திமுக அரசு வீம்பு -சிக்கலில் சித்தா பல்கலைக் கழகம். மசோதா UGC விதிகளை மீறல்

 

திமுக மலிவான அரசியல்: நீதிபதி G.R.S எதிரான பதவி நீக்க தீர்மானம் – சட்டரீதியான பகுப்பாய்வு

 திமுகவின் மலிவான அரசியல்: நீதிபதி G.R. சுவாமிநாதனுக்கு எதிரான தீர்மானம் – ஒரு சட்டரீதியான பகுப்பாய்வு - Sr.Adv. Satyakumar

ஆசிரியர் குறிப்பு: இந்த வலைப்பதிவு, திருப்பரங்குன்றமுருகன் யூடியூப் சேனலின் 2024 வீடியோவை அடிப்படையாகக் கொண்டு, டி.எம்.கே. கட்சி மற்றும் இந்தியா பிளாக் அமைப்புகளால் நீதிபதி கி.ஆர். சுவாமிநாதனுக்கு எதிராக தாக்கல் செய்யப்பட்ட இம்பீச்மென்ட் (பதவி நீக்க) தீர்மானத்தை விரிவாக ஆராய்கிறது. இது அரசியல் சூழ்ச்சியா, சட்டரீதியான சர்ச்சையா என்பதை சட்ட விதிகள், வரலாற்று சான்றுகள் மற்றும் அரசியலமைப்பு ஏற்பாடுகளின் அடிப்படையில் பகுப்பாய்வு செய்கிறது. சட்ட மாணவர்கள், அரசியல் ஆர்வலர்கள் மற்றும் பொதுமக்களுக்கு இது விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தும். வீடியோவின் பேச்சாளரின் வாதங்கள், சான்றுகள் மற்றும் முடிவுகளை மையமாகக் கொண்டு எழுதப்பட்டது. (ஆதாரம்: YouTube வீடியோ)

அறிமுகம்: நீதித்துறையை அரசியல் ஆயுதமாக்கும் முயற்சி

இந்திய அரசியலமைப்பின் அடிப்படை அமைப்புகளில் (Basic Structure) நீதித்துறையின் சுதந்திரம் ஒன்று. ஆனால், சமீபத்தில் மதுரை உயர் நீதிமன்ற நீதிபதி கி.ஆர். சுவாமிநாதனுக்கு எதிராக டி.எம்.கே. கட்சி மற்றும் இந்தியா பிளாக் தலைவர்கள் தாக்கல் செய்த இம்பீச்மென்ட் தீர்மானம், இந்த சுதந்திரத்தை சவால் செய்கிறது. வீடியோவில் பேச்சாளர் திருப்பரங்குன்றமுருகன் கூறுவது போல், "இந்த இம்பீச்மென்ட் தீர்மானம் வெற்றி பெற வாய்ப்பில்லை; இது அரசியல் கருவியாக மட்டுமே பயன்படுத்தப்படுகிறது." இது தேர்தல் வாக்குகளைப் பெறுவதற்கான மலிவான அரசியல் சூழ்ச்சியாகவே கருதப்படுகிறது.

திருப்பரங்குன்றம் சுப்பிரமணிய சுவாமி கோயில் தொடர்பான நீதிபதியின் தீர்ப்பு – கார்த்திகை தீபம் அன்று ஏழ்கால விளக்கு ஏற்ற அனுமதி – இதுவே இந்த சர்ச்சையின் மையம். தமிழ்நாடு அரசு இதை எதிர்த்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்துள்ள நிலையில், ஏன் இம்பீச்மென்ட்? இந்தப் பதிவில், வீடியோவின் முக்கிய வாதங்களை வரிசைப்படி ஆராய்வோம்: சட்டரீதியான நடைமுறை, வரலாற்று பின்னணி, சர்ச்சையின் காரணங்கள் மற்றும் விளைவுகள்.

திருப்பரங்குன்றம் கோயில் வழக்கு: நீதிபதி சுவாமிநாதனின் தீர்ப்பின் பின்னணி

1923இல், பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் கீழ், திருப்பரங்குன்றம் சுப்பிரமணிய சுவாமி கோயிலின் ஏழ்கால விளக்கு ஏற்ற அனுமதியை அளிக்கும் ஒரு டிகிரி (degree) வழங்கப்பட்டது. இது நூற்றாண்டுகளாக நடைபெற்று வந்த மரபு – கார்த்திகை தீபம் அன்று பக்தர்கள் ஏழ்காலத்தில் விளக்கு ஏற வேண்டும். இந்த மரபை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கும் வகையில், நீதிபதி கி.ஆர். சுவாமிநாதன் தனது தீர்ப்பில் கோயில் நிர்வாகிகளுக்கு உத்தரவிட்டார்.

வீடியோவில் விவரிக்கப்படும் முக்கிய உண்மைகள்:

• நீதிபதியின் தளர்வு பயணம்: வழக்கு விசாரணையின் போது, நீதிபதி தானே கோயிலுக்கு சென்று இடத்தைப் பார்வையிட்டார். இது சமூக நல்லிணக்கத்தை (religious harmony) உறுதிப்படுத்தும் நோக்கத்துடன் இருந்தது.
• அரசின் எதிர்ப்பு: தமிழ்நாடு அரசு இந்த உத்தரவை எதிர்த்து டிவிஷன் பெஞ்ச் முன் மேல்முறையீடு செய்தது. ஆனால், டிவிஷன் பெஞ்ச் அரசின் மேல்முறையீட்டை நிராகரித்து, நீதிபதியின் தீர்ப்பை உறுதிப்படுத்தியது. தற்போது, அரசு உச்ச நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்துள்ளது, ஆனால் அவசர விசாரணைக்கு உச்ச நீதிமன்றம் அனுமதி மறுத்துள்ளது.
• தீர்ப்பின் நோக்கம்: "சமூக நீதி மற்றும் அரசியலமைப்பு தார்மீகத்தை" (social justice and constitutional morality) அடிப்படையாகக் கொண்டு, பழங்கால மரபுகளைப் பாதுகாக்கும் தீர்ப்பு. இது பக்தர்களின் உரிமைகளை உறுதிப்படுத்தியது.

பேச்சாளர் கூறுவது: "நீதிபதியின் தீர்ப்பு சமூக நல்லிணக்கத்தை ஊக்குவிக்கிறது; இது சமூகத்தின் ஒரு பிரிவுக்கு சாதகமானதல்ல." ஆனால், டி.எம்.கே. இதை "சமூகத்தின் ஒரு பிரிவுக்கு சாதகமானது" என்று குற்றம்சாட்டுகிறது – இது அரசியல் பாரபட்சம் என விமர்சிக்கப்படுகிறது.

இம்பீச்மென்ட் தீர்மானம்: அரசியல் சூழ்ச்சியின் விவரங்கள்

இந்த இம்பீச்மென்ட் தீர்மானம், டி.எம்.கே. தலைவர்கள் டி.ஆர். பாலு, கனிமொழி உள்ளிட்டோர் மற்றும் இந்தியா பிளாக் தலைவர்கள் அகிலேஷ் யாதவ், பிரியங்கா காந்தி போன்றோரால் கையெழுத்திடப்பட்டது. குற்றச்சாட்டுகள்:

• நீதிபதி "சமூகத்தின் ஒரு பிரிவுக்கு சாதகமாக" தீர்ப்பளித்ததாகவும்,
• "பாரபட்சம் மற்றும் சமூக நல்லிணக்கத்தை அழிப்பதாகவும்" கூறப்படுகிறது.

வீடியோவில் பேச்சாளர் வாதிடுவது: "இது வெறும் அரசியல் கருவி; தேர்தல் வாக்குகளைப் பெறுவதற்காக நீதித்துறையை அச்சுறுத்துகிறது." இது தமிழ்நாட்டில் மாற்று சமூகங்கள் (alternative communities) இடையே பிளவை ஏற்படுத்தும் நோக்கம் கொண்டது. உண்மையில், நீதிபதியின் தீர்ப்புகள் அனைத்தும் சமூக நீதியை மையமாகக் கொண்டவை – இது அரசியலமைப்பின் அடிப்படை கோட்பாடுகளுக்கு ஏற்ப.

சட்டரீதியான நடைமுறை: ஏன் இது வெற்றி பெறாது?

இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவுகள் 124(4), 217 மற்றும் 218 இம்பீச்மென்ட் நடைமுறையை நிர்வகிக்கின்றன. வீடியோவில் விரிவாக விளக்கப்பட்டது போல், இது மிகக் கடுமையான செயல்முறை:

1. தொடக்கம்: பாராளுமன்றத்தின் ஒரு அவையில் (லோக்சபா அல்லது ராஜ்யசபா) குறைந்தது 100 அல்லது 50 உறுப்பினர்களின் கையெழுத்துடன் இயக்கம் சமர்ப்பிக்கப்பட வேண்டும்.
2. விசாரணை கமிட்டி: ஜட்ஜஸ் (இன்க்வயரி) சட்டம் 1968 இன் கீழ், உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதி, உயர் நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி மற்றும் ஒரு சட்ட வல்லுநருடன் கூடிய கமிட்டி விசாரணை நடத்தும்.
3. பெரும்பான்மை தேவை: இரு அவைகளிலும் உறுப்பினர்களின் மொத்த எண்ணிக்கையில் 2/3 பெரும்பான்மை தேவை.
4. குடியரசுத் தலைவர் உத்தரவு: வெற்றி பெற்றால், குடியரசுத் தலைவர் பதவி நீக்க உத்தரவு பிறப்பிக்க வேண்டும்.

இந்தியாவில் சுதந்திரத்திற்குப் பின் எந்த நீதிபதியும் இம்பீச்மென்ட் மூலம் பதவி நீக்கம் செய்யப்படவில்லை. 1993இல் நீதிபதி வி.ராமசுவாமி வழக்கு, 2011இல் நீதிபதி சௌமித்ரா சென் வழக்குகள் தோல்வியடைந்தன. பேச்சாளர் கூறுவது: "இது சாதாரண செயல்முறை அல்ல; நீதித்துறையின் சுதந்திரத்தைப் பாதுகாக்க மிகுந்த பாதுகாப்புகள் உள்ளன."

கேசவானந்த பாரதி வி. கேரள மாநிலம் (1973) தீர்ப்பின்படி, நீதித்துறை சுதந்திரம் அரசியலமைப்பின் அடிப்படை அமைப்பு – இதை அரசியல் தலையீடு செய்ய முடியாது.

வரலாற்று பின்னணி: அரசியலமைப்பு சபையின் விவாதங்கள்

1949 மே 24ஆம் தேதி, அரசியலமைப்பு சபையில் (Constituent Assembly) பிரிவு 124 (முந்தைய பிரிவு 103) குறித்த விவாதங்கள் நடந்தன. பாபாசாஹெப் டாக்டர் பி.ஆர். அம்பேட்கர் தலைமையில், இம்பீச்மென்ட் தொடர்பான திருத்தங்கள் விவாதிக்கப்பட்டன. தாஜமுல் ஹுசைன் போன்றோர் கூடுதல் பாதுகாப்புகளை கோரினர். அம்பேட்கர் வாதிட்டார்: "நீதித்துறையின் சுதந்திரத்தை உறுதிப்படுத்த, 2/3 பெரும்பான்மை தேவைப்பட வேண்டும்; அரசியல் தலையீட்டைத் தடுக்க." இது அரசியல் தவறாகப் பயன்படுத்தப்படுவதைத் தவிர்க்கும் நோக்கத்துடன் இருந்தது.

வீடியோவில் இந்த விவாதங்கள் விரிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன: "அம்பேட்கர் அரசியலமைப்பு சபையில் இதை விவாதித்தார்... நீதித்துறை சுதந்திரம் அடிப்படை அமைப்பு." 1973இல் அடிப்படை அமைப்பு கோட்பாடு உறுதிப்படுத்தப்பட்டது, ஆனால் 1949இலேயே இந்த பாதுகாப்புகள் உருவாக்கப்பட்டன.

விமர்சனங்கள்: ஏன் இது மலிவான அரசியல்?

• பாராளுமன்ற நேர விரயம்: பொதுமக்களின் உண்மையான பிரச்சினைகள் – தண்ணீர் தேங்கல், உதவித் தொகை தாமதம் – புறக்கணிக்கப்பட்டு, இது வாக்கு வங்கி அரசியலுக்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது.
• அரசியல் பிரிவினை: முருகன் பக்தர்களை இலக்காகக் கொண்டு, சமூக பிளவை ஏற்படுத்தும் முயற்சி. பேச்சாளர் கூறுவது: "முருகன் பக்தர்கள் இதை அரசியல் தாக்குதலாகக் கண்டுகொள்ள வேண்டும்."
• தோல்வியின் உறுதி: பெரும்பான்மை ஆதரவு இல்லாததால், இது டி.எம்.கே-வுக்கு தோல்வியே விளைவு. "இந்த செயல்முறை டி.எம்.கே-வுக்கு தோல்வியை மட்டுமே தரும்."

முடிவுரை: ஜனநாயகத்தைப் பாதுகாக்கும் விழிப்புணர்வு

டி.எம்.கே. அரசியல் செய்யலாம் – பாஜக் அல்லது காங்கிரஸுடன் கூட்டணி அமைக்கலாம் – ஆனால் நீதித்துறையை அரசியல் ஆயுதமாக்கக் கூடாது. வீடியோவின் முடிவு: "டி.எம்.கே. அரசியல் செய்யுங்கள்; ஆனால் நீதித்துறையை அரசியல் செய்யாதீர்கள்." சட்ட வல்லுநர்கள், சட்ட மாணவர்கள் மற்றும் பொதுமக்கள் இந்த செயல்முறைகளைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும் – ஏனெனில், நீதித்துறை சுதந்திரமின்றி ஜனநாயகம் இருக்க முடியாது.

உங்கள் கருத்துகளைப் பகிருங்கள்: இம்பீச்மென்ட் தீர்மானம் உண்மையான சட்ட சர்ச்சையா, அரசியல் சூழ்ச்சியா? திருப்பரங்குன்றம் வழக்கு சமூக நல்லிணக்கத்தை ஊக்குவிக்கிறதா?

ஆதாரங்கள்

• திருப்பரங்குன்றமுருகன் யூடியூப்: "DMK-வின் மலிவான அரசியல் | நீதிபதி GR.சுவாமிநாதனுக்கு எதிராக தீர்மானம்.! #thiruparankundrammurugan".
• இந்திய அரசியலமைப்பு: பிரிவுகள் 124(4), 217, 218.
• கேசவானந்த பாரதி வி. கேரள மாநிலம் தீர்ப்பு (1973).
• அரசியலமைப்பு சபை விவாதங்கள் (1949 மே 24).
• ஜட்ஜஸ் (இன்க்வயரி) சட்டம் 1968.

ப்ரோட்டஸ்டண்ட் (𝗣𝗥𝗢𝗧𝗘𝗦𝗧𝗔𝗡𝗧𝗦) மறுப்பணி சர்ச்கள் பைபிளில் மக்கபேயர் நூல் ஏன் இல்லை

 𝗪𝗛𝗬 𝗣𝗥𝗢𝗧𝗘𝗦𝗧𝗔𝗡𝗧𝗦 𝗥𝗘𝗠𝗢𝗩𝗘𝗗 𝗧𝗛𝗘 𝗕𝗢𝗢𝗞 𝗢𝗙 𝗠𝗔𝗖𝗖𝗔𝗕𝗘𝗘𝗦?

யோவான் 10:22 22 அது மழைக் காலமாயிருந்தது. ஜெருசலேமில் யூத கர்த்தர் ஆலயப் மறு அர்ப்பணிப்பு பண்டிகை வந்தது. 23 இயேசு தேவாலயத்தில் சாலமோனின் மண்டபத்திலே இருந்தார். 24 யூதர்கள் அவரைச் சூழ்ந்துகொண்டனர்.

ஜெருசலேமில் யூத கர்த்தர் ஆலயப் மறு அர்ப்பணிப்பு பண்டிகை பற்றிய கதை என்பது மக்கபேயர் நூலில் மட்டுமே உண்டு

புராட்டஸ்டன்ட் கிளர்ச்சியின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில் மிகவும் வெளிப்படையான தருணங்களில் ஒன்று மார்ட்டின் லூதருக்கும் கத்தோலிக்க இறையியலாளர் ஜோஹன் எக்கிற்கும் இடையிலான 1519 ஆம் ஆண்டு லீப்ஜிக் விவாதம் ஆகும். இந்த தீர்க்கமான விவாதம் லூதரின் புதிய இறையியலில் உள்ள ஆழமான பலவீனத்தை அம்பலப்படுத்தியது: இது அப்போஸ்தலர்களால் பயன்படுத்தப்பட்டு திருச்சபையால் பாதுகாக்கப்பட்ட வரலாற்று பைபிள் நியதியுடன் ஒத்துப்போகவில்லை.

🔹 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐞𝐢𝐩𝐳𝐢𝐠 𝐃𝐞𝐛𝐚𝐭𝐞: 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐋𝐮𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐖𝐚𝐬 𝐃𝐞𝐟𝐞𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐛𝐲 𝐒𝐜𝐫𝐢𝐩𝐭𝐮𝐫𝐞

விவாதத்தின் போது, ​​ஜோஹன் எக் கத்தோலிக்கக் கோட்பாடுகளான சுத்திகரிப்பு நிலையம் மற்றும் இறந்தவர்களுக்கான பிரார்த்தனைகளை ஆதரித்தார். தனது வாதத்தை ஆதரிக்க, அவர் நேரடியாக வேதாகமத்தை நோக்கி, குறிப்பாக 2 மக்காபீஸ் 12:43–46 வரையிலான வசனங்களை நோக்கி முறையிட்டார், இது இறந்தவர்களின் ஆன்மாக்கள் பாவத்திலிருந்து சுத்திகரிக்கப்படுவதற்காக செய்யப்படும் ஜெபங்களையும் பலிகளையும் வெளிப்படையாக விவரிக்கிறது.

லூதர் உடனடியாக சிக்கிக்கொண்டார்.

⚠️மக்காபீஸ் வேதம் என்றால், இறந்தவர்களுக்கான ஜெபமும் சுத்திகரிப்பு ஸ்தலமும் பைபிள் சார்ந்தவை.

⚠️அவர் சுத்திகரிப்பு ஸ்தலத்தை மறுக்க விரும்பினால், அவர் மக்காபீஸை மறுக்க வேண்டியிருந்தது.

வேதாகமத்தை ஏற்றுக்கொள்வதற்குப் பதிலாக, லூதர் மக்காபீஸ் பைபிளின் ஒரு பகுதியாக இல்லை என்று விவாதத்தில் அறிவித்தார், ஏனெனில் அது அவரது புதிய போதனைகளுக்கு முரணானது. லூதர் 1,500 ஆண்டுகால கிறிஸ்தவ பாரம்பரியத்தையும், ஆரம்பகால திருச்சபையால் உறுதிப்படுத்தப்பட்ட நியதியையும், அப்போஸ்தலிக்க காலத்திலிருந்து பயன்படுத்தப்படும் பைபிளையும் நிராகரித்து வருவதாக எக் உடனடியாக சுட்டிக்காட்டினார்.

விவாதம் தெளிவுபடுத்தியது:

எக் உலகளாவிய கிறிஸ்தவ நியதியில் நின்றார். லூதர் தன்னை மட்டுமே சார்ந்தார்.

📘 𝙒𝙝𝙮 𝙈𝙖𝙘𝙘𝙖𝙗𝙚𝙚𝙨 𝙃𝙖𝙨 𝘼𝙡𝙬𝙖𝙮𝙨 𝘽𝙚𝙡𝙤𝙣𝙜𝙚𝙙 𝙩𝙤 𝙎𝙘𝙧𝙞𝙥𝙩𝙪𝙧𝙚

1️⃣ பண்டைய யூதர்கள் மக்காபீஸை வரலாற்று மற்றும் புனித மரபாக ஏற்றுக்கொண்டனர்

பிற்கால ரபீனிய யூத மதம் 1 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் அதன் நியதிச் சட்டத்தைக் குறைத்தாலும், முந்தைய யூத சமூகங்கள்:

✅மக்காபீஸைப் பயன்படுத்தினர்,

✅மக்காபீனைப் பரப்பினர் நூல்கள்,

✅மேலும் அதில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ள பண்டிகைகளைக் கொண்டாடினர், குறிப்பாக ஹனுக்கா.

2️⃣ மக்காபீஸ் செப்டுவஜின்ட்டில் (LXX) காணப்படுகிறது - இயேசு மற்றும் அப்போஸ்தலர்களின் பைபிள்

செப்டுவஜின்ட் என்பது பயன்படுத்தப்பட்ட வேதம்:

✅இயேசு,

✅அப்போஸ்தலர்கள்,

✅ஆரம்பகால கிறிஸ்தவர்கள்,

✅மற்றும் கிரேக்க மொழி பேசும் யூதர்கள்.

மேலும் செப்டுவஜின்ட்டில் 1 மற்றும் 2 மக்காபீஸ் உள்ளனர்.

300 க்கும் மேற்பட்ட புதிய ஏற்பாட்டு மேற்கோள்கள் செப்டுவஜின்ட்டுடன் பொருந்துகின்றன, பின்னர் புராட்டஸ்டன்ட்டுகள் ஏற்றுக்கொண்ட எபிரேய மசோரெடிக் உரையுடன் அல்ல.

செப்டுவஜின்ட் நியதியை நிராகரிப்பது என்பது முதல் கிறிஸ்தவர்கள் பயன்படுத்திய நியதியை நிராகரிப்பதாகும்.

3️⃣ மக்காபீஸ் பழமையான கிறிஸ்தவ கையெழுத்துப் பிரதிகளான சினைடிகஸ் மற்றும் வத்திக்கானஸில் தோன்றும்

மிகப் பழமையான முழுமையான பைபிள் கையெழுத்துப் பிரதிகளில் இரண்டு மக்காபீஸ் உள்ளன:

✅கோடெக்ஸ் சினைடிகஸ் (4 ஆம் நூற்றாண்டு) - 1 மக்காபீஸ் மற்றும் 4 மக்காபீஸ் கூட அடங்கும்.

✅கோடெக்ஸ் வத்திக்கானஸ் (4 ஆம் நூற்றாண்டு) - 1 மற்றும் 2 மக்காபீஸ் இரண்டையும் உள்ளடக்கியது.

இந்த கையெழுத்துப் பிரதிகள் புராட்டஸ்டன்ட் சீர்திருத்தத்தை விட ஒரு மில்லினியத்திற்கும் மேலானவை மற்றும் ஆரம்பகால உலகளாவிய திருச்சபை மக்காபீஸை ஏற்றுக்கொண்டது என்பதை நிரூபிக்கின்றன.

4️⃣ மக்காபீன் நூல்கள் சவக்கடல் சுருள்களில் (கும்ரான்) எபிரேய மொழியில் காணப்படுகின்றன

மக்காபீன் காலத்துடன் தொடர்புடைய துண்டுகள் கும்ரானில் பாதுகாக்கப்பட்டன, இது பண்டைய யூத மதம் இந்த மரபுகளை கிறிஸ்தவத்திற்கு முன்பு எபிரேய மொழியில் பரப்பியது என்பதை நிரூபிக்கிறது.

5️⃣ புனித ஜெரோம் லத்தீன் வல்கேட்டில் மக்காபீஸைச் சேர்த்தார்

தனது சொந்த கல்வி ரீதியான இட ஒதுக்கீடுகள் இருந்தபோதிலும், ஜெரோம் திருச்சபைக்குக் கீழ்ப்படிந்து முதல் அதிகாரப்பூர்வ கிறிஸ்தவ பைபிளில் மக்காபீஸைச் சேர்த்தார். வல்கேட் 1,000 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நிலையான பைபிளாக மாறியது.

மக்காபீஸ் என்றால்:

✅செப்டுவஜின்ட்,

✅வல்கேட்,

✅கோடெக்ஸ் சினைடிகஸ்,

✅கோடெக்ஸ் வத்திக்கானஸ்,

✅சவக்கடல் சுருள்கள்,

பின்னர் லூதருக்கு அதை நீக்க எந்த வரலாற்று அல்லது இறையியல் அடிப்படையும் இல்லை.

ஜெருசலேமில்  யூத கர்த்தர் ஆலயப் மறு அர்ப்பணிப்பு பண்டிகை பற்றிய கதை என்பது மக்கபேயர் நூலில் மட்டுமே உண்டு

https://x.com/SecretFire79/status/1998358483343704386 Among the most revealing moments in the early years of the Protestant revolt is the Leipzig Debate of 1519 between Martin Luther and the Catholic theologian Johann Eck. This decisive debate exposed a deep weakness in Luther’s new theology: it did not agree with the historic biblical canon used by the Apostles and preserved by the Church. 𝐓𝐡𝐞 𝐋𝐞𝐢𝐩𝐳𝐢𝐠 𝐃𝐞𝐛𝐚𝐭𝐞: 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐋𝐮𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐖𝐚𝐬 𝐃𝐞𝐟𝐞𝐚𝐭𝐞𝐝 𝐛𝐲 𝐒𝐜𝐫𝐢𝐩𝐭𝐮𝐫𝐞 During the debate, Johann Eck defended the Catholic doctrines of purgatory and prayers for the dead. To support his argument, he appealed directly to Scripture, specifically 2 Maccabees 12:43–46, which explicitly describes prayers and sacrifices offered for the souls of the dead so they may be purified from sin. Luther was instantly trapped. If Maccabees is Scripture, then prayer for the dead and purgatory are biblical. If he wanted to deny purgatory, he had to deny Maccabees. Instead of accepting Scripture, Luther declared that Maccabees was not part of the Bible, right there in the debate, simply because it contradicted his new teachings. Eck immediately pointed out that Luther was rejecting 1,500 years of Christian tradition, the canon affirmed by the early Church, and the Bible as used since apostolic times. The debate made it clear: Eck stood on the universal Christian canon. Luther stood only on himself. 𝙒𝙝𝙮 𝙈𝙖𝙘𝙘𝙖𝙗𝙚𝙚𝙨 𝙃𝙖𝙨 𝘼𝙡𝙬𝙖𝙮𝙨 𝘽𝙚𝙡𝙤𝙣𝙜𝙚𝙙 𝙩𝙤 𝙎𝙘𝙧𝙞𝙥𝙩𝙪𝙧𝙚 Ancient Jews accepted Maccabees as historical and sacred tradition While later rabbinic Judaism narrowed its canon in the late 1st century, earlier Jewish communities: used Maccabees, transmitted Maccabean texts, and celebrated the feasts recorded in it, especially Hanukkah. Maccabees is found in the Septuagint (LXX)—the Bible of Jesus and the Apostles The Septuagint was the Scripture used by: Jesus, the Apostles, early Christians, and Greek-speaking Jews. And the Septuagint contains 1 and 2 Maccabees. Over 300 New Testament quotations match the Septuagint, not the Hebrew Masoretic text adopted later by Protestants. Rejecting the Septuagint canon means rejecting the canon used by the first Christians. Maccabees appears in the oldest Christian manuscripts, Sinaiticus and Vaticanus Two of the most ancient complete biblical manuscripts contain Maccabees: Codex Sinaiticus (4th century) – includes 1 Maccabees and even 4 Maccabees. Codex Vaticanus (4th century) – includes both 1 and 2 Maccabees. These manuscripts are more than a millennium older than the Protestant Reformation and prove that the early universal Church accepted Maccabees. Maccabean texts are found in Hebrew among the Dead Sea Scrolls (Qumran) Fragments related to the Maccabean period were preserved at Qumran, proving that ancient Judaism transmitted these traditions in Hebrew before Christianity. St. Jerome included Maccabees in the Latin Vulgate Despite his own academic reservations, Jerome obeyed the Church and included Maccabees in the first official Christian Bible. The Vulgate became the standard Bible for more than 1,000 years. If Maccabees is in: the Septuagint, the Vulgate, Codex Sinaiticus, Codex Vaticanus, the Dead Sea Scrolls, then Luther had no historical or theological basis to remove it.

𝐇𝐚𝐧𝐮𝐤𝐤𝐚𝐡 𝐚𝐧𝐝 𝐏𝐞𝐧𝐭𝐞𝐜𝐨𝐬𝐭 𝐀𝐫𝐞 𝐌𝐞𝐧𝐭𝐢𝐨𝐧𝐞𝐝 𝐢𝐧 𝐌𝐚𝐜𝐜𝐚𝐛𝐞𝐞𝐬, 𝐁𝐮𝐭 𝐍𝐎𝐓 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐏𝐫𝐨𝐭𝐞𝐬𝐭𝐚𝐧𝐭 𝐌𝐚𝐬𝐨𝐫𝐞𝐭𝐢𝐜 𝐁𝐢𝐛𝐥𝐞

RBI governor Sanjay Malhotra has revamped India's Monetary system

 In just one year, RBI governor Sanjay Malhotra has revamped India’s most tightly controlled financial regulator into an institution that is more open, more accessible, and far more willing to rethink old rules.

பங்களாதேஷ் - 6 நூற்றாண்டு முகலாயர் ஆட்சியின் கீழ் ஹிந்துக்கள் பெரும்பான்மை; ஆங்கிலேயர் ஆட்சி 60 ஆண்டில் முஹம்மதியம் வளர்த்தது

 Bangladesh was Hindu majority even after 6 centuries of Muslim rule.

https://x.com/viprabuddhi/status/1998401006204497953

முஸ்லிம் ஆட்சியின் 6 நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகும் வங்கதேசம் இந்து பெரும்பான்மையாக இருந்தது. பிரிட்டிஷாரின் மக்கள்தொகை மறுசீரமைப்புக் கொள்கைகள் காரணமாக இது 100 ஆண்டுகளுக்கும் குறைவான காலத்தில் முஸ்லிம்களின் பெரும்பான்மையாக மாறியது. மைமன்சிங்: 1851 இல் இந்து பெரும்பான்மை சில்ஹெட்: 1881 இல் இந்து பெரும்பான்மை குல்னா: 1941 இல் இந்து பெரும்பான்மை டாக்கா: 1821 இல் இந்து சமநிலை முர்ஷிதாபாத்: 1829 இல் இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்தனர்.

It became Muslim majority in less than 100 years under the British due to their demographic re-engineering policies. Mymensingh: Hindu majority in 1851 Sylhet: Hindu majority in 1881 Khulna: Hindu majority in 1941 Dhaka: Hindu parity in 1821 Murshidabad: Hindu majority in 1829

Religion

Religions in East Bengal (1800 AD before partition)^[11][12]

1. Hinduism (56.4%)
2. Islam (41.9%)
3. Others (1.70%)

East Bengal (present-day-Bangladesh) had a population of 19 million people in the year 1800 A.D,^[13] of which 10.716 million people were followers of Hinduism representing a majority of about 56.4% of the region's population,^[11] while 7.961 million adhered to the Muslim faith, constituting 41.9% of the region's population as 2nd largest community.^[14] The smaller number of 323,000 people followed Buddhism, Animism and Christianity, together presenting around 1.7% of the region's population.

The spread of Islam in East Bengal was more the result of conversion than conquest; dissatisfied with Buddhism and opposed to Hinduism, which put the majority of the population of East Bengal into the lower caste, vast numbers of Bengalis were attracted by the Islamic doctrine of the equality of all men before God. But they retained many of their old rituals and incorporated them into their new faith.^[15]

Bangladesh's capital Dhaka city name is said to have been derived from Dhakeshwari the patron goddess of the city, whose shrine is located in Ramna of Dhaka city.^[16] In Bangladesh, there's exist a blending culture of Hindu, Muslim, Buddhist, folk religion, deities and practices. Worship exchanges takes place at temples and mosques and religious folk music gatherings (especially at Vaishnavite gatherings and among Muslim Sufis). Folk deities recognized by both Hindus and Muslim have included Shitala, the goddess of small pox, Oladevi, goddess of cholera, Manasa, goddess of snakes and are recognised by Hindus and Muslims of Bangladesh both alike.

https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Bangladesh

Muslim rule in the region was inaugurated with the taking of Nadia in 1202 (Ghurid invasion of Bengal). Initially, Bengal was administered by the Delhi Sultanate's governors, then by independent sultanates and then was under the rule of the Mughal empire. While Muslims had advanced into Sindh in the 700s, it was in Afghanistan that the ultimate Muslim conquest of South Asia originated from, starting with the raids by Mahmud of Ghazni in the early 11th century. The Afghanistan-based Ghurids replaced the Ghaznavids and they started expanded into the Ganges region. As part of this eastward expansion Ikhtiyaruddin Muhammad Bakhtiar Khalji defeated the Palas in Bihar and in 1202 was victorious over the Senas in Nadia. In 1206, the Delhi Sultanate was created. It was not a true dynasty but the rulers was known as Mamluk. The Sultanate continued till 1290. The conquest of Nadia did not entail swift conversions to Islam. The authority of the Senas persisted in Vikrampur till 1245 and a large part of eastern Bangladesh had neither been conquered nor converted.^[35]