1/ ஸ்பெயின் ஒரு காலத்தில் போடோசி வெள்ளியில் "வங்கியைக் கண்டுபிடித்தது", பூமியில் பணக்கார வல்லரசாக மாறியது - இருப்பினும் ஒரு நூற்றாண்டுக்குள் அது உடைந்து, தொழில்மயமாக்கப்பட்டு, வெளிநாட்டு உற்பத்தியாளர்களைச் சார்ந்தது. இன்று அமெரிக்கா அந்த ஸ்கிரிப்டை வெள்ளிக்கு பதிலாக டாலருடன் மீண்டும் உருவாக்கும் அபாயத்தில் உள்ளது. 2/ முக்கிய தவறு எளிமையானது ஆனால் ஆபத்தானது: ஸ்பெயின் பணத்தை செல்வத்துடன் குழப்பியது. வெள்ளி பெருகியது, விலைகள் வெடித்தன, ஆனால் பண்ணைகள், பட்டறைகள் மற்றும் உண்மையான உற்பத்தி திறன் நசுக்கப்பட்டது. எளிதான பணம் வேலைக்கும் வெகுமதிக்கும் இடையிலான தொடர்பை உடைத்தது. 3/ வெள்ளி முதல் பெரிய விலைப் புரட்சியைத் தூண்டியதால், பணவீக்கம் விவசாயிகள் மற்றும் கைவினைஞர்களை நசுக்கியது, அதே நேரத்தில் நீதிமன்ற உயரடுக்குகள் மற்றும் நிதியாளர்கள் தங்குமிடத்திற்கு மிக நெருக்கமானவர்கள். முதல் கான்டிலன் பாணி பேரரசு பிறந்தது - பின்னர் உள்ளிருந்து அழுகத் தொடங்கியது. 4/ பணவீக்கம் ஸ்பானிஷ் பொருட்களை போட்டியற்றதாக மாற்றியது. டச்சு அல்லது ஆங்கில பொருட்கள் மலிவாகவும் சிறப்பாகவும் இருந்தபோது ஏன் விலையுயர்ந்த காஸ்டிலியன் துணி அல்லது காலணிகளை வாங்க வேண்டும்? ஸ்பெயின் ஒரு புனலாக மாறியது: வெள்ளி உள்ளே, வெளிநாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் வெளியேறினர். 5/ இதோ அவமானகரமான விஷயம்: பாதி கிரகத்தை ஆண்ட போதிலும், ஸ்பெயின் பெரும்பாலும் டச்சுக்காரர்கள் உட்பட அதிக உற்பத்தித் திறன் கொண்ட போட்டியாளர்களிடமிருந்து துப்பாக்கி குண்டுகள், ஆயுதங்கள் மற்றும் கப்பல்களை வாங்க வேண்டியிருந்தது. உலகின் உயர்மட்ட இராணுவ சக்தி அதன் சொந்த போர்-சண்டை கருவியை உண்மையில் அவுட்சோர்ஸ் செய்தது. 6/ ஏகாதிபத்திய நிகழ்ச்சியை சாலையில் வைத்திருக்க, கிரீடம் எதிர்கால வெள்ளிக்கு எதிராக கடன் வாங்கியது - ஜெனோவா மற்றும் பிற இடங்களில் உள்ள வங்கியாளர்களிடமிருந்து குறுகிய கால, அதிக வட்டி கடன்கள். கடற்படைகள் தாமதமானபோது அல்லது இழந்தபோது, அமைப்பு முறிந்தது, அற்புதமான இறையாண்மை இயல்புநிலைகளைத் தூண்டியது. 7/ இயல்புநிலைகள் போதைப்பொருளை சரிசெய்யவில்லை; அவை அதை மோசமாக்கின. கடன் வறண்டு, பின்னர் அதிக விகிதங்களில் திரும்பியது. ஸ்பெயின் "கடன் வாங்குதல், செலவு செய்தல், சரிவு" என்ற சுழற்சியில் சிக்கிக்கொண்டது, அதே நேரத்தில் அதன் உண்மையான பொருளாதாரம் வெற்றுத்தனமாக இருந்தது மற்றும் கடன் வழங்கும் நாடுகள் அமைதியாக தொழில் மற்றும் நிதியை உருவாக்கின. 8/ இப்போது வேகமாக முன்னேறி வருகிறது. அமெரிக்கா வெள்ளியை வெட்டி எடுக்கவில்லை; அது உலகின் இருப்பு பணத்தை உருவாக்குகிறது. டாலர்கள் மற்றும் கருவூலங்களுக்கான உலகளாவிய தேவை வாஷிங்டனை மிகப்பெரிய பற்றாக்குறையை இயக்கவும், தொலைதூரப் போர்களுக்கு நிதியளிக்கவும், மூடிய பொருளாதாரம் தாங்கக்கூடியதை விட சொத்து விலைகளை உயர்த்தவும் அனுமதிக்கிறது. 9/ ஸ்பெயினைப் போலவே, பணக் கோட்டிற்கு மிக நெருக்கமானவர்கள் முதலில் ஆதாயம் அடைகிறார்கள்: வால் ஸ்ட்ரீட், பெரிய சொத்து உரிமையாளர்கள் மற்றும் கூட்டாட்சி அரசு. ஊதியங்கள் மற்றும் உற்பத்தி மெயின் ஸ்ட்ரீட் பின்தங்கியுள்ளன, அதே நேரத்தில் நிதி உரிமைகோரல்கள் மற்றும் காகித செல்வம் உயர்ந்துள்ளது. கான்டிலன் படிநிலை இப்போது டிஜிட்டல் ஆகும். 10/ டாலர் சலுகை மற்றும் வலுவான நாணயம் இறக்குமதி மற்றும் கடல்கடந்தத்தை ஊக்குவிக்கிறது. பல தசாப்தங்களாக, அமெரிக்கா பரந்த அளவிலான உற்பத்தியை மலிவான அதிகார வரம்புகளுக்கு அனுப்பியது, வெளிநாட்டு விநியோகச் சங்கிலிகளை நம்பியிருக்கும் நுகர்வு மையமாக மாறியது - ஸ்பெயினின் புனல், புதுப்பிக்கப்பட்டது. 11/ நவீன ஆயுத அவமானம் இங்கே: அமெரிக்கா இன்னும் ஒரு தொழில்நுட்பம் மற்றும் ஆயுத சக்தியாக உள்ளது, ஆனால் அடிப்படை கூறுகள், உலோகங்கள், மின்னணுவியல் மற்றும் சில வெடிமருந்துகளுக்கான அதன் விநியோகச் சங்கிலிகள் வெளிநாட்டு தொழிற்சாலைகள் வழியாக அதிகளவில் இயங்குகின்றன. வீட்டிலிருந்து முழுமையாக ஆயுதம் ஏந்த முடியாத ஒரு மேலாதிக்கம் ஸ்பெயினுடன் ரைம் செய்கிறது. 12/ ஸ்பெயினின் ஆசியண்டோக்களைப் போலவே, அமெரிக்க பற்றாக்குறைகளும் கடன்களும் ஒரு நிரந்தர அம்சமாக மாறிவிட்டன, போர்க்கால விதிவிலக்காக அல்ல. இந்த மலையை பராமரிப்பது கொள்கையை மேலும் மேலும் கட்டுப்படுத்துகிறது, அதே நேரத்தில் உலகின் பிற பகுதிகள் சேமிப்பை டாலர் காகிதமாக நித்தியமாக மறுசுழற்சி செய்யும் என்று இந்த அமைப்பு கருதுகிறது. 13/ ஸ்பெயினின் இறுதி ஆட்டம் ஒரு சரிவு அல்ல, ஆனால் ஒரு நீண்ட சரிவு: மீண்டும் மீண்டும் நெருக்கடிகள், தொழில்துறை அடித்தள இழப்பு மற்றும் ஆயுதங்கள் மற்றும் பொருட்களை விற்ற நாடுகளுக்கு உண்மையான அதிகாரம் படிப்படியாக மாற்றப்பட்டது. வெள்ளி அதிசயம் மறையும் நேரத்தில், பேரரசு ஒரு ஷெல்லாக இருந்தது. 14/ அமெரிக்காவிற்கு இன்னும் ஸ்பெயினுக்கு இல்லாத நன்மைகள் உள்ளன - ஆழமான மூலதன சந்தைகள், தொழில்நுட்பம், ஒரு பெரிய உள் சந்தை மற்றும் ஒப்பிடமுடியாத இராணுவ மற்றும் நிறுவன திறன். ஆனால் உண்மையான தொழில்துறையை மீண்டும் கட்டியெழுப்புவதற்கு பணத்தை உருவாக்குதல் மற்றும் கடன் மாற்றாக இருந்தால் அந்த பலங்கள் அரிக்கப்படுகின்றன. 15/ ஸ்பெயினில் வெள்ளி இருந்தது, வெளிநாட்டு ஆயுதங்களை வாங்கியது; அமெரிக்காவிடம் டாலர்கள் உள்ளன, வெளிநாட்டு தொழிற்சாலைகளை நம்பியுள்ளது. நாணயம் தொழில்துறை அழுகலை வளர்க்கக்கூடும் - அடுத்த பேரரசுகள் காகிதத்தில் அல்ல, உற்பத்தியில் எழுகின்றன. வரலாறு மீண்டும் நிகழவில்லை, ஆனால் அது ரைம் செய்கிறது. கொடூரமாக.
1/ Spain once “found the bank” in Potosí silver and became the richest superpower on earth—yet within a century it was broke, deindustrialized, and dependent on foreign producers. The U.S. today risks replaying that script with the dollar instead of silver.
2/ The core mistake was simple but fatal: Spain confused money with wealth. Silver gushed in, prices exploded, but farms, workshops and real productive capacity atrophied. Easy money broke the link between work and reward. 3/ As silver drove the first great Price Revolution, inflation crushed peasants and artisans while court elites and financiers closest to the bullion spigot feasted. The first Cantillon-style empire was born—and then began to rot from within. 4/ Inflation made Spanish goods uncompetitive. Why buy expensive Castilian cloth or shoes when Dutch or English products were cheaper and better? Spain became a funnel: silver in, foreign manufactures out. 5/ Here’s the humiliation point: despite ruling half the planet, Spain often had to buy gunpowder, weapons and ships from more productive rivals, including the Dutch. The world’s top military power literally outsourced its own war-fighting kit. 6/ To keep the imperial show on the road, the crown borrowed against future silver—short-term, high‑interest loans from bankers in Genoa and elsewhere. When fleets were delayed or lost, the system snapped, triggering spectacular sovereign defaults. 7/ Defaults didn’t fix the addiction; they made it worse. Credit dried up, then returned at higher rates. Spain locked into a cycle of “borrow, spend, crash” while its real economy hollowed out and creditor nations quietly built industry and finance. 8/ Now fast‑forward. The U.S. doesn’t mine silver; it mints the world’s reserve money. Global demand for dollars and Treasuries lets Washington run huge deficits, fund distant wars, and inflate asset prices far beyond what a closed economy would bear. 9/ Just like Spain, those closest to the money spigot gain first: Wall Street, large asset owners, and the federal state. Wages and productive Main Street lag behind, while financial claims and paper wealth soar. The Cantillon hierarchy is simply digital now. 10/ The dollar privilege and strong currency encourage imports and offshoring. Over decades, the U.S. shipped vast swathes of manufacturing to cheaper jurisdictions, turning itself into a consumption center reliant on foreign supply chains—Spain’s funnel, updated. 11/ Here’s the modern weapons humiliation: the U.S. is still a tech and arms powerhouse, but its supply chains for basic components, metals, electronics and even some munitions increasingly run through foreign factories. A hegemon that can’t fully arm itself from home is rhyming with Spain. 12/ Like Spain’s asientos, U.S. deficits and debt have become a permanent feature, not a wartime exception. Servicing this mountain increasingly constrains policy, while the system assumes the rest of the world will eternally recycle savings into dollar paper. 13/ Spain’s endgame wasn’t a single collapse but a long slide: repeated crises, loss of industrial base, and a gradual shift of real power to the very nations that had sold it weapons and goods. By the time the silver miracle faded, the empire was a shell. 14/ The U.S. still has advantages Spain never had—deep capital markets, tech, a giant internal market, and unmatched military and institutional capacity. But those strengths are being eroded if money creation and debt substitute for rebuilding real industry. 15/ Spain had silver, bought foreign arms; U.S. has dollars, leans on foreign factories. Monetary might breeds industrial rot—next empires rise on production, not paper. History doesn’t repeat, but it rhymes. Brutally.
No comments:
Post a Comment