Sunday, November 21, 2021

முஸ்லிம்களில் ஜாதி& இனவேற்றுமையும் அஷ்ரஃபி & பசுமந்தா முஸ்லிம்கள்

 Narenthiran PSt

http://www.dinamalarnellai.com/web/news/106380
பொதுவாக முஸ்லிம்கள் எல்லோரும் சகோதரர்கள், அவர்களிடையே ஏற்றத் தாழ்வுகள் இல்லை என்பது அண்டப் புளுகு என்பதினை சாமானிய ஹிந்து உணரவேண்டும். முஸ்லிம்ளிடையே பல ஜாதிகள் உண்டு, அவர்களிடையே ஹிந்துக்களைவிடவும் கடுமையான சாதி ஏற்றத்தாழ்வுகள் உண்டு. இஸ்லாமிய சாதிகளைக் குறித்து, அவர்களிடையே இருக்கும் சாதி வெறியினைக் குறித்து ஏற்கனவே இணையமெங்கும் ஏற்கனவே பலர் எழுதியிருக்கிறார்கள். எனவே அதனையே மீண்டும் எழுதுவதாக உத்தேசமில்லை.
வட இந்தியாவில் இரண்டு முக்கியமான இஸ்லாமியப் பிரிவுகள் இருக்கின்றன. முதலாவது பிரிவு அஷ்ரஃபிக்கள். இரண்டாவது பிரிவு பாஷ்மெந்தாக்கள்.
இந்த அஷ்ரஃபிக்கள் இஸ்லாமிய ஆக்கிரமிப்பாளர்களுடன் இந்தியாவிற்கு வந்தவர்களின் சந்ததிகள். பெரும்பாலும் ஈரான், ஆப்கானிஸ்தான், உஸ்பெக்கிஸ்தான் போன்ற நாடுகளிலிருந்து இந்தியாவிற்கு வந்து குடியேறிவர்கள். இதன் காரணமாகவே இந்திய முஸ்லிம்களை விடத் தங்களை உயர்ந்தவர்களாக நினைத்துக் கொண்டிருப்பவர்கள். பெரும்பாலான அரசியல் கட்சித் தலைவர்கள் அஷ்ரஃபிக்கள்தான். ஒவைசியின் முன்னோர் இரானிலிருந்து வந்தவர்கள். முகலாயர்கள், பாமினி சுல்தான்கள், ஹைதரலி, திப்புசுல்தான் இன்னபிறர் அனைவருமே வெளிநாட்டிலிருந்து இந்தியாவிற்கு வந்து குடியேறிவர்களின் வாரிசுகள்தான்.
அரசியல் கட்சிகளில் இருக்கும் அஷ்ரஃபிக்களுக்குக் கணக்கே இல்லை. குறிப்பாக காங்கிரஸ் போன்ற கட்சிகளில் அவர்கள் முக்கியமான இடங்களை வகிக்கிறார்கள். சினிமாத்துறையிலும் அவர்களின் ஆதிக்கமே அதிகம். ஜாவேத் அக்தர், சல்மான் கான், ஷாருக் கான், அமீர் கான் என ஒரு பெரும் அஷ்ரஃபி பட்டாளமே இருக்கிறது. எல்லா முக்கியப் பதவி வகிப்பவர்களும் அஷ்ரஃபிக்கள்தான். ஏனென்றால் அவர்களைப் பொறுத்தவரையில் அவர்கள் மட்டுமே "ஆளப் பிறந்த முஸ்லிம்கள்".
அஷ்ரஃபி அல்லாத ஒரு முஸ்லிம் எவ்வளவு பெரிய ஆளாக இந்தியாவில் உயர்ந்தாலும் அவரை மேற்படி அஷ்ரஃபிக்கள் மதிக்கவே மாட்டார்கள். உதாரணம், ஏ.பி.ஜே. அப்துல்கலாம். அஷ்ரஃபிக்களைப் பொறுத்தவரையில் கலாம் ஒரு அடிமை, பாஷ்மெந்தா இந்திய முஸ்லிம் மட்டும்தான்.
வட இந்தியாவில் பெரிய அரசியல் தலைவராக இருக்கும் பாஷ்மெந்தா முஸ்லிமை நீங்கள் அனேகமாகப் பார்க்கவே முடியாது. அப்படி எவனாவது இருந்தால் அவனை அஷ்ரஃபிக்கள் ஒழித்துக் கட்டிவிட்டுத்தான் வேறு வேலை பார்ப்பார்கள். அவர்களின் முன்னோர்கள் ஹிந்துக்களை அடிமைப்படுத்தி அவர்களை வாள்முனையில் முஸ்லிமாக மதம் மாற்றியதால் இந்திய முஸ்லிம்கள் அவர்களுக்கு அடிமைகளாக மட்டுமே இருக்க முடியும் என்கிற எண்ணம் கொண்டவர்கள் அவர்கள்.
மறுபக்கம் பாஷ்மெந்தா முஸ்லிம்கள் வாள் முனையில் மதமாற்றம் செய்யப்பட்ட முன்னால் ஹிந்துக்கள். இன்றுவரை அவர்களின் வாழ்வில் முன்னேற்றம் என்பது எதுவுமில்லை. கல்வியிலும், வேலை வாய்ப்புகளிலும் மிகவும் பின்தங்கியிருப்பவர்கள் அவர்கள்தான். அவர்களைப் பகடைக் காய்களாகப் பயன்படுத்தி, வேண்டும்போது கலவரம் ஏற்படுத்தி சுகவாழ்வு வாழ்கிறவர்கள் அஷரஃபிக்கள்.
இதுதான் அடிப்படை வித்தியாசம். இதனை ஹிந்துக்கள் அறிந்து கொள்ளுவது அவசியம்.
பிஹார், வங்காளம் போன்ற பகுதிகளில் வாழும் பாஷ்மெந்தாக்களில் பெரும்பாலோர் முன்னாள் பவுத்தர்கள். அவர்களில் ஹிந்துக்களும் உண்டு. உத்திரப்பிரதேசம் போன்ற பகுதிகளில் வசிக்கிற பாஷ்மெந்தாக்கள் முகலாயர்களால் கட்டாய மதமாற்றம் செய்யப்பட்ட முன்னாள் ஹிந்துக்கள்தான். பாஷ்மெந்தாக்களில் கடுமையான ஜாதி வேற்றுமைகளும் உண்டு. ஷியா, சுன்னி, போரா எனப் பல இஸ்லாமியப் பிரிவுகளும் உண்டு. அவர்களுக்குள்ளேயே கலவரங்களும் உண்டு. அதனையெல்லாம் தூண்டிவிடுபவர்கள் அவர்களின் ஆண்டைகளான அஷ்ரஃபிக்கள்தான்.
தமிழக, கேரள முஸ்லிம்கள் வேறுவகையானவர்கள் என்றாலும் அஷ்ரஃபிக்களைப் பொறுத்தவரையில் அவர்களும் அடிமை பாஷ்மெந்தாக்கள் மட்டும்தான்.
தமிழக, கேரள முஸ்லிம்களிடையேயும் சாதி வேறுபாடுகள் உண்டு. மரைகாயர், ராவுத்தர் போன்ற பிரிவுகளும் உண்டு.
ராவுத்தர்கள் அடிப்படையில் தமிழர்களில்லை. ராஜஸ்தானிலிருந்து முகலாயப் படைகளுடன் தமிழகத்திற்கு வந்த "ராவுத்" சாதியினர் பின்னர் ராவுத்தர்களானார்கள் (ஜெனரல் பிபின் ராவத் தமிழகத்தில் பிறந்திருந்தால் பிபின் ராவுத்தராகியிருப்பார்!). மரக்கலம் ஓட்டியவன் மரைக்காயன் இன்னபிற.
கேரள மலபார் முஸ்லிம்களில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் முன்னாள் இலங்கைத் தமிழர்கள் என்பது பலருக்குத் தெரியாத செய்தியாக இருக்கலாம். இலங்கையின் மன்னார் மாவட்டத்தில் வாழ்ந்த மீனவ "முக்குவர்" இனத்தவர்கள் தங்களின் முத்துக்குளித்தல் தொழிலுக்கு போர்ச்சுக்கீசியர்களினால் உண்டாகிய அச்சுருத்தலின் காரணமாக இன்றைய மலபார் பகுதியில் சென்று குடியேறினார்கள். முக்குவர்களின் முக்கியத் தொழில் கடலில் மூழ்கி முத்தெடுப்பது. அவர்கள் பலர் பின்னர் இஸ்லாமியர்களாக மதம் மாறினார்கள்.
மலப்புறம் முஸ்லிம்களில் இன்னொரு பகுதி முன்னாள் ஹிந்து நாயர்கள். திப்புசுல்தானினால் கட்டாய மதமாற்றம் செய்யப்பட்டவர்கள். மீதியுள்ளவர்கள் அரேபிய நாடுகளில் இருந்து குடியேறி, உள்ளூர்ப் பெண்களை மணந்த "மாப்பிள்ளைகள் அல்லது மாப்ளாக்கள்". அவர்களே இன்றைக்கும் கேரள அஷ்ரஃபிக்கள். அவர்கள் சொல்லே இன்றைக்கும் உள்ளூர் அடிமைகளான பாஷ்மெந்தாக்களின் வேதம்.
எது எப்படியிருந்தாலும் மாறிவரும் இன்றைய உலகில் இஸ்லாமிற்கு எதிர்காலமில்லை என்று உறுதியாகச் சொல்லுவேன். அதிகபட்சம் இருபதிலிருந்து, இருபத்தைந்து வருடங்கள் இவர்கள் ஆட்டம் தொடரலாம். அதற்குப் பின்னர் இன்றைக்கு நான் காணும் இஸ்லாம் உலகில் பிழைத்துக் கிடப்பதற்கான சாத்தியங்கள் எதுவுமில்லை. குறித்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள். நான் இருந்தாலும், இல்லாவிட்டாலும் என்னை நினைவு படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.
விஞ்ஞானமும், கல்வியும், இணையமும் இஸ்லாமின் எதிரிகள். இன்றைய இளம் முஸ்லிம் முல்லாக்கள் சொல்லுவதனை நம்பத் தயாராக இல்லாதவன். மொழி புரியாமல் இத்தனை நாட்கள் உள்ளூர் முல்லாக்கள் சொல்லுவதனை மட்டுமே நம்பி வாழ்ந்த தலைமுறை அல்ல இது. அப்படி நம்பி வாழ்கிறவன், காஃபிர்களைக் கொலை செய்கிறவனும் இருக்கிறான் என்றாலும் அவர்களின் எண்ணிக்கை வெகுவேகமாகக் குறைந்து வருகிறது. அதற்கும் மேலாக எதிர்கால ஹிந்துக்கள் நம் தலைமுறை ஹிந்துக்களைப் போலக் கோழைகளாக இருக்கப் போவதில்லை. என்றைக்கேனும் ஒரு நாள் வட்டியும் முதலுமாக திருப்பிக் கொடுப்பார்கள் என்பதில் சந்தேமேயில்லை. இதனையும் குறித்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.
இருபத்தைந்து வருடங்களுக்குப் பிறகும் இஸ்லாம் இருக்கும். இஸ்லாமியர்களும் இருப்பார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஆனால் இன்றைக்கு நாம் காணும் வன்முறை இஸ்லாம் காணாமல் போயிருக்கும். இன்றைக்கு உலகம் மெல்ல, மெல்ல வன்முறை இஸ்லாமுக்கு எதிராகத் திரும்பத் துவங்கியிருக்கிறது. முஸ்லிகளுக்குள்ளேயே இந்த வன்முறையை வெறுப்பவர்களும் அதிகரித்திருக்கிறார்கள். எதிர்காலத் தலைமுறை இஸ்லாமிய பெண்ணடிமைத்தனத்தைத் தூக்கியெறியும். கல்வியே இதற்கான அடிப்படையாக இருக்கும்.
நம்புங்கள். இந்த மாற்றம் இன்றைக்கு நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. ஆனால், நம் கண்ணுக்குத் தெரியாமல், மெதுவாக.


https://en.m.wikipedia.org/wiki/Caste_system_among_South_Asian_Muslims

Caste system among South Asian Muslims

From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to navigationJump to search

Muslim communities in South Asia, including in Pakistan and Bangladesh, apply a system of religious stratification.[1] It developed as a result of ethnic segregation between the foreign conquerors who converted people to Islam (Ashraf) (also known as tabqa-i ashrafiyya[2]) and the local converts (Ajlaf) as well as the segregation of the local converts.[3] Non-Ashrafs are converts from Hinduism, usually from the lower castes.[4] Pasmandas include Ajlaf and Arzal Muslims, and Ajlafs' statuses are defined by them being descendants of converts to Islam and are also defined by their pesha (profession).[5]

The Biradari System is how social stratification manifests itself in Pakistan, and to an extent also India.[6] Ashrafism, Syedism, Zatism, Sharifism, Biradarism, and the Quom System are aspects of the caste system among Muslims in South Asia.[7] Concepts of "paak" (pure/clean) and "naapak" (religiously impure/unclean/polluted, which is also used to refer to infidels[8]) are found in South Asian Muslims.[9] The South Asian Muslim caste system also includes hierarchical classifications of khandan (dynasty, family, or lineage descent) and nasab (a group based on blood ties/lineage).[5]

Historical development[edit]

While Islam did not recognize any castes,[10] but, when it came to Persia and India, the existing divisions in these regions were adopted among the local Muslim societies. Evidence of social stratification can be found in several later Persian works, such as Siyasatnama of Nizam al-Mulk (11th century), Akhlaq-i Nasiri of Nasir al-Din al-Tusi (13th century), and Jam-i-Mufidi (17th century).[11]

After Muhammad died in the 7th century, there was the war of succession which had tribes and families fighting each other.[5] After this, a determinant for social stratification in Arab society included being part of the close family of Muhammad (ahl al-bayt).[5] This ahl al-bayt determinant had its presence in Ancient India among Muslims since the 8th century, and then this led to a further hierarchical determinant, which was Arabs versus non-Arabs.[5] Later on, among non-Arabs, further divisions took place, between Muslims who were converted in early Islamization campaigns (khadim-al islam) and Muslims who converted more recently (jadid-al islam).[5] Today, South Asian Muslims are divided by the aforementioned classifications that have resulted in Arab-origin higher castes (unch zat) and those that are descendants of converts (lower castes/nich zat).[5]

The Sultans during the Mughal Empire were all high caste.[5]

The Muslims who came to the subcontinent during the 12th century Muslim conquests on the Indian subcontinent were already divided into social classes, including priests, nobles and others. Further, a racial segregation demarcated the local Muslim converts from foreign origin Muslims. The foreigners claimed a superior status as they were associated with the conquerors and categorized themselves as Ashraf ("noble").[12] Over time, the Indian Muslim society also split on the basis of the existing Hindu caste system.[12] According to M. N. Srinivas (1986) and R.K. Bhattacharya, Indian Hindu converts to Islam brought their original caste system to the Muslim society in the region.[13] On the other hand, Louis Dumont (1957) believes that the Islamic conquerors consciously adopted the Hindu caste system "as a compromise which they had to make in a predominantly Hindu environment."[14]

Ziauddin Barani, a 14th century political thinker of the Delhi Sultanate, recommended that the "sons of Mohamed" (i.e. Ashrafs) be given a higher social status than the low-born (i.e. Ajlaf). His most significant contribution in the fatwa was his analysis of the castes with respect to Islam. His assertion was that castes would be mandated through state laws or "Zawabi" and would carry precedence over Sharia law whenever they were in conflict. According to Barani, every act which is "contaminated with meanness and based on ignominity, comes elegantly [from the Ajlaf]". Barani also developed an elaborate system of promotion and demotion of Imperial officers ("Wazirs") that was primarily based on their caste.[15][16]

Historically, many Muslims from the julaha or weaver caste began to identify as "Ansaris", the butchers as "Quereshis", and the sanitation and bishti caste Muslims as "Sheikh".[17]

The Muslim concept of kafa'a/kufu/kafa'ah, which ulama use to support endogamy, provides a justification for South Asian Muslim caste practices.[18] Kafa'ah is hereditary.[5]

In the early 1900s, Hanafi (a school of jurisprudence) scholars approved the principle of the difference between an Arab versus a non-Arab.[5] Later on, the Shafi'i school also approved this.[5]

In the Sunni School of Jurisprudence, the highest signifier in hierarchical classification is lineage.[19] Through lineage, Arabs are superior to non-Arab (Ajami) Muslims.[19] The Quraysh are the highest of the Arabs, which is "followed by Hazrat Ali's descendants" and "a learned non-Arab (Ajami) is equal to an ignorant Arab; a Qazi (a Muslim judge) or a Faqih (a Muslim jurist theologian) ranks higher than a merchant and a merchant than a tradesman)".[19]

Ashrafization and Syedization[edit]

Ashrafization includes adopting upper caste Muslims' practices to achieve social climbing.[20]

Caste Associations[edit]

Another type of Ashrafization is the establishment of caste associations.[5] The Khoja caste, who are Ismaili Shias found particularly in Karachi and Sindh are prominent in this regard.[5] Prominent Muslim caste associations are ones for Memons and Bohras in Sindh and Gujarat.[5]

The term "jama'at" is commonly used in place of "zat".[5]

History of research[edit]

There are various definitions of the term "caste", and therefore, various opinions on whether this term can be used to denote social stratification among non-Hindu communities. Ghaus Ansari (1960) uses the term "caste" to describe the Muslim social groups with following characteristics:endogamy within a given social group, hierarchical gradation of social groups, determination of the group membership by birth, and, in some cases, association of an occupation with the social group.[21]

Beginning in the 19th century, Western Indologists first catalogued the various Muslim castes:[21]

  • Henry Miers Elliot's Supplement to the glossary of Indian terms (1844), later amplied into Memoirs on the history, folk-lore, and distribution of the Races of the North Western Provinces of India
  • John Charles Williams's The Report on the Census of Oudh (1869)
  • Denzil Ibbetson's Census Report of Punjab (1883), later adapted into Panjab Castes
  • John Nesfield's Brief View of the Caste System of the North-Western Provinces and Oudh (1885)
  • Herbert Hope Risley's Tribes and castes of Bengal (1893)
  • William Crooke's The tribes and castes of the North-western Provinces and Oudh (1896)

Nelson's book, in particular, included a whole chapter dedicated to the Muslim castes. In the 20th century British India, a number of works included the Muslim social groups in their descriptions of the Indian castes. These included H. A. Rose's A Glossary of the Tribes and Castes of the Punjab and North-West Frontier Province (1911).[22]

In independent India, Ghaus Ansari (1960) initiated academic discussion over the Muslim caste system. Subsequently, Imtiaz Ahmed elaborated the topic in his Caste and Social Stratification among the Muslims (1973).[23]

About 1915, Mirza Muhammad Hassan Qatil wrote about the four firqa (classes) of the Ashraf.[24] He describes how people are considered to be paji (contemptible) in the following occupations: elephant caretaking, bread business, perfume business, and businesses in bazaars.[24]

Syedism, Ashrafism, Biradarism, Zatism, Sharifism, Arab Supremacy, and Divisions[edit]

Syedism (or Sayedism) is considered to be a system of social inequality among South Asian Muslims.[25] Syedism involves the belief that Syeds (or Saiads/Sayyads/Saiyeds) have a more authentic grasp on Islam and all social and political matters.[9] Zat is sometimes considered a broader category than Biradari. In Pakistani Punjab, being relatives is the main criterion to comprise a Biradari. The ranking, from highest to lowest, of Ashraf castes is the following: Syeds, Sheikhs, Mughals, and Pathans.

Ghaus Ansari (1960) named the following four broad categories of Muslim social divisions in India:[26]

There is a hierarchy among Ashrafs that is determined by the degree of nearness to Muhammad and which country they originate from; accordingly the Syeds (who trace descent from Fatima, Muhammad's daughter) have the highest status[27]

The non-Ashrafs are categorized as Ajlaf. The untouchable Hindu converts are also categorized as Arzal ("degraded").[28][29] They are relegated to menial professions such as scavenging and carrying night soil.[30][31]

B.R. Ambedkar, citing the Superintendent of the Census for 1901 for the Province of Bengal, mentions that the Ajlaf primarily include:

  • Cultivating Sheikhs, and others who were originally Hindus but who do not belong to any functional group, and have not gained admittance to the Ashraf Community, e.g. Pirali and Thakrai.
  • Darzi, Brahmin, Jolaha, Fakir, and Rangrez.
  • Barhi, Bhalhiara, Chik, Churihar, Dai, Dhawa, Dhunia, Gaddi, Kalal, Kasai, Kula Kunjara, Laheri, Mahifarosh, Mallah, Naliya, Nikari.
  • Abdal, Bako, Bediya, Bhal, Chamba, Dafali, Dhobi, Hajjam, Mucho, Nagarchi, Nal, Panwaria, Madaria, Tunlia.

For the Arzal, the following castes are mentioned by the Superintendent of the Census: Bhanar, Halalkhor, Hijra, Kasbi, Lalbegi, Maugta, Mehtar.[32]

In Pakistan, various social groups (called quoms) display a social stratification comparable to the Indian caste system. The various quoms differ widely in power, privilege and wealth. Both ethnic affiliation (e.g. PathanSindhiBalochPunjabi, etc.) and membership of specific biraderis or zaat/quoms are additional integral components of social identity.[33] Within the bounds of endogamy defined by the above parameters, close consanguineous unions are preferred due to a congruence of key features of group- and individual-level background factors as well as affinities. McKim Marriott adds that a social stratification that is hierarchical, closed, endogamous, and hereditary is widely prevalent, particularly in western parts of Pakistan.[34][35][36] The numerically and socially influential tribes in Pakistani Punjab includes the agricultural tribes of ArainAwanJat Muslim and Gujjar as well as Rajput.[6]

In Nepal, the castes of Muslims rank differs according to the criteria applied.[37][38]

In India the Ajlaf comprise Qureshis, Ansaris, Saifis, and other groups of lower occupation.

The majority of ulemas (theologians/doctors of the law) are part of the Syed caste, and many Ashrafs are businessmen, landowners, and traders.[5]

A "marriage circle" can be formed over an area, over which a zat panchayat (caste council) can have the authority, and where marriage alliances occur.[5]

A Syed's status is sometimes based more on male descendants and hypergamous marriage than bloodline purity.[5]

The early Turks had subdivisions.[39]

In the Rasum-i Hind, a textbook that was compiled by Master Pyare Lal in 1862, the four firqa (or subdivisions of the Ashraf) are explained, and nasl (lineage/pedigree) is elaborated:[24]

  • The ancestors of the Mughal caste are said to be descended from the Biblical Noah.[24]
  • The ancestors of the Pathans are said to be Israelites from when Solomon was alive.[24]

In the ruling class of the Mughal Empire, Muslims were classified as Hindustani, Afghan, Turani, and Irani.[24]

Pakistani Punjab[edit]

Kammis, Zamindars, and the Seyp System[edit]

Kammis, which are landowning castes, and Zamindars, which are service providing castes, are status groups that are caste based that are found in a hierarchical system in Pakistani Punjabi villages.[40] Kammi Quoms and Zamindar Quoms are rigid birth-based groups that are based on parentage occupations.[40] In the Seyp System, which is contractual labor, the Kammis provide labor and services, and they receive favors, food, money, crops, and grains.[41] Zamindars are considered to be a dominant caste, and leaders in the village and people who dominate affairs of the village tend to be Zamindars.[41] Social, political, and economic affairs of the village are dominated by Zamindar Quoms in Pakistan, and land is controlled by Zamindar Quoms,[41] while Kammi Quoms are socially marginalized and discriminated.[42] Inter-Quom endogamy is found between Kammi Quoms and Zamindar Quoms.[43] Ancestral land ownership and a parentage job being cultivation are what Punjabi Pakistanis ascribe to the Zamindar status.[44]

"Zamindars", in modern-day Pakistani Punjabi villages, typically refer to a Quom that owns land and has an occupation of agriculture - Zamindari.[45] There are some castes that are higher than the service providing castes and below the landowning castes, including Arains and Kashmiris.[46]

Caste endogamy is found in Pakistan, with members of a Quom tending to marry within the Quom.[47] In the rural parts of Pakistani Punjab, the lack of marriages between Kammi and Zamindar Quoms is vital to the caste system.[47] Kammis include artisan, laborer, and service providing Quoms (such as barbers, cobblers, and carpenters).[48]

A Kammi woman remarked how:

"Even if a Kammi acquires 100 acres of land, he remains Kammi and Zamindars will always consider him lower. A Zamindar who owns one acre of land would think "if a Kammi has bought 2 acres, so what after all he remains a Kammi". They do not accept us as equals."[49]

Quoms are highly influential in marriage practices.[48] However, different Zamindar Quoms sometimes intermarry, and this may constitute a Biradari.[50] A large majority of Kammis perform daily wage labour or low ranking tasks.[51]

A study in a Pakistani Punjabi village found that in the Seyp (contractual relationships) between a Zamindar (landholding) family and Kammi (artisan castes) families, Kammi families give goods and perform services to the Zamindars, which give the Kammis grain; the Kammi families also perform some customary and ritual tasks - for example, the barber cooks in the Zamindar's house on special events and does circumcision.[52]

Elections[edit]

People also exhibit loyalty to their Quoms in elections.[48] In Pakistani Punjab, Biradaris are the sole criteria in local bodies' elections.[53] There are more Zamindars than Kammis in Pakistani Punjab.[50] Including because of the high financial costs of running in an election, Kammis do not generally run in elections.[54]

Bengal[edit]

There are around 35 Muslim castes in Bengal.[19] Muslim society is historically divided into 3 large groupings in Bengal, with the Sharif/Ashraf at the top, followed by the Atraf (low-born), and with the Arzal or Ajlaf at the bottom.[19]

Other Muslim castes historically do not associate with Arzal castes.[55] Lower castes historically are not allowed to enter mosques or be buried in the public burial ground.[55]

Marriage Practices[edit]

In 1902 in the "Imperial Gazetteer of India", the following was written:

"...a Sayyid will marry a Shaikh's daughter but will not give his daughter in return; and marriages between upper circle of soi-distant [sic] foreigners and the main body of Indian Muhammedans [sic] is generally reprobated..."[56]A

Naming[edit]

Historically, as titles of address, "Mirza" for the Mughal caste and "Khan" for the Pathan caste could be added to people's names.[24]

Sharifism[edit]

Sharifism refers to the special status given to claimants of prophetic nasab (also qarabah), which means "closeness", or being descended from Muhammad, Muhammad's Quraysh tribe, or Muhammad's family.[57]

Discrimination[edit]

Many Ashrafs do not recognize Arzal Muslims as part of the Muslim South Asian community (millat) and think they should not be part of liberation processes.[5]

Representation[edit]

Over the centuries, like other South Asian societies, the Muslim society in the region has evolved into the concept of caste purity and pollution.[58][59] Hence, the low-class (Ajlaf) Muslims in the region have faced other kinds of discrimination. In 20th century India, the upper-class (Ashraf) Muslims dominated the government jobs and parliamentary representation. As a result, there have been campaigns to include lower social classes among the groups eligible for affirmative action in India under SC and STs provision act.[60]

An analysis of Muslim representation in India's Lok Sabha found that of the roughly 400 Muslim representatives from the 1st to the 14th Lok Sabha, 340 were Ashraf, while 60 were Pasmanda (meaning oppressed/marginalized); Pasmandas make up 85% of India's Muslim population and Ashrafs 15%.[25]

Some scholars say that Ashraf Muslims are over-represented in government-run institutions for minorities (including Aligarh Muslim University).[25]

Burial[edit]

In India's Bihar state, higher caste Muslims have opposed lower caste Muslims being buried in the same graveyard.[61][62]

Another practice that has been noted includes the existence of separate burial grounds.[25]

Cooking[edit]

A study in a Pakistani village found that a caste-like hierarchy exists in the Muslim community of the village. The sweeper group is ranked the lowest. The other Muslim communities do not allow the sweepers to touch the cooking vessels of the upper ranking groups of Muslims.[63]

Racial and Historical[edit]

Medieval Ashraf scholars mentioned that Muslims of Afghan, Iranian, Arab, and Central Asian origin were superior while local converts were inferior.[64] This was due not only to racial differences with local concerts generally being dark skinned and Ashrafs being lighter skinned, but also due to Ashraf being the dominant political elite, while the majority of Ajlaf were associated with ancestral professions as peasants and artisans which were looked down upon as inferior and demeaning.[64]

Based on classical literature, particularly the Fatawa-i-Jahandari written by Turkish scholar Ziauddin Barani, a leading courtier of Muhammad bin Tughlaq (Sultan of Delhi), caste divisions were recommended among Indian Muslims. Barani warned the Sultan not to educate the lowborn and that they are not allowed to mingle with the superior race.[64]

Barani also explained at one point how Turkish sultans discriminated against Muslims of local descent.[39] He explains how Iltutmish discriminated against low birth Muslims by letting go 33 of them from the government.[39] Additionally, Iltutmish appointed Jamal Marzuq to the post of Mutassarif of Kanauj; Aziz Bahruz disagreed due to low birth status, which resulted in Marzuq no longer being the Mutassarif.[39] Low born people were not allowed to be in the post of mudabbiri or khwajgi, and they also could not be eligible for an iqta recommendation.[39]

Balban prevented low-birth people from being in important offices, and he also criticized how Kamal Mohiyar was selected for mutassarif of Amroaha.[39] A letter by Sayyid Ashraf Jahangiri explains how Balban thoroughly researched the ancestry of every single one of his government servants and officers; he had genealogists meet in Delhi to ascertain these ancestries.[39]

Tughlaq had a policy of giving "preference to foreign born Muslims in administration and government" and "systematically ignored the claims of Indian Muslims".[39] Sayyid Ashraf Jahangiri explains how:

"The Sultan went to the extent of offering the most responsible and distinguished offices of the kingdom — for instance those of a Wazir, a Dabir, a military commander, a judge, a professor of theology, or a Shaikhul-Islam — to almost any foreigner of some learning. Foreigners coming to India were collectively known as 'the Honourables' (A'izza)"[39]

Historians and Urdu writers (including Masood Alam Falahi) have explained how discrimination of Ashraf Muslims towards lower caste Muslims and Dalit Muslims was often disguised under claims of class and "khandaani" (family line) values among Uttar Pradesh Muslims.[17]

See also[edit]


No comments:

Post a Comment

முதலாளியோடு செக்ஸ் வைத்து ரூ.15லட்சம் (தன் முதல் மனைவிக்கு) பெற மறுத்த 2ம் மனைவியை முத்தலாக் செய்த மும்பை முஸ்லிம் ஐடி இஞ்சினியர்

 தனது முதலாளியுடன் உடலுறவு கொள்ள மறுத்ததால் மனைவிக்கு முத்தலாக் கொடுத்த மகாராஷ்டிரா ஆண் க்யூரேட்டட்: வாணி மெஹ்ரோத்ரா நியூஸ்18.காம் கடைசியாகப...