அயோத்தி வழக்கில் நாசிய இடதுசாரி அறிஞர்கள் நீதிமன்றத்தில் அசிங்கப் பட்டதும் - நில அளவை கற்தூண் என உளறல்களும்

 அயோத்தி ராம் மந்திர் வழக்கில் இடதுசாரி வரலாற்றாசிரியர்களின் அறிவின்மை: அல்லாஹாபாத் உயர் நீதிமன்ற சாட்சியங்கள் 

இந்தியாவின் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான சர்ச்சைகளில் ஒன்றாகிய அயோத்தியா ராம் மந்திர்-பாப்ரி மசூதி வழக்கு, 2019 நவம்பர் 9 அன்று உச்ச நீதிமன்றம் வழங்கிய தீர்ப்பால் ஒரு முடிவுக்கு வந்தது. இத்தீர்ப்பின்படி, அயோத்தியாவில் உள்ள சர்ச்சைக்குரிய இடத்தில் ஒரு கோயில் இருந்ததற்கான சான்றுகளை அகழாய்வு ஆய்வு அறிக்கை (ASI ரிப்போர்ட்) உறுதிப்படுத்தியது. ஆனால், இந்த வழக்கின் போது அல்லாஹாபாத் உயர் நீதிமன்றத்தில் இடதுசாரி வரலாற்றாசிரியர்கள் அளித்த சாட்சியங்கள், அவர்களின் அறிவின் குறைபாடுகளை வெளிப்படுத்தியது. இந்தக் கட்டுரை, 2019 நவம்பர் 10 அன்று OpIndia இதழில் வெளியான செய்தியை அடிப்படையாகக் கொண்டு, அந்த சாட்சியங்களை விவரிக்கிறது. இது இந்தியாவின் கல்வி முறையையும், இடது சாரியின் பிரச்சாரத்தையும் விமர்சிக்கும் வகையில் அமைந்துள்ளது.

வழக்கின் பின்னணி

அயோத்தியா வழக்கு, 16ஆம் நூற்றாண்டில் பாபர் மன்னரின் கட்டளையின்படி கட்டப்பட்ட என்று கூறப்படும் பாப்ரி மசூதியின் இடத்தில், திராவிட இந்துக்களின் புனித இடமான ராம் மந்திர் இருந்ததா என்பதைச் சுற்றியே சுழல்கிறது. இந்துக்கள், மசூதி கட்டுவதற்கு முன் ஒரு கோயில் அழிக்கப்பட்டதாகக் கூறினர். இடதுசாரி அறிஞர்கள் இதை மறுத்து, இந்து சான்றுகளை இலிருந்து மறுக்க முயன்றனர். ஆனால், உயர் நீதிமன்றத்தில் அவர்கள் அளித்த சாட்சியங்கள், அவர்களின் வாதங்களின் அடிப்படையே அறிவில்லாமை என்பதை வெளிப்படுத்தியது. உச்ச நீதிமன்றம், "நாட்டுக்கு வரலாற்றாசிரியர்கள் அறிக்கை" (Historians Report to the Nation) என்பதை "மோசமான கருத்து" என்று நிராகரித்தது, ஏனெனில் அது சான்றுகளின்றி இருந்தது.

இடதுசாரி வரலாற்றாசிரியர்களின் சாட்சியங்கள்: அறிவின் குறைபாடுகள்

உயர் நீதிமன்றத்தில் சாட்சியமளித்த இடதுசாரி வரலாற்றாசிரியர்கள், பாப்ரி மசூதியின் வரலாறு, கோயில் அழிப்பு, அகழாய்வு ஆகியவற்றில் தங்களுக்கு அறிவில்லை என ஒப்புக்கொண்டனர். இது அவர்களின் வாதங்களை பலவீனமாக்கியது. சில முக்கிய சாட்சியங்கள்:

• சுவிரா ஜெய்ஸ்வால் (Suvira Jaiswal): ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலைக்கழகத்தின் (JNU) முன்னாள் பேராசிரியை. அவர், பாப்ரி மசூதியின் கட்டுமான தேதி அல்லது தோற்றம் பற்றிய தனிப்பட்ட அறிவு தனக்கில்லை என்று ஒப்புக்கொண்டார். அவரது அறிவு, ஊடக அறிக்கைகள் மற்றும் "நாட்டுக்கு வரலாற்றாசிரியர்கள் அறிக்கை" ஆகியவற்றிலிருந்து மட்டுமே வந்தது. "எந்தவொரு விசாரணையும் இன்றி, என் அறிவின் அடிப்படையில் அல்ல, என் கருத்தின் அடிப்படையில் இந்த அறிக்கையைத் தருகிறேன்" என்று அவர் கூறினார். இது அவர்களின் சாட்சியத்தை கருத்து அடிப்படையிலானதாக மட்டுமே ஆக்கியது.
• எஸ்.சி. மிஸ்ரா (S.C. Mishra): அலாஹாபாத் பல்கலைக்கழகத்தின் PhD தேர்ந்தெடுத்தவர். மசூதியின் கட்டுமானம் பற்றிய புத்தகங்களைப் படித்ததாகக் கூறினார், ஆனால் எந்தப் புத்தகங்களோ அல்லது விவரங்களோ நினைவில் வைக்கவில்லை. ஜிஸ்யா (Jaziya) வரி பற்றி, அது இந்துக்களுக்கு மட்டுமல்ல என்று தவறாகக் கூறினார்.
• சுஷில் ஸ்ரீவாஸ்தவா (Sushil Srivastava): அலாஹாபாத் பல்கலைக்கழக PhD. மசூதி கட்டுவதற்கு கோயில் அழிக்கப்படவில்லை என்று முடிவு செய்தார். ஆனால், பாரசீகம், அரபு, சமஸ்கிருதம், எபிகிராஃபி, நுமிஸ்மாடிக்ஸ், அகழாய்வு, நில ஆய்வு ஆகியவற்றில் தனக்கு திறமை இல்லை என்று ஒப்புக்கொண்டார். அவரது தகப்பாவின் உதவியை (S.R. Farooqui) மட்டுமே சார்ந்திருந்தார்.
• சுரஜ் பான் (Suraj Bhan): அகழாய்வியலாளர் என்று கூறினாலும், அகழாய்வு தொடர்பான திறமை இல்லை என்று ஒப்புக்கொண்டார். அவரது முடிவுகள், துறை அகழாய்வு (field archaeology) அல்ல, மேசை அகழாய்வு (table archaeology) என்று விமர்சிக்கப்பட்டது.
• ஆர்.சி. தாக்ரான் (R.C. Thakran): குருக்ஷேத்திரா பல்கலைக்கழக பேராசிரியர். பத்திரிகைகள் மற்றும் இதழ்களை மட்டுமே ஆதாரமாகக் கொண்டார். இந்த விஷயத்தில் எந்த வரலாற்றாசிரியரின் புத்தகத்தையும் படிக்கவில்லை என்று ஒப்புக்கொண்டார்.
• டி. மண்டல் (D. Mandal): அயோத்தியாவை ஒருபோதும் பார்க்கவில்லை. பாபரின் வடிவமைப்புகள் அல்லது "யாக்ய" (yagya), "வேதி" (vedi) போன்ற சமஸ்கிருத சொற்களை அறியவில்லை.
• சுப்ரியா வர்மா (Supriya Varma): "யக்ஷ" (Yaksh) அல்லது "யக்ஷி" (Yakshi) போன்ற சொற்கள் இந்து மதத்துக்கு மட்டுமல்ல, பௌத்தத்துக்கும் தொடர்புடையவை என்று கூறினார். ஆனால், அவை பௌத்த மத நூல்களில் உள்ளதா என்பதை உறுதிப்படுத்த முடியவில்லை.

இந்த சாட்சியங்கள், இடதுசாரி அறிஞர்கள் தங்கள் PhD பட்டங்கள் மற்றும் பல்கலைக்கழக பதவிகளைப் பொறுத்து, ஆனால் உண்மையான அறிவின்றி வாதிட்டனர் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது.

விமர்சனங்கள்: கல்வி முறையின் தோல்வி

இந்த சாட்சியங்கள், இந்தியாவின் கல்வி முறையின் தோல்வியை வெளிப்படுத்துகின்றன. JNU, அலாஹாபாத் பல்கலைக்கழகம் போன்ற நிறுவனங்களில் உயர் பதவிகளில் இருந்த இவர்கள், அறிவின் அடிப்படையில் பேசாமல், கருத்துகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு பிரச்சாரம் செய்தனர். இது இடது சாரியின் "பிரச்சார வரலாறு" (propaganda history) என விமர்சிக்கப்படுகிறது. வரலாற்றாசிரியர் டாக்டர் மீனாக்ஷி ஜெயின் (Dr. Meenakshi Jain) தனது 5,000 சொற்கள் கொண்ட தீர்ப்பு பகுப்பாய்வில், இந்த சாட்சியங்களின் பலவீனத்தை விளக்கியுள்ளார். உச்ச நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு, ASI அறிக்கையை ஏற்று, கோயில் இருந்ததை உறுதிப்படுத்தியது, இது இடதுசாரி வாதங்களை முற்றிலும் மறுத்தது.

முடிவுரை

அயோத்தியா வழக்கு, வரலாறு எழுதுவதில் அறிவு அல்ல, சார்புகள் ஆதிக்கம் செலுத்துவதை வெளிப்படுத்தியது. இடதுசாரி வரலாற்றாசிரியர்களின் சாட்சியங்கள், அவர்களின் அறிவின்மையை ஒப்புக்கொண்டதால், இந்த வழக்கின் தீர்ப்பை வலுப்படுத்தியது. இது இந்தியாவின் கல்வி முறையை சீர்திருத்த வேண்டும் என்பதை நினைவூட்டுகிறது. உண்மையான வரலாறு, சான்றுகளின் அடிப்படையில் மட்டுமே எழுதப்பட வேண்டும், கருத்துகளின் அடிப்படையில் அல்ல.

(இந்தக் கட்டுரை, OpIndia இதழின் 2019 அறிக்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. மேலும் விவரங்களுக்கு, அசல் இணைப்பைப் பார்க்கவும்.)