My mother, V. Vasanthi Devi, died recently. The organizing committee of her memorial ceremony invited me to contribute my comments to be played at the ceremony. At the last minute, they decided not to play my comments.
என் அம்மா வி. வசந்தி தேவி சமீபத்தில் இறந்துவிட்டார். அவரது நினைவு விழா ஏற்பாட்டுக் குழு, விழாவில் எனது கருத்துக்களைப் பதிவு செய்ய என்னை அழைத்தது. கடைசி நிமிடத்தில், அவர்கள் எனது கருத்துக்களைப் பதிவு செய்ய வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தனர்.
நான் பேசிய உரையின் உரை கீழே உள்ளது:
என் அம்மாவின் பொது வாழ்க்கையைப் பற்றிப் பேசுவதற்குப் பதிலாக, அவரது மகனாக எனது அவதானிப்புகளை மட்டும் கட்டுப்படுத்துமாறு எனக்குச் சொல்லப் பட்டது, அதைப் பற்றி உங்களில் பலர் என்னை விட அதிகமாக அறிந்திருப்பீர்கள்.
என் அம்மாவுடனான எனது உறவு நேர்மறையான பரிமாணங்களைக் கொண்டிருந்தாலும், அவரது வாழ்க்கைக்கு முன்னும் பின்னும் என் மனதில் தோன்றியவை பெரும்பாலும் நேர்மறையானவை அல்ல. ஒன்று, என் தந்தையுடனான பாலியல் ஈடுபாடு முடிவுக்கு வந்ததற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, அவள் பன்னிரண்டு வயதில் என்னுடன் பாலியல் ரீதியாக தகாத முறையில் நடந்து கொண்டாள். அப்போதும் எனக்கு சுய பாதுகாப்பு உணர்வு போதுமானதாக இருந்ததால், மேலும் செல்ல அவள் எடுத்த முயற்சிகளை நான் கடுமையாக நிராகரித்தேன்.
இரண்டாவதாக, 1999 இல் எனக்கு உயிருக்கு ஆபத்தான மூளை அறுவை சிகிச்சை செய்யப்பட்டபோது அவள் உதவியின் ஆதாரமாக இல்லாமல் ஒரு சுமையாக இருந்தாள், அதே நேரத்தில் என் மனைவியும் என் தந்தையும் அறுவை சிகிச்சைக்குப் பிறகு முதல் மாதங்களிலும், அதன் போதும் எனது பல தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்தனர். நான் மருத்துவமனையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்ட மூன்று நாட்களுக்குப் பிறகு, டொராண்டோவில் உள்ள ஒரு மருத்துவமனை வளாகத்தில் மீண்டும் மருத்துவர்களால் பரிசோதிக்கப் படுவதற்காக தங்கியிருந்தபோது, அங்கு பணிபுரிந்த பெண்கள் ஆச்சரியப் பட்டார்கள்.
அறுவை சிகிச்சை காரணமாக என் தலை மிகவும் வீங்கி, ஒரு பக்கம் கண்ணை மூடிக்கொண்டு, என் மனைவி அல்லது பெற்றோர் துணிகளைத் துவைக்காமல், நான் தரையில் நடந்து சென்றதைக் கண்டு ஆச்சரியப்பட்டார்கள். மேலும், நான் என் அம்மாவின் துணிகளைத் துவைக்கிறேன், என் அம்மாவின் துணிகளைத் துவைக்கவில்லை, ஏனென்றால் அவரால் அதைச் செய்ய முடியாது/செய்ய முடியாது என்று நான் அவர்களிடம் சொன்னபோது அவர்கள் அதிர்ச்சியடைந்தனர். என் அம்மா அப்படித்தான். மூன்றாவதாக, என் இருபதுகளில் என் அப்பாவிடம் பாலியல் ரீதியாக அதிருப்தி அடைந்ததற்கும், அதனால் வேறொரு ஆணுடன் தொடர்பு வைத்திருப்பதற்கும் காரணம் என்னவென்று எனக்குத் தெரிந்ததால், என்னை விவாகரத்து செய்ய வேண்டாம் என்று என் அப்பாவை சமாதானப்படுத்த பலமுறை என்னை வற்புறுத்தினார்.
வே. வசந்தி தேவி (Vasanthi Devi, 8 நவம்பர் 1938 - 1 ஆகத்து 2025) தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு கல்வியாளர், சமூக ஆர்வலர்; இந்தியாவின் வளர்ச்சிக்கான சங்கத்தின் தலைவராகவும், சென்னை வளர்ச்சி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் அறங்காவலராகவும் பணியாற்றியவர். 1992-1998 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு இடையில் மனோன்மணியம் சுந்தரனார் பல்கலைக்கழகத்தின் துணைவேந்தராக இருந்தார். பின்னர் தமிழ்நாடு மாநில மகளிர் ஆணையத்தின் தலைவராக 2002முதல் 2005 வரை பதவி வகித்தார்
இதை நான் செய்ய மறுத்துவிட்டேன். இருப்பினும், இவை அனைத்தும் என்னை ஆழ்ந்த மனச்சோர்வுக்கு இட்டுச் சென்றன, என் முனைவர் பட்டப் படிப்பை கடுமையாக பாதித்தன, இதனால் என் தொழில்முறை எதிர்காலமும் கூட. ஆனால் நான் இந்த விளைவுகளை சமாளித்து 400 பக்க புத்தகங்களை வெளியிட்டுள்ளேன், அவற்றில் ஒன்று திராவிடக் கட்சிகள் பற்றியது, அவற்றில் ஒன்று 2023 இல் 21 ஆம் நூற்றாண்டில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள் பற்றிய புதிய அறிமுகத்துடன் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு வெளியிடப்பட்டது. மேலும், நான் தற்போது இரண்டு முக்கிய புத்தகங்களில் பணியாற்றி வருகிறேன், அவற்றில் ஒன்று நிறைவடையும் தருவாயில் உள்ளது.
இந்த நினைவுகள் என் தாயாருடன் அவரது மரணத்திற்கு முன்னும் பின்னும் நான் கொண்டிருந்த தொடர்புகளின் பல்வேறு நேர்மறையான அம்சங்களுடன் கலந்தன. இருப்பினும், என் தந்தையின் மறைவுக்குப் பிறகு நீண்ட காலமாக நான் ஆழ்ந்த துக்கத்தை உணர்ந்தாலும், என் தாயாரை நான் விரும்பவில்லை, அதே நேரத்தில் உணர்ச்சி ரீதியாக வருத்தப்பட்டேன். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அவள் என்னை ஒரு மகனாக நடத்தவில்லை, முக்கியமான தருணங்களில் எனக்கு உதவி வழங்க வில்லை, என் கண்ணியத்தை மதிக்கவில்லை. நான் குறிப்பிட்ட அனுபவங்களுக்குப் பிறகு, அவள் மீதான என் உணர்வுகள் எப்போதும் கலந்திருந்தன. அவளைப் பற்றி நான் சிறிது விலகலுடன் மட்டுமே பேச முடியும், அது பெரிதாகி, காலப்போக்கில் எனக்கு மேலும் உணர்ச்சி நிம்மதியைத் தரும்.
நான் சொன்னதைக் கருத்தில் கொண்டு ஏற்பாட்டாளர்கள் எனது அவதானிப்புகளை விளையாடுவார்களா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை - ஜனநாயகத்தை நிலைநிறுத்துவதாகக் கூறும் பலர் உண்மையைப் பற்றி கவலைப்படுவதில்லை. ஆனால் நான் உண்மை, முழு உண்மை, உண்மையைத் தவிர வேறொன்றையும் பேசுவதில்லை என்பதால் நான் என்ன செய்தேன் என்று சொல்வதில் எனக்கு எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை, எனவே எனக்கு உதவுங்கள் - சரி, கடவுள் அல்ல, ஏனென்றால் நான் ஒரு நாத்திகர், ஆனால் இந்தியாவையும் பல சமூகங்களையும் மூழ்கடித்துள்ள விலக்கு அரசியல் மதங்களுக்கு அரசியல் ரீதியாக சாத்தியமான பதிலாக இருக்கும் என்று நான் நம்பும் பன்முக உலகளாவிய ஆன்மீகம். இந்தியாவில், அது இந்துத்துவா அல்லது நான் மோடித்வா என்று சொல்லலாமா.
தமிழ்நாட்டில் பலர் வெளிப்படுத்தும் என் அம்மாவின் மீதான தகுதியற்ற போற்றுதலை நான் பகிர்ந்து கொள்ளாததற்கு இவை சில காரணங்கள். 2016 இல் விடுதலை சிறுத்தைகள் கட்சியின் ஆதரவுடன் ஜெயலலிதாவை எதிர்த்துப் போட்டியிடும் போது, அம்பேகரின் புத்தகத்தை கையில் வைத்துக்கொண்டு புகைப்படக் கலைஞர்களுக்கு போஸ் கொடுத்தார். ஆனால் அம்பேத்கர் அல்லது அவர் மிகவும் போற்றப்பட்ட மார்க்ஸ் மற்றும் பெரியார் ஆகியோரைப் பற்றி அவள் அதிகம் படித்ததில்லை என்பது எனக்குத் தெரியும்; இந்த அறிவுசார்-அரசியல் நபர்களின் மாறுபட்ட எண்ணங்கள் மற்றும் அரசியல் நடைமுறைகளுக்கு இடையிலான பதட்டங்களையும் அவள் தீர்க்கவில்லை. இதனால், அவள் அறிவுபூர்வமாக ஆழமற்றவள் என்று நான் கண்டேன், அவள் அறிந்ததை விட அதிகமாகக் காட்டிக் கொண்டாள். அவள் மோசமான திருமண வாழ்க்கையைக் கொண்டிருந்ததால் ஆண்களை வெறுத்தாள், பிராமணர்களை வெறுத்தாள், இருப்பினும் அவள் ஓரளவு பிராமணர்களிடமிருந்து வந்தவள் என்று கூறப்படுகிறது
அவரைப் பற்றிய எனது நீண்ட கருத்துக்கள் அவரது வலைத்தளத்தில் வெளியிடப்படும் என்று எனக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டது. நான் இப்போது கூறியதை மீறி அவ்வாறு செய்தால், என் அம்மாவுடனான எனது உறவின் சில நேர்மறையான அம்சங்களை நீங்கள் கேட்கலாம் - அவரது வாழ்க்கையின் கடைசி இரண்டு ஆண்டுகளில் நாங்கள் தமிழ் கவிதைகளைப் பகிர்ந்து கொண்ட விதம், இந்தக் கவிதைகளின் முக்கிய அம்சங்களை அவற்றின் அர்த்தத்தை மாற்ற நான் எவ்வாறு மாற்றினேன். அவர் இந்துக்கள் மற்றும் கிறிஸ்தவர்கள் இருவரிடமிருந்தும் மட்டுமல்ல, கைவினைஞர் கஜுலு பலிஜா நாயுடுக்கள், சிறு வணிகர் பெரி செட்டிகள் மற்றும் தெலுங்கு பிராமணர்களாக தங்களைக் காட்டிக் கொண்டவர்கள் மட்டுமல்ல, மலைவாழ் வேட்டைக்காரர் பழங்குடி மக்கள், செஞ்சுகள் மற்றும் ஆதி-திராவிட கொங்கணி பேசும் விவசாய அடிமைகளான குடும்பிகளிடமிருந்தும் எவ்வாறு வந்தவர் என்பதையும் நான் அங்கு குறிப்பிடுவேன். அத்தகைய கலவையான வம்சாவளி, சாதியத்திற்கும் வகுப்புவாதத்திற்கும் எதிரான என் தாயின் எதிர்ப்போடு ஒத்துப்போனது. நான் ஒரு மகனாக அல்ல, மாறாக ஒரு உலகளாவிய குடிமகனாகவே அதை முழுமையாகப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.
The text of my intended talk is below:
I was told, understandably to restrict my observations to my mother as her son rather than dwell on her public life of which many of you would be more aware than I.
While my relationship with my mother had its positive dimensions, what has come to my mind most both before and after her life that have been less than positive. One, she behaved sexually inappropriately with me when I was twelve in response to her sexual engagement with my father ending. As I had enough of a sense of self-preservation even then, I brusquely rejected her efforts to go further. Two, she was a burden rather than a source of help when I had potentially life-threatening brain surgery in 1999, while my wife and my father took turns attending to my many needs during and through the first months after my surgery. I recall how three days after my release from hospital while we were still staying in a B&B in Toronto so that I could be examined again by the doctors, the women who ran the place were amazed to see that I, with my head hugely swollen and an eye sown shut on one side due to my surgery, had walked down a floor to do laundry rather than my wife or a parent doing so. Moreover, they were shocked when I told them I was laundering my mother’s clothes, not mine, as she couldn’t/ wouldn’t do it. Such was my mother. Three, my mother felt free to use me as her marital counselor when I was in my twenties to relate why she was sexually dissatisfied with my father and thus had an affair with another man which I knew about anyway and urged me several times to convince my father not to divorce her so that she could have continued access to his money. This I refused to do. Nevertheless, all this sent me into deep depression, seriously compromised my doctoral work, and thus my professional future too. But I overcame these effects and have published two 400-page books, one of them on the Dravidian parties of which a Tamil translation was published in 2023 with a new introduction about changes through the 21st century. Moreover, I am currently working on two major books, one of which is nearing completion.
These memories came mingled with various positive aspects of my interactions with my mother before and after her death. However, while I felt deep grief for long after my father’s passing, I don’t upon my mother’s while still feeling emotionally upset. After all, she didn’t treat me as a son and offer me help and respect my dignity at crucial moments. After the experiences I’ve mentioned, my feelings towards her were always mixed. I can only speak of her with some disengagement, that will become greater and give me more emotional relief as time passes.
I don’t know if the organizers will play my observations given what I have said – many who claim to uphold democracy don’t care for the truth. But I have no problems saying what I did because I speak the truth, the whole truth, and nothing but the truth, so help me – well, not god for I am an atheist, but the pan-religious global spirituality that I believe will be a more politically viable response to the exclusionary political religions that have overwhelmed India and so many other societies. In India, it is Hindutva or shall I say Moditva.
These are some reasons why I don’t share the unqualified admiration for my mother that many in Tamil Nadu express. She posed for photographers with a book of Ambekar’s in her hand while contesting against Jayalalithaa with the support of the Viduthalai Chiruththaikal Katchi in 2016. But I know that she had read little of Ambedkar, or of Marx and Periar for whom she expressed much admiration; nor did she resolve the tensions between the rather different thoughts and political practices of these intellectual-political figures. Thus, I found her intellectually shallow and to posture more than she knew. She hated men as she had a poor marriage and hated Brahmans although she is supposed to have descended partly from Brahmans.
I was told that my longer comments about her will be placed on her website. If that is done despite what I have just said, you may listen to certain more positive aspects of my relationship with my mother – the way we shared Tamil poems through the last two years of her life, and how I changed crucial aspects of these poems to alter their meaning. I will also indicate there how she was descended not only from both Hindus and Christians; not only the artisanal Gajulu Balija Naidus, the small trader Beri Chettys, and those who presented themselves as Telugu Brahmans, but also the மலைவாழ் வேட்டைக்காரர் பழங்குடி மக்கள், the Chenchus, and the Adi-Dravida Konkani-speaking agrarian slaves, the Kudumbis. Such a mixed ancestry was in keeping with my mother’s opposition to casteism and communalism, which I fully share not so much as a son which I barely was, but as a global citizen.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=24276194478704289&id=100002212241771
No comments:
Post a Comment