உகாண்டாவில் இந்தியர்களின் வெளியேற்றம்: வீழ்ச்சி, மீண்டும் அழைப்பு மற்றும் மீள் எழுச்சி

உகாண்டாவில் இந்தியர்களின் வெளியேற்றம்: வீழ்ச்சி, மீண்டும் அழைப்பு மற்றும் மீள் எழுச்சி

உகாண்டா சரித்திரத்தில் ஒரு மறக்க முடியாத அத்தியாயம் 1972ஆம் ஆண்டு, அதிபர் இடி அமின் தனது "பொருளாதாரப் போர்" என்று அழைத்த திட்டத்தின் கீழ், உகாண்டாவில் வசித்த இந்திய வம்சாவளி மக்களை (ஆசியர்கள் என்று குறிப்பிடப்பட்டு) நாடு கடத்தினார். இந்தியர்கள் உகாண்டாவின் பொருளாதாரத்தில் முக்கியப் பங்கு வகித்ததால், இந்த நிகழ்வு நாட்டின் பொருளாதாரத்தை சீரழித்தது. ஆனால், அமினின் ஆட்சி வீழ்ச்சியடைந்த பின், இந்தியர்கள் மீண்டும் அழைக்கப்பட்டு, உகாண்டாவின் மீள் வளர்ச்சிக்கு முதுகெலும்பாக மாறினர். இந்தக் கட்டுரை அந்த சம்பவங்களின் வரலாறு, விளைவுகள் மற்றும் மீட்பை ஆராய்கிறது.

வெளியேற்றத்தின் பின்னணி மற்றும் செயல்முறை (1972)

1972 ஆகஸ்ட் 4ஆம் தேதி, உகாண்டா அதிபர் ஜெனரல் இடி அமின், தனது "கனவில் அரேபிய அல்லாஹ் தெய்வ கட்டளையிட்டதாக" கூறி, உகாண்டாவில் வசிக்கும் அனைத்து ஆசியர்களையும் (பெரும்பாலும் இந்திய, பாகிஸ்தான் வம்சாவளி) 90 நாட்களுக்குள் நாடு விட்டு வெளியேறுமாறு உத்தரவிட்டார். இந்தியர்கள் உகாண்டாவின் மக்கள் தொகையில் 1%க்கும் குறைவாக இருந்தாலும், அவர்கள் நாட்டின் 90% வணிகங்களை சமாளித்து, வரி வசூலின் 90% பங்களித்தனர். அமின் இந்தியர்களை "பொருளாதார ரத்தசோகுஷ்களாக" (economic bloodsuckers) குற்றம் சாட்டி, கறுப்பின இனவாத உணர்வுகளைத் தூண்டினார். இது பிரிட்டிஷ் காலத்தில் கொண்டு வரப்பட்ட இந்திய வணிகர்கள் மற்றும் தொழிலாளர்களுக்கு எதிரான பழிவாங்கல் எனக் கருதப்பட்டது.

சுமார் 50,000 முதல் 80,000 வரை இந்தியர்கள் பாதிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் தங்கள் சொத்துக்களை (5,655 நிறுவனங்கள், ரேன்ச்கள், பண்ணைகள்) அரசுக்கு விட்டுக் கொடுக்க வேண்டியிருந்தது. வெளியேறும் போது, ஒருவருக்கு $120 (சுமார் ₹10,000) மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்டது, மேலும் 220 கிலோ பொருட்கள் மட்டுமே. பலர் உகாண்டா ராணுவத்தினரால் கொள்ளையடிக்கப்பட்டு, வன்முறைக்கு ஆளானார்கள் – பெண்கள் கூட பாலியல் வன்முறைக்கு உள்ளானார்கள். இவர்கள் பிரிட்டன் (27,200), கனடா (6,000), இந்தியா (4,500), கென்யா, பாகிஸ்தான் போன்ற நாடுகளுக்கு புலம்பெயர்ந்தனர். சிலர் அநாதையாகவும் மாறினர்.

பொருளாதார வீழ்ச்சி: ஒரு நாட்டின் சீரழிவு

இந்தியர் வெளியேற்றம் உகாண்டாவை பொருளாதார நெருக்கடிக்கு தள்ளியது. இந்தியர்கள் நாட்டின் தொழில்துறையின் முதுகெலும்பாக இருந்ததால், அவர்களின் இழப்பு உடனடி பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது:

• GDP சரிவு: 1972-1975 காலத்தில் GDP 5% சரிந்தது. தொழில்துறை உற்பத்தி 1972இல் 740 மில்லியன் உகாண்டா சில்லிங்குகளில் இருந்து 1979இல் 254 மில்லியனாக வீழ்ச்சியடைந்தது.
• வரி இழப்பு: 90% வரி வசூல் இழந்தது, இதனால் அரசு வருமானம் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டது.
• தொழில்முனைவு சீரழிவு: இந்தியர்கள் நடத்திய வணிகங்கள் உள்ளூர் உகாண்டர்களுக்கு ஒப்படைக்கப்பட்டன, ஆனால் அவர்கள் அனுபவமின்றை காரணமாக தோல்வியடைந்தன. ஊதியங்கள் 90% மதிப்பிழந்தன, திறமையான தொழிலாளர்கள் இல்லாததால் தொழிற்சாலைகள் மூடப்பட்டன.
• நீண்டகால விளைவுகள்: அமினின் ஆட்சியில் (1971-1979) உகாண்டா முழுவதும் அராஜகம் நிலவியது, பொருளாதாரம் முற்றுப் புள்ளியடைந்தது. இது உகாண்டாவின் வளர்ச்சியை பல தசாப்தங்களுக்கு தாமதப்படுத்தியது.

இந்த வீழ்ச்சி அமினின் "பொருளாதாரப் போர்" என்ற கோட்பாட்டின் தோல்வியை வெளிப்படுத்தியது, இது உள்ளூர் உகாண்டர்களையும் பாதித்தது.

மீண்டும் அழைப்பு: அமினின் வீழ்ச்சியுக்குப் பின்

1979இல் அமினின் ஆட்சி தானோயாவின் தலையீட்டால் வீழ்ச்சியடைந்தது. ஆனால், உகாண்டாவின் உண்மையான மீள் அழைப்பு 1986இல் யோவரி முசெவேனி அதிபரான பிறகு தொடங்கியது. முசெவேனி, இந்தியர்களின் பொருளாதாரத் திறனை அங்கீகரித்து, 1990களில் சொத்துக்களை மீட்டெடுக்க அனுமதி அளித்தார். 1997இல், அவர் தனிப்பட்ட அழைப்பு விடுத்து, வெளியேற்றப்பட்ட குடும்பங்களை "வீடு திரும்ப" என்று அழைத்தார். அரசின் கொள்கைகள்:

• வெளிநாட்டு முதலீட்டுக்கு ஊக்குவிப்பு, சொத்து மீட்பு உரிமை.
• புதிய இந்திய குடியேறிகளுக்கு (பழைய வெளியேற்றப்பட்டவர்களுக்கு அப்பால்) வணிக உரிமைகள்.

இருப்பினும், பலர் பிரிட்டன், கனடா போன்ற இடங்களில் வசிப்பதால், திரும்பியவர்கள் குறைவு. ஆனால், 1980கள்-1990களில் ஆயிரக் கணக்கானோர் திரும்பினர், மேலும் புதிய இந்தியர் குடியேறிகள் வந்தனர்.

மீள் வளர்ச்சி: இந்தியர்களின் பங்களிப்பு

இன்று, உகாண்டாவின் இந்திய வம்சாவளி மக்கள் தொகையில் 1%க்கும் குறைவாக இருந்தாலும், அவர்கள் நாட்டின் பொருளாதாரத்தை மீட்டெடுத்துள்ளனர். அவர்களின் திரும்பி வந்தது உகாண்டாவின் GDP வளர்ச்சியை (ஆண்டுக்கு 6% வரை) ஊக்குவித்துள்ளது:

• வரி பங்களிப்பு: 65% வரி வசூலை இந்தியர்கள் ஈட்டுகின்றனர்.
• துறை ஆதிக்கம்: வங்கி, காப்பீடு, ஹோட்டல், ரியல் எஸ்டேட், கல்வி, அரட்டை, பூச்செய்கை, நுகர்வோர் பொருட்கள், எலக்ட்ரானிக்ஸ் தயாரிப்புகளில் ஆதிக்கம். உதாரணமாக, சுதிர் ருபாரேலியா ($800 மில்லியன் சொத்து) 8,000க்கும் மேற்பட்ட உகாண்டர்களுக்கு வேலை அளிக்கிறார்.
• வேலைவாய்ப்பு: ஆயிரக்கணக்கான உள்ளூர் உகாண்டர்களுக்கு வேலைகள் உருவாக்கியுள்ளனர். பழைய துறைகளை (விவசாயம், கடைகள்) உள்ளூரவர்கள் எடுத்துக்கொண்டுள்ளனர்.
• சவால்கள்: இன ரீதியான பதற்றங்கள், சமூக ஒருங்கிணைப்பின்மை, சீன வணிகர்களுடன் போட்டி. இருப்பினும், கலாச்சார திருமணங்கள் அதிகரித்து, ஒருங்கிணைப்பு மேம்படுகிறது.

2024இல், முசெவேனி இந்த வெளியேற்றத்தை "தவறு" என்று ஒப்புக்கொண்டார், இது இந்தியர்களின் முக்கியத்துவத்தை உறுதிப்படுத்துகிறது.

முடிவுரை

உகாண்டாவின் இந்தியர்கள் வெளியேற்றம் ஒரு வெறும் புலம்பெயர்ச்சி அல்ல; அது இனவாதம், பொருளாதார அறிவின்மை ஆகியவற்றின் விளைவு. ஆனால், இந்தியர்களின் திரும்பி வருகை உகாண்டாவை மீட்டெடுத்தது, "சிறிய சமூகம், பெரிய பங்களிப்பு" என்று நிரூபித்தது. இன்று, அவர்கள் உகாண்டா-இந்திய உறவை வலுப்படுத்துகின்றனர். மேலும் விவரங்களுக்கு, விக்கிபீடியா அல்லது BBC அறிக்கைகளைப் பார்க்கவும்.