பாண்டத் துண்டுகளைக் கண்டுபிடித்தது, அதாவது இந்தியாவில் எழுத்து முதலில் தமிழ்நாட்டில் தொடங்கியது.
பொறிக்கப்பட்ட மட்பாண்டத் துண்டுகள் தமிழர்கள் அதிக கல்வியறிவு பெற்றவர்கள் என்பதைக் குறிக்கின்றன.
கீழடியின் கண்டுபிடிப்புகள் மிகவும் வளர்ந்த நகர்ப்புற நாகரிகத்தைக் குறிக்கின்றன, அதாவது இரண்டாவது நகர்ப்புற யுகம் தமிழ்நாட்டிலும் கங்கை சமவெளிகளிலும் ஒரே நேரத்தில் தொடங்கியது.
கீழடியின் கண்டுபிடிப்புகள் ஒரு நதி பள்ளத்தாக்கு நாகரிகத்தைக் குறிக்கின்றன.
கீழடியின் கிராஃபிட்டிகள் சிந்து சமவெளி கலைப்பொருட்களில் காணப்படும் அடையாளங்களுடன் ஒற்றுமையைக் காட்டுகின்றன.
சிவகலையின் கண்டுபிடிப்புகள் தமிழ்நாட்டில் இரும்புக் காலம் கிமு 3345 இல் தொடங்கியது என்பதைக் குறிக்கிறது.
இந்த முடிவுகள் கீழே தனித்தனியாக பகுப்பாய்வு செய்யப்படும்:
சங்க காலத்தின் உச்சக்கட்டம்
தமிழ்நாடு அரசாங்கத்தால் வெளியிடப்பட்ட புத்தகத்தின் தலைப்பு "கீழடி: வைகை நதிக்கரையில் சங்க காலத்தின் ஒரு நகர்ப்புற குடியிருப்பு".
சங்க காலம் என்றால் என்ன?
தேவநேய பாவாணர் தனது "உலகின் முதன்மை பாரம்பரிய மொழி" என்ற புத்தகத்தில், தமிழ் 200,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தனது பயணத்தைத் தொடங்கி 50,000 முதல் 100,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வளர்ந்த மொழியாக மாறியது என்று கூறுகிறார். மறுபுறம், ஹெர்மன் டைகன், தனது "காவ்யா இன் சவுத் இந்தியா - ஓல்ட் தமிழ் சங்கம் போயட்ரி" என்ற புத்தகத்தில், சங்க கவிதைகள் கி.பி 9 அல்லது 10 ஆம் நூற்றாண்டில் - வெறும் 1,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதப்பட்டதாக வாதிடுகிறார். இருப்பினும், சங்க கவிதைகள் கி.பி 100 முதல் கி.பி 400 வரை இயற்றப்பட்டவை என்பது பரந்த ஒருமித்த கருத்து.
உதாரணமாக, தென்னிந்தியாவின் சுருக்கமான வரலாறு என்ற தனது கட்டுரையில், அறிஞர் நோபுரு கரஷிமா, “தற்போதுள்ள சங்கக் கவிதைகள்... பொதுவாக கி.பி. முதல் மற்றும் மூன்றாம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடைப்பட்டவை” என்று கூறுகிறார். இந்த தேதிகள் தன்னிச்சையானவை அல்ல. பிராமணர்கள் தொடர்ந்து வேதங்களை ஓதி வந்த ஒரு சமூகத்தை இந்தக் கவிதைகள் சித்தரிக்கின்றன. உதாரணமாக, கீழடி அமைந்துள்ள மதுரை நகரத்தை விவரிக்கும் மதுரை காஞ்சி என்ற கவிதை, “வேதங்களை நன்றாகப் பாடும் பிராமணர்கள் உள்ளனர், பாரம்பரியத்தை மிகுந்த ஒழுக்கத்துடன் பின்பற்றுகிறார்கள்” என்று கூறுகிறது. “தமிழகத்தில் சில சங்க மன்னர்கள் யூபத் தூண்களை அமைப்பதன் மூலம் வேத சடங்குகளைச் செய்ததாக இந்தக் கவிதைகளில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது” என்று கராஷிமா குறிப்பிடுகிறார், இது கிமு 1 ஆம் மில்லினியத்தின் பிற்பகுதியில், சுமார் 2,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஆரிய கலாச்சார செல்வாக்கைக் குறிக்கிறது.
புகழ்பெற்ற தொல்காப்பியம் உட்பட கிட்டத்தட்ட அனைத்து சங்கப் படைப்புகளும் பிராமணர்களையும் வேதங்களையும் குறிப்பிடுகின்றன, மேலும் சில சமண மற்றும் பௌத்த பள்ளிகளையும் குறிப்பிடுகின்றன. தமிழ்நாட்டின் வரலாற்றுக் காலத்தை இந்தியாவின் பிற பகுதிகளிலிருந்து பிரிக்க முடியாது என்பது ஒரு பாரபட்சமற்ற வாசகருக்குத் தெளிவாகத் தெரிகிறது. உதாரணமாக, பட்டினப்பாலை என்ற சங்க நூலில், சோழர்களின் துறைமுகமான காவிரிப்பூம்பட்டினத்தில் வர்த்தகம் எவ்வாறு நடந்தது என்பதை விவரிக்கிறது: “தலைகளை உயர்த்திய வேகமான குதிரைகள் வெளிநாடுகளிலிருந்து கப்பல்களில் வருகின்றன, கருப்பு மிளகு மூட்டைகள் உள்நாட்டிலிருந்து வண்டிகள் மூலம் வருகின்றன, தங்கம் வடக்கு மலைகளிலிருந்து வருகிறது, சந்தனம் மற்றும் அகில் மரம் மேற்கு மலைகளிலிருந்து வருகின்றன, மேலும் பொருட்கள் கங்கையிலிருந்து வருகின்றன. முத்துக்கள் தெற்கு பெருங்கடலில் இருந்து வருகின்றன, பவளப்பாறைகள் கிழக்கு பெருங்கடலில் இருந்து வருகின்றன. காவிரி நதியின் மகசூல், ஈழத்திலிருந்து (இலங்கை) பொருட்கள், கழகத்தில் (மியான்மர்) தயாரிக்கப்படும் பொருட்கள்.”
எனவே, பொது சகாப்தத்தின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில் தமிழ் நாடு செழிப்பாக இருந்தது என்பது பொதுவான ஒருமித்த கருத்து. டேவிட் ஷுல்மேன் தனது தமிழ் - ஒரு வாழ்க்கை வரலாறு என்ற புத்தகத்தில் கூறுவது போல், "கி.பி. முதல் நூற்றாண்டில், கடற்படையினருக்கான பெயர் குறிப்பிடப்படாத கையேடான பெரிப்ளஸ் ஆஃப் தி எரித்ரேயன் சீ, தெற்காசிய கடற்கரையில் உள்ள முக்கிய துறைமுகங்கள் மற்றும் நகரங்களின் பெயர்களைக் கொடுக்கிறது, இதில் தொலைதூர தெற்கில் உள்ள இடங்கள் அடங்கும், அவை அனைத்தும் திராவிட இடப்பெயர்கள் ஆகும்."
தமிழரின் தொன்மை பொது சகாப்தத்திற்கு முந்தைய நூற்றாண்டுகளுக்குள் தள்ளப்படும்போது சிக்கல் எழுகிறது. கீழடி உண்மையில் சங்க காலம் என்று பொதுவாக அறியப்படும் காலத்திற்கு சுமார் 600 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய காலத்தைக் குறிக்கிறது என்றால், அதை சங்க காலத்தின் நகர்ப்புற குடியேற்றம் என்று அழைப்பது வரலாற்றுக்கு மாறானது மற்றும் தவறானது. ஆனால் அது உண்மையில் பொது சகாப்தத்திற்கு 600 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய காலத்தைக் குறிக்கிறதா? வழங்கப்பட்ட தரவை பகுப்பாய்வு செய்வோம்.
கீழடி அருங்காட்சியக வலைத்தளத்தில் காட்டப்பட்டுள்ள அகழ்வாராய்ச்சி தளத்தின் படம். புகைப்படம்: keeladimuseum.tn.gov.in
பாட்ஷெர்டுகள் கிமு 580 ஆம் ஆண்டுக்கு முந்தையவை
கீழடியில் கிடைத்த பாட்ஷெர்டுகளுக்கு தமிழக தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கிமு 580 ஆம் ஆண்டு தேதியை எவ்வாறு காரணம் காட்டினர்? அவர்கள் கார்பன் டேட்டிங் பயன்படுத்தினர், ஆனால் பாட்ஷெர்டுகள் தானே தேதியிடப்படவில்லை; அதற்கு பதிலாக, அதே ஸ்ட்ராடிகிராஃபிக் அடுக்கிலிருந்து கரி துண்டுகள் பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டன. எந்தவொரு தொல்பொருள் பாடப்புத்தகமும், பின்னர் கரியாக மாறிய ஒரு மரம் எவ்வளவு காலத்திற்கு முன்பு இறந்தது என்பதை ஒரு ரேடியோகார்பன் ஆய்வகம் தீர்மானிக்க முடியும் என்பதை விளக்கும். இந்த தேதி மட்டுமே அந்த இடத்தைப் பற்றி சிறிதளவு வெளிப்படுத்துகிறது. ஒரே அடுக்கில் உள்ள கலைப்பொருட்கள் கரியுடன் சமகாலத்தவையா என்பதைத் தீர்மானிக்க தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் சூழலை கவனமாக மதிப்பிட வேண்டும். இங்கு செய்யப்பட்டுள்ளபடி, கரியின் தேதியை கலைப்பொருட்களுக்கு வழக்கமாக மாற்றுவது அறிவியல் பூர்வமாக கடுமையானதல்ல.
புத்தகத்திலிருந்து தொடர்புடைய பகுதியை மேற்கோள் காட்டுகிறேன்: “ஆறு மாதிரிகளின் தேதிகள் கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடையில் வருகின்றன. 353 செ.மீ ஆழத்தில் சேகரிக்கப்பட்ட மாதிரி கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதிக்கும், 200 செ.மீ ஆழத்தில் சேகரிக்கப்பட்ட மாதிரி கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதிக்கும் செல்கிறது. தேதியிட்ட அடுக்குக்குக் கீழேயும் அடுக்குகளுக்கு மேலேயும் கணிசமான படிவு இருப்பதால், கீழடி கலாச்சார வைப்பு கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் கிபி 1 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடையில் பாதுகாப்பாக தேதியிடப்படலாம்.”
உண்மையில், ஒரு கரி மாதிரி கிபி 206 மற்றும் 345 க்கு இடையில் தேதியிடப்பட்டதாக புத்தகமே குறிப்பிடுகிறது, இது “ஆறு மாதிரிகளின் தேதிகள் கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடையில் வருகின்றன” என்ற கூற்றுக்கு முரணானது. இந்த துல்லியமின்மை காலக்கணிப்பு செயல்முறையின் நம்பகத்தன்மையை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்துகிறது.
புத்தகம் மேலும் கூறுகிறது:
“இந்த அகழியின் மொத்த கலாச்சார படிவு 360 செ.மீ ஆகும், மேலும் கார்பன் மாதிரிகள் 353 செ.மீ ஆழத்தில் அதாவது இயற்கை மண்ணிலிருந்து 7 செ.மீ உயரத்தில் சேகரிக்கப்பட்டன. இரண்டு தமிழ்-பிராமி பொறிக்கப்பட்ட மட்பாண்டத் துண்டுகள் 300 செ.மீ ஆழத்தில் சேகரிக்கப்பட்டன. புள்ளி (கார்பன் மாதிரி) மற்றும் கலைப்பொருட்கள் (தமிழ்-பிராமி பொறிக்கப்பட்ட மட்பாண்டத் துண்டுகள்) இடையே இருக்கும் கலாச்சார படிவின் தடிமன் சுமார் 53 செ.மீ ஆகும். 53 செ.மீ கலாச்சார படிவு குவிவதற்கான கால அளவு ஒரு நூற்றாண்டு அல்லது அதற்கும் குறைவாக இருக்கும். இந்த இடத்தில் பெறப்பட்ட பிற AMS தேதிகளின் அடிப்படையில் இந்த காலவரிசைச் சட்டம் பெறப்பட்டுள்ளது. கலாச்சார படிவின் 353 செ.மீ முதல் 207 செ.மீ வரை சேகரிக்கப்பட்ட ஐந்து கார்பன் மாதிரிகளும் கிமு 580 (கிமு 680) மற்றும் கிமு 190 (கிமு 205) க்கு இடையில் தேதியிடப்பட்டன. எனவே, 150 செ.மீ கலாச்சார படிவு (353-207=146 செ.மீ) குவிவதற்கு எடுக்கப்பட்ட நேரம் சுமார் 400 ஆண்டுகள். அதாவது, சுமார் 40-50 செ.மீ கலாச்சார வைப்புத்தொகையை குவிக்க சுமார் ஒரு நூற்றாண்டு அல்லது அதற்கும் குறைவாக ஆனது. 353 செ.மீ ஆழத்தில் பெறப்பட்ட அளவீடு செய்யப்பட்ட தேதி கிமு 680 ஆகும், மேலும் 300 செ.மீ ஆழத்தில் சேகரிக்கப்பட்ட தமிழ்-பிராமி பொறிக்கப்பட்ட மட்பாண்ட ஓடு கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டு (கிமு 580) என்று எளிதாகக் கூறலாம்.”
குறிப்பாக, கிபி 206-345 தேதியிட்ட கரி மாதிரி இங்கே தவிர்க்கப்பட்டுள்ளது, ஆறு மாதிரிகளை ஐந்தாகக் குறைக்கிறது. எனக்குத் தெரிந்தவரை, ஒரு கலாச்சார வைப்புத்தொகை உருவாகத் தேவையான நேரத்தை எந்த முறையும் துல்லியமாக தீர்மானிக்க முடியாது. சிறந்த நிலையில், ஒரு அடுக்கில் உள்ள கலைப்பொருட்கள் ஒரு நேரக் குழுவைச் சேர்ந்தவை என்று தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் மதிப்பிட முடியும். இந்த குறைபாடுள்ள பகுத்தறிவின் அடிப்படையில் ஆசிரியர்கள் மட்பாண்ட ஓடுகளுக்கு கிமு 580 தேதியை நம்பிக்கையுடன் ஒதுக்குவது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது.
இந்த அணுகுமுறையை, பங்கேற்ற தொல்பொருள் ஆய்வாளர் மற்றும் ஒரு சக ஊழியர், ஃப்ரண்ட்லைனில் எழுதிய ஒரு கட்டுரையில் மேலும் எடுத்துக்காட்டியுள்ளார்:
"கீலடியில் உள்ள கீழ் மட்டத்திலிருந்து மேல் மட்டம் வரை உள்ள அனைத்து அகழிகளின் அடுக்குகளும் ஒரே கலாச்சாரத்துடன் தனித்துவமான அம்சங்களைக் கொண்டுள்ளன. மிக முக்கியமான கண்டுபிடிப்புகள் அகழி/நால்வர் YP7/4 இலிருந்து வந்தன. இந்த நாற்புறத்தில் மூன்று கலாச்சார அடுக்குகள் காணப்பட்டன, மிகக் குறைந்த அடுக்கு கிமு 580 ஐச் சேர்ந்த மேற்பரப்பிற்கு கீழே 353 செ.மீ முதல் 200 செ.மீ வரை உள்ளது. இயற்கை மண் 410 செ.மீ இல் காணப்பட்டது. இந்த கலாச்சார அடுக்குகள் மண் படிவு, மண் நிறம், அமைப்பு மற்றும் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கலைப்பொருட்களின் தன்மை ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களால் அடையாளம் காணப்படுகின்றன. 200 செ.மீ மற்றும் அதற்கு மேற்பட்ட நடுத்தர அடுக்கு கிமு மூன்றாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதிக்கும் கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடையில் வைக்கப்பட்டது."
இந்தப் பத்தியில் மிகக் குறைந்த அடுக்கில் (353 செ.மீ முதல் 200 செ.மீ வரை) உள்ள அனைத்து கலைப்பொருட்களும் "கிமு 580 ஐச் சேர்ந்தவை" என்பதைக் குறிக்கிறது. இருப்பினும், நடுத்தர அடுக்கில் (200 செ.மீ முதல் மேல்நோக்கி) "மூன்றாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி மற்றும் கி.மு. 1 ஆம் நூற்றாண்டு" வரையிலான கலைப்பொருட்கள் உள்ளன. இதன் பொருள், ஒரு கால்பகுதியில், 353 செ.மீ முதல் 200 செ.மீ வரையிலான அனைத்து பொருட்களும் ஒரு வருடத்தைச் சேர்ந்தவை (கி.மு. 580), ஆனால் இந்த ஆழத்திற்கு சற்று மேலே, கலைப்பொருட்கள் ஒரு பரந்த கால வரம்பைக் கொண்டுள்ளன. இந்த விளக்கம் அறிவியல் ரீதியாக நம்பமுடியாதது மற்றும் குறைபாடுள்ள முறையை எடுத்துக்காட்டுகிறது.
தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகள் கி.மு. 580 ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்தவை என்ற கூற்று, கி.மு. 3 ஆம் நூற்றாண்டின் மௌரியப் பேரரசர் அசோகரின் ஆணைகளில் பிராமி பயன்படுத்தத் தொடங்குவதற்கு முன்பே தமிழர்கள் இந்தியாவில் எழுத்தைக் கண்டுபிடித்தனர் என்பதை வலியுறுத்துவதற்காக உருவாக்கப் பட்டது. இருப்பினும், கீழடியிலிருந்து கிடைத்த சான்றுகள் வேறு கதையைச் சொல்கின்றன. ஒரு பானைத் துண்டில் "திசன்" என்ற பிராகிருதப் பெயரும், "ச" என்பதற்கான கிராஃபீம் (ஒலியைக் குறிக்கும் எழுதப்பட்ட சின்னம்) தமிழ் அல்லாதது, ஏனெனில் தமிழில் "ச" என்பதற்கு எழுத்து இல்லை, இது அசோகன் பிராமியில் உள்ளதைப் போன்றது.
தமிழ்நாட்டில் காணப்படும் மட்பாண்டக் கல்வெட்டுகளில் பிராகிருதம் அல்லது சமஸ்கிருதத்திலிருந்து பெறப்பட்ட பதினொரு எழுத்துக்கள் அடங்கும் என்று சுப்பராயலு "தென்னிந்தியாவின் சுருக்கமான வரலாறு" என்ற நூலில் குறிப்பிடுகிறார். இது தமிழர்கள் தாங்களாகவே தமிழ்-பிராமியை உருவாக்கினர், ஆனால் பரந்த பயன்பாட்டிற்காக தங்கள் சொந்த மொழியில் பயன்படுத்தப்படாத எழுத்துக்களை அதில் இணைத்தனர் என்பதைக் குறிக்கிறது. இது நம்பத்தகுந்ததா? பூலாங்குறிச்சி கல்வெட்டு போன்ற கி.பி 5 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய தமிழ் கல்வெட்டுகள் பழமையானவை மற்றும் பெரும்பாலும் பிழைகளைக் கொண்டிருக்கின்றன என்பது கவனிக்கப்படவில்லை. அவை பெரும்பாலும் பெயர்களைக் கொண்டிருக்கின்றன மற்றும் அரிதாகவே ஒத்திசைவான வாக்கியங்களை உருவாக்குகின்றன.
தமிழர்கள் உண்மையில் பிராமி எழுத்துக்களை உருவாக்கியிருந்தால், அவர்கள் ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக அடிப்படை கல்வெட்டுகளுக்கு அப்பால் முன்னேறவில்லை! இதற்கு நேர்மாறாக, அசோகரின் ஆணைகளை பொறித்தவர்களைப் போன்ற மற்றவர்கள் குறிப்பிடத்தக்க மொழியியல் முன்னேற்றங்களைச் செய்தனர்.
தமிழர்கள் அதிக கல்வியறிவு பெற்றவர்கள்
எழுதப்பட்ட பெயர்களைக் கொண்ட மட்பாண்டத் துண்டுகள் அவற்றின் உரிமையாளர்களின் கல்வியறிவைக் குறிக்கின்றன என்ற கூற்று பெரும்பாலும் ஆதாரங்கள் இல்லாமல் செய்யப்படுகிறது. பாத்திரங்களில் பெயர்களை பொறிப்பது ஒரு பொதுவான நடைமுறையாக இருந்தது, மேலும் உரிமையாளர் கல்வியறிவு பெற்றவர் என்று அர்த்தமல்ல. நவீன சகாப்தத்திற்கு முன்பு, உலக மக்கள்தொகையில் பெரும்பான்மையானவர்கள் கல்வியறிவு பெற்றவர்கள் - 1820 இல் சுமார் 12% மக்கள் மட்டுமே கல்வியறிவு பெற்றவர்கள் - மேலும் தமிழர்களும் விதிவிலக்கல்ல. நவீன காலத்திற்கு முந்தைய காலத்தில், பரவலான கல்வியறிவுக்கான பொருளாதாரத் தேவை பொதுவாக இல்லை.
மிகவும் வளர்ந்த நகர்ப்புற நாகரிகம்
கீலாடி கலாச்சார வைப்புத்தொகை 110 ஏக்கர் பரப்பளவில் உள்ளது, ஆனால் ஒரு பகுதி மட்டுமே தோண்டப்பட்டுள்ளது. ஒப்பிடுகையில், ராக்கிகர்ஹி தொல்பொருள் தளம் தோராயமாக 865 ஏக்கர் பரப்பளவைக் கொண்டுள்ளது. கீழடி அறிக்கையின்படி, தளத்தின் கலாச்சார கட்டங்கள் ஆரம்பகால வரலாற்றுக் காலம் கட்டம் 1 (கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரை) மற்றும் ஆரம்பகால வரலாற்றுக் காலம் கட்டம் 2 (கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி முதல் கிமு 1/2 ஆம் நூற்றாண்டு வரை) எனப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. இருப்பினும், இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வு மையம் கீழடியை மூன்று கலாச்சார காலகட்டங்களாக வகைப்படுத்துகிறது: கிமு 300க்கு முந்தையது, ஆரம்பகால வரலாற்று காலம் (கிமு 300 முதல் கிமு 300 வரை), மற்றும் வரலாற்றுக்கு பிந்தைய காலம் (கிமு 300க்குப் பிந்தையது).
ஆரம்பகால வரலாற்றுக் காலம் கட்டம் 1 இன் கலைப்பொருட்களில் மெல்லிய கருப்பு மற்றும் சிவப்புப் பாத்திரங்கள், கருப்புப் பாத்திரங்கள் மற்றும் தொடர்புடைய சிவப்பு-சறுக்கப்பட்ட பாத்திரங்கள் ஆகியவை அடங்கும் என்று அறிக்கை குறிப்பிடுகிறது. டெரகோட்டா வளையக் கிணறு மற்றும் செங்கல் அமைப்பு போன்ற கட்டமைப்பு எச்சங்கள் இந்தக் கட்டத்தில் கட்டுமானச் செயல்பாட்டைக் குறிக்கின்றன. செவ்வக வடிவ வெள்ளி பஞ்ச்-குறிக்கப்பட்ட நாணயமும் இந்தக் காலத்தைச் சேர்ந்தது. இருப்பினும், கலைப்பொருட்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை அல்ல. அவற்றில் எதுவும் தமிழ் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவை என்று உறுதியாகக் கூற முடியாது, ஒருவேளை பானைகளைத் தவிர.
மேலும் படிக்கவும்: தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் தவறாக அழுவதால் கீழடி புதிய அரசியல் புயலைத் தூண்டுகிறது
குறிப்பாக, கண்டுபிடிக்கப்பட்ட செங்கல் அமைப்பு ஒரு பெரிய கட்டுமானத்தைக் குறிக்கும் அளவுக்கு குறிப்பிடத்தக்கதாக இல்லை. பேராசிரியர் ராஜன் தனது முன்னுரையில், "நகரமயமாக்கலுக்கு செங்கல் கட்டமைப்புகளை மட்டுமே நம்பியிருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை, ஏனெனில் பல்லவர்கள், பாண்டியர்கள் மற்றும் சோழர்கள் போன்ற இடைக்கால வம்சங்களின் காலத்திலும் கூட, தமிழ்நாட்டில் இதுபோன்ற மிகப்பெரிய செங்கல் கட்டமைப்புகளை நாம் காண முடியவில்லை. வெப்பமண்டல மற்றும் மிதவெப்ப மண்டல காலநிலை மண்டலங்களில், மர மேல்கட்டமைப்புகள் செங்கல் கட்டமைப்புகளை விட விரும்பப்படுகின்றன. கீழடியில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட செங்கல் கட்டமைப்புகள் மற்றும் பிற கலைப்பொருட்கள் நகரமயமாக்கலின் இருப்பை தெளிவாக சுட்டிக்காட்டுகின்றன." இது ஒரு ஆச்சரியமான கூற்று, குறிப்பாக சிந்து சமவெளி நாகரிகம் முடிவடையும் இடத்தில் தமிழ் நாகரிகம் தொடங்குகிறது - செங்கற்களை விரிவாகப் பயன்படுத்துவதற்குப் பெயர் பெற்ற ஒரு நாகரிகம்.
குறிப்பிடத்தக்க கட்டிடங்கள், சாலைகள் அல்லது கோயில்களுக்கான சான்றுகள் இல்லாமல் ஒரு பெரிய நகர்ப்புற நாகரிகம் இருந்தது என்று முன்மொழிவது தர்க்கத்தை மீறுகிறது. மேலும், ஒரு பெரிய நகர்ப்புற மக்களை ஆதரிக்கும் அளவுக்கு இந்த காலகட்டத்தில் தமிழ்நாடு தொழில்நுட்ப ரீதியாக முன்னேறியதாகக் கூறுவதற்கு எந்த ஆதாரமும் இல்லை. "வரலாற்றின் விடியலில் யூரேசியா: நகரமயமாக்கல் மற்றும் சமூக மாற்றம்" என்ற புத்தகத்திலிருந்து "தொல்பொருள் நகர்ப்புற பண்புக்கூறுகள்" என்ற கட்டுரையில், தொல்பொருள் தளங்களில் நகர்ப்புற வளர்ச்சியின் அளவை மதிப்பிடுவதற்கு ஆசிரியர் 21 நகர்ப்புற பண்புகளை பட்டியலிடுகிறார். இதில் மக்கள் தொகை, பரப்பளவு, அடர்த்தி, அரச அரண்மனைகள், அரச அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடங்கள், பெரிய கோயில்கள், கைவினை உற்பத்தி, சந்தைகள் அல்லது கடைகள், கோட்டைகள், வாயில்கள், இணைப்பு உள்கட்டமைப்பு, இடைநிலை வரிசை கோயில்கள், கீழ் உயரடுக்கினருக்கான குடியிருப்புகள், முறையான பொது இடங்கள், திட்டமிடப்பட்ட மையப்பகுதிகள், கீழ் உயரடுக்கினருக்கான அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடங்கள், சமூக பன்முகத்தன்மை, குடியேற்றத்திற்குள் விவசாயம் மற்றும் இறக்குமதிகள் ஆகியவை அடங்கும்.
கீழடியில், ஏராளமான மட்பாண்ட துண்டுகளைத் தவிர, குறிப்பிடத்தக்க கண்டுபிடிப்புகள் எதுவும் வலுவான நகர்ப்புற நாகரிகத்தைக் குறிக்கவில்லை. கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஒற்றை பஞ்ச்-குறிக்கப்பட்ட வெள்ளி நாணயம் குறிப்பிடத்தக்கது, ஆனால் முடிவில்லாதது, ஏனெனில் அத்தகைய நாணயங்கள் பல நூற்றாண்டுகளாக புழக்கத்தில் இருந்தன - உண்மையில் கிபி 3 ஆம் நூற்றாண்டு வரை. எனவே, கீழடி ஒரு பெரிய நகர்ப்புற நாகரிகத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது என்ற கூற்றை ஆதரிக்க எந்த வலுவான ஆதாரமும் இல்லை.
நதி பள்ளத்தாக்கு நாகரிகம்
கீலாடி வைகை நதியின் கரையில் அமைந்துள்ளது, இது 258 கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் மழைநீர் நதியாகும், இது சுமார் 7,000 சதுர கிலோமீட்டர் வடிகால் படுகையைக் கொண்டுள்ளது. இதற்கு நேர்மாறாக, உலகின் நன்கு அறியப்பட்ட நதி பள்ளத்தாக்கு நாகரிகங்கள் மிகப் பெரிய பகுதிகளை வடிகட்டுகின்றன. உதாரணமாக, சிந்து-ஹரப்பா நாகரிகம் 1.25 மில்லியன் சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவையும், நைல் படுகை 2.8 மில்லியன் சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவையும், யூப்ரடீஸ் மற்றும் டைக்ரிஸ் ஆறுகள் 890,000 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவையும், யாங்சே 1.8 மில்லியன் சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவையும் உள்ளடக்கியது. இந்த நதி பள்ளத்தாக்கு நாகரிகங்கள் உலக பாரம்பரியத்திற்கு அற்புதமான மற்றும் தனித்துவமான பங்களிப்புகளைச் செய்துள்ளன. கீழடி இன்னும் நதி பள்ளத்தாக்கு நாகரிகமாக அங்கீகரிக்க போதுமான ஆதாரங்களை வழங்கவில்லை.
கீழடி மற்றும் ஹரப்பா நாகரிகம்
கீலாடியில் மிகப்பெரிய, அல்லது சிறிய, செங்கல் கட்டுமானங்கள் காணவில்லை. தமிழ்நாட்டில் உள்ள தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கீழடியில் காணப்படும் கிராஃபிட்டிகளுக்கும் ஹரப்பா தளங்களில் காணப்படும் கிராஃபிட்டிகளுக்கும் இடையிலான ஒற்றுமைகளை எடுத்துக்காட்டுகின்றனர், மேலும் கீழடி ஹரப்பா நாகரிகத்தின் தொடர்ச்சி என்பதற்கு மறுக்க முடியாத ஆதாரம் இருப்பதாக வாதிடுகின்றனர். இந்தியாவில் உள்ள ஒவ்வொரு பகுதியும் ஹரப்பா நாகரிகத்தின் சில முத்திரைகளைக் கொண்டுள்ளது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, வடமேற்கிலிருந்து உள்நோக்கி அனைத்து திசைகளிலும் இடம்பெயர்வுகள் நடந்திருக்க வேண்டும். தமிழர்கள் அந்த நாகரிகத்தின் ஒரே சந்ததியினர் என்றும், அவர்களின் கிராஃபிட்டி முதலில் ஹரப்பா தளங்களில் பொறிக்கப் பட்டவை என்றும் கூறப்படும்போது சிக்கல் எழுகிறது.
உண்மையில், பண்டைய கிராஃபிட்டி உண்மையிலேயே ஒரு உலகளாவிய நிகழ்வு, மேலும் ஆரம்பகால எகிப்து மற்றும் ரோம் முதல் மெசோஅமெரிக்கா மற்றும் தெற்காசியா வரையிலான கலாச்சாரங்கள் முழுவதும் வடிவம், செயல்பாடு மற்றும் குறியீட்டில் குறிப்பிடத்தக்க ஒற்றுமைகளை அறிஞர்கள் நீண்ட காலமாகக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். இந்த பொதுவான தன்மைகள் வரலாற்று பரவலை மட்டும் விட மனித நடத்தையின் ஆழமான அம்சங்களை பிரதிபலிக்கின்றன. ஆம், தமிழர்கள் தங்கள் ஹரப்பா மூதாதையர்களின் நினைவுகளை எடுத்துச் சென்றிருக்க வேண்டும், ஆனால் அவை தனித்துவமானவை அல்ல.
கீழடி அருங்காட்சியகத்தின் 'கடல் வர்த்தகம்' பக்கத்தில் காட்டப்பட்டுள்ள ஒரு படம். புகைப்படம்: keeladimuseum.tn.gov.in
சிவகங்கை மற்றும் இரும்பு யுகம்
இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில், தமிழ்நாடு அரசு இரும்பின் தொன்மை - தமிழ்நாட்டிலிருந்து சமீபத்திய கதிரியக்க அளவியல் கண்டுபிடிப்புகள் என்ற தலைப்பில் ஒரு புத்தகத்தை வெளியிட்டது. அந்த புத்தகத்தில், தமிழக முதல்வர் "அறிவியல் தேதிகள் தமிழ்நாட்டில் இரும்பு அறிமுகப் படுத்தப்பட்டதை கிமு 2953 முதல் கிமு 3345 வரையிலான காலக்கட்டத்தில் பாதுகாப்பாக வைக்கின்றன" என்று அறிவித்தார்.
நான் அவுட்லுக் பத்திரிகைக்கு ஒரு கட்டுரை எழுதினேன், அதில் கார்பன் பிட்களின் வயதை அருகிலுள்ள பொருட்களுக்கு மாற்றும் குறைபாடுள்ள முறையை சுட்டிக்காட்டினேன். அந்தக் கட்டுரையில், நான் கூறியது: அப்படியே மூடியுடன் கூடிய ஒரு கலசத்திலிருந்து ஒரு நெல் மாதிரி கிமு 1155 தேதியிட்டது. அதே அகழியில் (A2), கலசம் 1 அருகே காணப்பட்ட ஒரு கரி பிட் சோதிக்கப்பட்டது, அதன் வயது கிமு 3259 என்று கண்டறியப்பட்டது. அதே கலசத்திற்கு அருகில் காணப்பட்ட ஒரு பீங்கான் துண்டு OSL முறையால் சோதிக்கப்பட்டது, அதன் வயது கிமு 2427 என தீர்மானிக்கப்பட்டது.
வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், சோதனைகளிலிருந்து பெறப்பட்ட ஆரம்பகால வயது அதே 10-மீட்டர்-க்கு-10-மீட்டர் அகழியில் காணப்பட்ட இரும்புப் பொருட்களுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது. அகழி அழகாக இல்லை, ஆனால் மிகவும் தொந்தரவு செய்யப்பட்டுள்ளது. எனவே, கடுமையான பகுப்பாய்வு இல்லாமல் இந்த தேதிகளை புகழ்பெற்ற தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஏற்றுக்கொள்ள வாய்ப்பில்லை, குறிப்பாக ஒரே புதைகுழி 2,000 ஆண்டுகளாக கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பொருட்களில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் இல்லாமல் பயன்படுத்தப்பட்டது என்பதே இதன் உட்பொருள்.
அரிசோனா மாநில பல்கலைக்கழகத்தின் பேராசிரியர் டேவிட் கில்லிக் கார்பன் பிட்களின் வயதை கலைப்பொருட்களாக மாற்றும் முறையை கேள்விக்குட்படுத்தியதை மேற்கோள் காட்டிய அறிவியல் இதழில் ஒரு கட்டுரையையும் நான் மேற்கோள் காட்டினேன். ஒருவேளை எனது கட்டுரைக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, ஃப்ரண்ட்லைன் பேராசிரியரே எழுதிய ஒரு கட்டுரையை வெளியிட்டார், அவர் இரும்பு கலைப்பொருட்கள் கார்பன் பிட்களின் அதே வயதுடையதாக இருக்கலாம் என்று வாதிட்டார். விளக்கம் கோரி நான் உடனடியாக பேராசிரியருக்கு எழுதினேன். அவருடனான எனது கடிதப் பரிமாற்றத்தின் சுருக்கம் கீழே உள்ளது, அதை நான் தி வயருடன் பகிர்ந்து கொண்டேன்.
மார்ச் 1, 2025 தேதியிட்ட எனது மின்னஞ்சலில், நான் எழுதினேன்:
“ஃபிரண்ட்லைன் இதழில் உங்கள் சிறந்த கட்டுரையில், மூன்று வெவ்வேறு கலசங்களிலிருந்து மூன்று கரி மாதிரிகள் அனைத்தும் பழைய கரியாக இருக்க வாய்ப்பில்லை என்று நீங்கள் கூறுகிறீர்கள். இருப்பினும், உடைக்கப்படாத கலசங்களுக்குள் கரித் துண்டுகள் காணப்படவில்லை. அவை மிகவும் தொந்தரவு செய்யப்பட்ட மற்றும் அடிக்கடி பார்வையிடப்படும் புதைகுழியில் இருந்து சேகரிக்கப்பட்டன. நான் தவறாக நினைக்கவில்லை என்றால், 100 சதுர மீட்டர் பரப்பளவில் மூன்று துண்டுகளும் காணப்பட்டன. குறிப்பிடத்தக்க விஷயம் என்னவென்றால், அதே அகழியில் சீல் செய்யப்பட்ட கலசத்திலிருந்து நெல் மாதிரி கிமு 1153 தேதியைக் கொடுக்கிறது, ஆனால் உடைந்த கலசத்திற்கு அருகில் காணப்படும் கரித் துண்டு கிமு 3259 தேதியைக் கொடுக்கிறது. கூடுதலாக, அதே கலசத்திலிருந்து பீங்கான் மாதிரி (A2, கலசம் 1) கிமு 2459 தேதியைக் கொடுக்கிறது, இது அதன் அருகே காணப்படும் கார்பன் மாதிரியை விட 800 ஆண்டுகள் பிந்தையது.”
மார்ச் 3, 2025 தேதியிட்ட அவரது பதில் பின்வருமாறு:
“மூன்று பழமையான கரி தேதிகளும் மண்ணில் தளர்வான கரியில் இருப்பதாக நீங்கள் கூறுவதில் தவறாகத் தெரிகிறது. உண்மையில், மூன்றில் இரண்டு கலசங்களுக்குள் காணப்பட்டன (அறிக்கையில் அட்டவணை 2 ஐப் பார்க்கவும்). அலகு A3 இலிருந்து கலசங்களுக்குள் உள்ள இரண்டு தேதிகளுக்கு இடையிலான வேறுபாடு (உர்ன்-3 இலிருந்து நெல் அரிசியில் 2950 ±30 BP மற்றும் உர்ன்-1 இலிருந்து கரியில் 4540 ± 30 BP) பிந்தைய தேதி தவறானது என்பதை நிரூபிக்கவில்லை. கல்லறைகள் பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படுவது போல, கல்லறை மிக நீண்ட காலத்திற்கு பயன்படுத்தப்பட்டது என்று நான் இதை விளக்குகிறேன். சுமார் 4500 BP இன் ஒரே ஒரு தேதி இருந்திருந்தால், எனது எச்சரிக்கை மணிகள் அடித்திருக்கும், ஆனால் இந்த தேதி இரண்டு ஒத்த தேதிகளுடன் (ஒரு கலசத்திற்குள் ஒன்று, வெளியே ஒன்று) ஒத்துப்போவதால், நான் அதை ஏற்றுக்கொள்ள முனைகிறேன்.”
மார்ச் 15, 2025 தேதியிட்ட எனது பதில் பின்வருமாறு:
“அறிக்கையை மீண்டும் மதிப்பாய்வு செய்யுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன். அதில் கூறப்பட்டுள்ளதாவது: “சில சந்தர்ப்பங்களில், கலசத்தின் மூடி அப்படியே காணப்பட்டது, இது கலசத்திற்குள் மண் ஊடுருவ அனுமதிக்கவில்லை. மற்றவற்றில், மூடிகள் உடைந்து சரிந்து, மண் கலசங்களை நிரப்ப அனுமதித்தது… இரும்புப் பொருட்கள் கலசங்களுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் வைக்கப்பட்டன. உள்ளே, அவை கலசத்தின் அடிப்பகுதியில் வைக்கப்பட்டன.” அறிக்கையில் எங்கும் கரி கலசங்களுக்குள் இருந்து சேகரிக்கப்பட்டதாக வெளிப்படையாகக் கூறப்படவில்லை. மாறாக, மாதிரிகள் அகழிகளில் இருந்து சேகரிக்கப்பட்டதாக வெளிப்படையாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கலசங்களுக்குள் இருந்து மாதிரிகள் சேகரிக்கப்பட்டிருந்தால், நெல் விஷயத்தில் செய்யப்பட்டது போல, இது குறிப்பாகக் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும்.”
பேராசிரியர் ஏப்ரல் 12, 2025 அன்று பதிலளித்தார்:
"இந்த இடங்களை அகழ்வாராய்ச்சி செய்த தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களிடம் நீங்கள் இந்தக் கேள்விகளைக் கேட்க வேண்டும். நான் முதலில் சொல்லக்கூடிய ஒரே விஷயம் இதுதான். அந்த இடங்கள் கல்லறைகள், எனவே அவற்றில் இரும்பு தயாரிக்கப்பட்டதாகக் கருதுவதற்கு எந்த காரணமும் இல்லை. இரும்புக் கசடுகள் நிச்சயமாக தமிழ்நாட்டிலிருந்து அறியப்படுகின்றன, மேலும் அறிக்கையில் ஒரு உலை விளக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் எனக்குத் தெரிந்தவரை, இவற்றுக்கான ரேடியோகார்பன் தேதிகள் இன்னும் இல்லை. மீண்டும், நீங்கள் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களிடம் இதைத் தொடர வேண்டும். அறிக்கை எழுதப்பட்டபடி மதிப்பீடு செய்யுமாறு என்னிடம் கேட்கப்பட்டது."
தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களிடமிருந்து பதிலைக் கோரி, முழு கடிதப் பரிமாற்றத்தையும் ஃப்ரண்ட்லைன் பத்திரிகைக்கு அனுப்பினேன், ஆனால் இதுவரை பத்திரிகையிடமிருந்து எந்த பதிலும் வரவில்லை.
முடிவு
கீழடி மற்றும் சிவகலை கண்டுபிடிப்புகள் முக்கியமற்றவை என்று நான் ஒரு கணம் கூட கூறவில்லை. ஏராளமான கலைப்பொருட்கள் தோண்டப்பட்ட முதல் அடக்கம் செய்யப்படாத தளமாக கீழடி குறிப்பிடத்தக்கது. இதேபோல், தமிழ்நாட்டில் விவசாயம் முன்பு நினைத்ததை விட மிகவும் முன்னதாகவே தொடங்கியது என்பதைக் குறிக்கலாம்.
இருப்பினும், தமிழ் மொழி மற்றும் கலாச்சாரத்தின் தொன்மையை நிரூபிக்கும் குறைபாடுள்ள முயற்சிகள் அறிவியல் ஆய்வுக்கு உட்படாத முறைகளை நம்பியிருப்பது துரதிர்ஷ்டவசமானது. அவசரமாகத் தேவைப்படுவது சமரசமற்ற, கடுமையான பகுப்பாய்வு ஆகும். ராக்கிகர்ஹி மற்றும் பஹாஜில் நடந்து வரும் பணிகளுக்கும் இதே தர்க்கம் பொருந்தும்.
இந்திய நாகரிகத்தின் தொன்மை ஒருபோதும் சந்தேகத்திற்குரியதாக இல்லை. அதேபோல், தமிழ் ஏற்கனவே உலகின் மிகப் பழமையான மொழிகளில் ஒன்றாகும், மேலும் அதன் கலாச்சாரம் உலகளவில் புகழ்பெற்றது. அறிவியல் சோதனைகளில் தோல்வியடையக்கூடிய கூற்றுக்களுடன் அவர்கள் முட்டுக் கொடுக்கத் தேவையில்லை. தொல்பொருள் ஆராய்ச்சி தேசிய அல்லது பிராந்திய பேரினவாதிகளுக்கு ஒரு கருவியாக மாறக்கூடாது.
