இடதுசாரி (மோசடி) வரலாற்று ஆசிரியர்களின் போலி ஆய்வுகள் -அயோத்தி ராம ஜென்மபூமி தீர்ப்பில் கண்டிப்பு

அயோத்தி ராம ஜென்மபூமி தீர்ப்பில் இடதுசாரி வரலாற்று ஆசிரியர்களின் போலி ஆய்வுகள்: சாட்சிக்கூட்டில் பல்டி போன உண்மைகள்

இந்தியாவின் நீதித் துறை வரலாற்றில் மிக முக்கியமான தீர்ப்புகளில் ஒன்றாக 2019 நவம்பர் 9 அன்று உச்சநீதிமன்றம் வழங்கிய அயோத்தி ராம ஜென்மபூமி-பாபர் மசூதி வழக்கின் தீர்ப்பு நீடிக்கிறது. இந்தத் தீர்ப்பின்படி, சர்ச்சைக்குரிய 2.77 ஏக்கர் நிலம் ராம லல்லா (குழந்தை இராமர்) அறக்கட்டளைக்கு ஒப்படைக்கப்பட்டது, முஸ்லிம் தரப்புக்கு 5 ஏக்கர் மாற்று நிலம் வழங்கப்பட்டது. ஆனால் இந்தத் தீர்ப்பின் பின்னணியில், இடதுசாரி (மார்க்ஸிஸ்ட்) வரலாற்று ஆசிரியர்கள் மற்றும் அவர்களின் "ஆய்வு" அறிக்கைகள் பெரும் விமர்சனத்திற்கு உள்ளானது. அவர்களின் கருத்துகள் போலி ஆதாரங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவை எனவும், சாட்சிக்கூட்டில் (விடையிட) அவர்கள் தங்கள் அறிவின்மையை ஒப்புக்கொண்டு பல்டி போனதாகவும் நீதிமன்றம் குறிப்பிட்டது. இந்தக் கட்டுரை, நீதிமன்றத் தீர்ப்புகள், சாட்சி வாக்குமூலங்கள் மற்றும் வரலாற்று ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் இந்த விவகாரத்தை விரிவாக ஆராய்கிறது.

பின்னணி: அயோத்தி வழக்கின் வரலாறு

அயோத்தி வழக்கு 1885ஆம் ஆண்டு முதல் தொடர்ந்து வந்தது. இந்துக்கள், அந்த இடம் இராமரின் பிறப்பிடம் (ஜென்மபூமி) எனவும், 1528இல் பாபர் தனது படைத்தலைவர் மிர் பாகியால் கோயிலை இடித்து மசூதி கட்டியதாகவும் வாதிட்டனர். முஸ்லிம் தரப்பு, அது வாக்பு (மதச் சொத்து) எனவும், கோயில் இல்லை எனவும் கூறியது. 1992இல் பாபர் மசூதி இடிக்கப்பட்ட பிறகு வழக்கு தீவிரமடைந்தது.

இடதுசாரி ஆசிரியர்கள் – ஆர்.எஸ். சர்மா, எம். அதர் அலி, டி.என். ஜா, சுரஜ் பான் போன்றோர் – 1991இல் "ராம்ஜன்மபூமி-பாபர் மசூதி: ஹிஸ்டாரியன்ஸ் ரிப்போர்ட் டு தி நேஷன்" என்ற அறிக்கையை வெளியிட்டனர். இது, அயோத்தியில் கோயில் இல்லை, மசூதி காலியிடத்தில் கட்டப்பட்டது எனக் கூறியது. ஆனால் உச்சநீதிமன்றம் இந்த அறிக்கையை "பெர்பங்க்டரி மெதடாலஜி, ஜஸ்ட் அன் ஒபினியன்" (அதிகாரமற்ற முறை, வெறும் கருத்து) என நிராகரித்தது. இது போலி ஆய்வின் உச்சமாகக் கருதப்பட்டது.

போலி ஆய்வுகள்: அறிக்கையின் குறைபாடுகள்

இடதுசாரி ஆசிரியர்களின் அறிக்கை, வரலாற்று மற்றும் தொல்லியல் ஆதாரங்களைத் தவிர்த்து, சொந்தக் கருத்துகளை "உண்மை" என முன்னிறுத்தியது. உச்சநீதிமன்றம் குறிப்பிட்ட சில உதாரணங்கள்:

1. ஸ்காண்ட புராணத்தின் தவறான தேதியிடுதல்: அறிக்கை, "அயோத்தி மகாத்மியா" (ஸ்காண்ட புராணத்தின் பகுதி) 18ஆம் அல்லது 19ஆம் நூற்றாண்டில் அமைந்தது எனக் கூறியது. ஆனால் பி.வி. கேன் போன்ற அறிஞர்கள், இது 7ஆம்-9ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது என நிரூபித்துள்ளனர். சாட்சியாக நின்ற சிரின் முஸவி (இடதுசாரி ஆசிரியர்) தானே 9ஆம் நூற்றாண்டு என ஒப்புக்கொண்டார்.
2. தொல்லியல் ஆதாரங்களை மறுத்தல்: இந்திய தொல்லியல் ஆய்வுத்துறை (ASI) 2003இல் நடத்திய அகழாய்வில், மசூதிக்குக் கீழே 12ஆம் நூற்றாண்டு கோயில் அம்சங்கள் (கல் தூண்கள், சிற்பங்கள்) கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. ஆனால் இடதுசாரி ஆசிரியர்கள், இவை "போலி" அல்லது "வெளியிலிருந்து கொண்டுவரப்பட்டவை" என வாதிட்டனர். உச்சநீதிமன்றம், ASI அறிக்கையை ஏற்றுக்கொண்டு, "ஹிந்து கலாச்சாரத்திற்கான அம்சங்கள் உள்ளன" எனத் தீர்ப்பளித்தது.
3. வரலாற்று ஆவணங்களைத் தவிர்த்தல்: பாபர் நாமா (பாபரின் நினைவாற்றல்கள்), அக்பரின் ஐன்-இ-அக்பரி, டசிகடாஸின் ராம்சரித்மானஸ் போன்றவை அயோத்தியில் இராமர் வழிபாட்டை உறுதிப்படுத்துகின்றன. ஆனால் அறிக்கை இவற்றைப் புறக்கணித்தது. சுற்றுலாப்பயணிகள் வில்லியம் ஃபிஞ்ச் (1608) மற்றும் ஜோசஃப் டிஃபெந்தலர் (1766) ஆகியோர் இராமர் வழிபாட்டைப் பதிவு செய்துள்ளனர்.

இந்த அறிக்கை, பாபர் மசூதி செயல்குழு (BMAC) சார்பில் சமரச முயற்சிகளில் பங்கேற்று தயாரிக்கப்பட்டது. ஆனால் அது "ஹிஸ்டாரியன்ஸ் ரிப்போர்ட்" அல்ல, "போலிடிக்கல் ஆபினியன்" என நீதிமன்றம் விமர்சித்தது.

சாட்சிக்கூட்டில் பல்டி: ஆசிரியர்களின் ஒப்புதல்கள்

அலகாபாத் உயர் நீதிமன்றம் (2010) மற்றும் உச்சநீதிமன்ற விசாரணைகளில் இடதுசாரி ஆசிரியர்கள் மற்றும் அவர்களின் சீடர்கள் சாட்சியாக நின்றனர். அவர்களின் வாக்குமூலங்கள் அறிவின்மையை வெளிப்படுத்தின:

• தனேஷ்வர் மண்டல் (அலகாபாத் பல்கலைக்கழகம்): "அயோத்தியை ஒருபோதும் பார்க்கவில்லை. கம்யூனிஸ்ட் சிந்தனை கொண்டவன்" என ஒப்புக்கொண்டார். அவருக்கு தொல்லியல் அறிவு இல்லை, ஆனால் "கோயில் இல்லை" என வாதிட்டார். நீதிமன்றம்: "எக்ஸ்பர்ட் ஒபினியன் அல்ல."
• சுப்ரியா வர்மா (ஜேஎன்யூ PhD): "அயோத்தி பற்றிய அறிவு ஊடகங்கள் மற்றும் 'ஹிஸ்டாரியன்ஸ் ரிப்போர்ட்' இருந்து மட்டுமே. என் கருத்தை சத்தியமாகப் பேசுகிறேன், ஆய்வு அல்ல." என ஒப்புக்கொண்டார்.
• சுஷில் ஸ்ரீவாஸ்தவா (அலகாபாத் பல்கலைக்கழகம்): பாரசீகம், அரபு, சமஸ்கிருதம் தெரியாதவர். "மசூதிக்குக் கீழே கோயில் இல்லை" எனக் கூறினாலும், ASI கண்டுபிடிப்புகளை மறுக்க முடியவில்லை.
• சுரஜ் பான்: ASI அறிக்கையை ஏற்க "கோயில் இருக்கலாம்" என ஒப்புக்கொண்டார்.

இவர்கள் அனைவரும் அயோத்தியைப் பார்க்கவில்லை, ஆய்வு செய்யவில்லை. உச்சநீதிமன்றம்: "இவர்களின் கருத்துகள் ஐடாலஜிக்கல், ஃபாக்ஸ் அல்ல."

ஆதாரங்கள்: வரலாற்று மற்றும் தொல்லியல் உண்மைகள்

நீதிமன்றம் ஏற்றுக்கொண்ட ஆதாரங்கள் இடதுசாரி கருத்துகளை முற்றிலும் மறுக்கின:

ஆதார வகை	விவரம்	ஆதாரம்
தொல்லியல்	ASI அகழாய்வு: 12ஆம் நூற்றாண்டு கோயில் அம்சங்கள் (தூண்கள், சிற்பங்கள்).	உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பு, பக்கம் 508-512.
இலக்கிய	ஸ்காண்ட புராணம்: ஜென்மஸ்தானம் விளக்கம் (விக்னேஸ்வரா கிழக்கு, வசிஷ்டா வடக்கு).	பி.வி. கேன் ஆய்வு.
வரலாற்று ஆவணங்கள்	12ஆம் நூற்றாண்டு சமஸ்கிருத சிலை: விஷ்ணு ஹரி கோயில் குறிப்பு.	ஃபைசாபாத் மாவட்ட நீதிமன்றம், 1886.
சாட்சிகள்	ஜகத்குரு ராமானந்தாச்சார்ய சுவாமி ராம்பத்ராச்சார்ய போன்றோர்: ஜென்மபூமி வரம்புகள்.	உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பு.

மேலும், பி.பி. லால் (ASI இயக்குநர்) 1970களில் அகழாய்வில் கோயில் அம்சங்களைக் கண்டார். கே.கே. முஹம்மது போன்ற தொல்லியலாளர்கள், இடதுசாரி ஆசிரியர்கள் ஆதாரங்களை மறைத்ததாகக் குற்றம் சாட்டினர்.

தீர்ப்பின் தாக்கம்: இடதுசாரி வரலாற்றின் சரிவு

இந்தத் தீர்ப்பு, இடதுசாரி ஆசிரியர்களின் "செக்யுலர்" பெயரில் செய்த பாரபட்சத்தை அம்பலப்படுத்தியது. ரோமிலா தாபர், இர்ஃபான் ஹபீப் போன்றோர் போலி ஆதாரங்களைப் பரப்பியதாக விமர்சனம். மீனாக்ஷி ஜெயின் போன்ற அறிஞர்கள், பிரிட்டிஷ் கால ஆவணங்களை (BR கோர்வா ஆய்வு) தேடி, இடதுசாரி தவறுகளை வெளிப்படுத்தினர்.

இன்று, 2024 ஜனவரி 22 அன்று கோயில் பிரதிஷ்டை நடந்தது. இது, 800 ஆண்டுகள் சர்ச்சையை முடிவுக்கு கொண்டுவந்தது. இடதுசாரி ஆசிரியர்களின் போலி ஆய்வுகள், நீதிமன்றத்தால் நிராகரிக்கப்பட்டது போல, இந்திய வரலாற்று ஆய்விலும் சரிவடைந்துள்ளன.

முடிவுரை

அயோத்தி தீர்ப்பு, உண்மைக்கு அடிப்படையான நீதியை வென்றது. இடதுசாரி ஆசிரியர்களின் போலி கட்டுரைகள் மற்றும் சாட்சிக்கூட்டில் பல்டி போன வாக்குமூலங்கள், அவர்களின் ஐடாலஜி-அடிப்படையிலான தவறுகளை உணர்த்துகின்றன. இது, வரலாற்றை அரசியல் கருவியாக்குவதன் ஆபத்தை எச்சரிக்கிறது. உண்மையான ஆய்வே நீதியை வென்றது – ஜெய் ஸ்ரீ ராம்!

(ஆதாரங்கள்: உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பு, 2019; சுவாராஜ்யா, ஓபிந்தியா, பிஜுருஸ் போன்றவை.)