வரலாற்றுப் புரட்டே உன் பெயர் தான் கிறிஸ்தவமா? தேவசகாயம் நாயர் புனிதரா? புரட்டா? வரலாற்றை புரட்டுவது யார் ?
இன்று ஒரு மோசடி திருவிழா கத்தோலிக்க சர்ச்சால் கொண்டாடப்படுகிறது. இல்லாத ஒரு நீலகண்ட நாயர் உருவாக்கி அந்த கற்பனை பாத்திரத்தை தழுவி ஒர் கதை எழுதி அந்த கதையிலே இந்து மதத்தையும் இந்து மன்னர்களையும் இந்து மக்களையும் கொச்சைப்படுத்தி ஒரு விஷமத்தனத்துடன் மதமாற்றம் செய்யும் புனிதர் புனைவுக்கு சில கேள்விகள் போப்பே பதில் சொல்!
பிறப்பும் பொய்! இறப்பும் பொய்! – எது உண்மை?
| தேவசகாயம் பிள்ளை வலங்கை செட்டி சமுதாயத்தைச் சேர்ந்தவர். அவர் கூட்டத்தினரே அவரை கொன்றனர் – பௌலினோஸ் பாதிரியார் | தேவசகாயம் பிள்ளை நாயர் சமுதாயத்தைச் சேர்ந்தவர். மன்னர் மார்த்தாண்டவர்மா அவரை கொன்றார் – – -கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி: அவர் உண்மையில் எந்த சமுதாயத்தில் பிறந்தார்? அவரை உண்மையில் யார் கொன்றார்கள்?
பெயர் மோசடி
| மதம் மாறுவதற்கு முன் தேவசகாயம் பிள்ளையின் பெயர் நீலகண்டப் பிள்ளை. இவர் நாயர் சமுதாயத்தைச் சேர்ந்தவர்.–கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் | 18ஆம் நூற்றாண்டில் நாயர் சமுதாயத்தினர் நீலகண்டன் என்று பெயர் சூட்டுவதில்லை. – – -கோட்டார் மறை மாவட்ட இணையதளம் |
.jpg)
.jpg)
கேள்வி: இவரது உண்மையான பெயர் என்ன? நட்டாலம் நாடகம்
| இரணியலை அடுத்த மேக்கோடு என்ற ஊரைச் சேர்ந்த பார்கவி அம்மாளை நீலகண்டப் பிள்ளை மணந்தார். –கோட்டார் மறை மாவட்ட இணையதளம் | திருமணத்திற்குப் பின், பெண் வீட்டிற்குச் செல்லும் மருமக்கத் தாயத்தை பின்பற்றும் நாயர் சமுதாயத்தை சேர்ந்த நீலகண்டன் எப்படி நட்டாலத்தில் இருந்திருப்பார்? மேக்கோட்டிற்கல்லவா சென்றிருக்க வேண்டும்? – – -கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி: உண்மையில் அவர் எங்கு வாழ்ந்தார்?
களரிக் கல்வியா கட்டற்ற கற்பனையா?
| தேவசகாயம் பிள்ளைக்கு வர்ம சாத்திரமும், களரியும் கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவர்கள் கற்றுக்கொடுத்தனர். –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் | வர்மக் கலையும், களரியும் தென் இந்தியக் கலை என்பது உலகறிந்த உண்மை. அவற்றை 18 ஆம் நூற்றாண்டில் கத்தோலிக்கர்கள் கற்றுக் கொடுக்கும் அளவுக்கு கற்றிருந்தார்களா? – – -கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி: உண்மையில் அவர் களரி கற்றாரா?
.jpg)
மதமாற்றத் தடைச்சட்ட ஒப்பாரி
| தேவசகாயம் பிள்ளை காலத்தில் மதமாற்றத் தடைச் சட்டம் திருவிதாங்கூரில் நடப்பில் இருந்தது. –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் | மதம் மாற்றத்திற்குப் பின் தேவசகாயம் பிள்ளை தன்னை கிறிஸ்தவப் படைப்பிறிவில் சேர்த்துக்கொள்ள அரசரிடம் வேண்டினார். – – -கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி:
- மதமாற்றத் தடைச் சட்டம் நடப்பிலிருக்கும் நாட்டில் மதம் மாறியவர் தன்னை எப்படி மன்னரிடமே கிறிஸ்தவப்படையில் சேர விண்ணப்பிக்க முடியும்?
- கிறிஸ்தவ படைப்பிரிவே வைத்திருக்கும் ஒரு அரசர் எப்படி மதமாற்றத் தடைச்சட்டத்தை நடப்பில் வைத்திருந்தார்?
- சரி, ஒரு வேளை கிறிஸ்தவ படைபிரிவு என்பது திருவிதாங்கூர் அரசரிடம் பணியாற்றிய ஐரோப்பிய படைபிரிவு என ஒரு பேச்சுக்கு வைத்து கொண்டால், அதில் தன்னை சேர்க்க மதம்மாறியவர்
- கோரினார் என்றால் அது எதை காட்டுகிறது? மதம் மாறினால் தேசத்தையே ஒருவன் மாற்றிக் கொள்வான் என்பதை அல்லவா காட்டுகிறது? இது உண்மையில் தேசதுரோகம் அல்லவா
ஆயுதப் படையா? அலுவலகப் பணியா?- எது உண்மை?
| தேவசகாயம் பிள்ளை அரசாங்க கருவூலத்தில் பணியாற்றினார் –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் | மதம் மாறிய தேவசகாயம், கிறிஸ்தவப் படைப் பிரிவில் தன்னை இணைத்துக் கொண்டார் – – -கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி: அவர் உண்மையில் எங்கு பணியாற்றினார்? ஆயுதப் படைப் பிரிவிலா? அலுவலகப் பிரிவிலா? இரண்டும் வெவ்வேறு துறைகளல்லவா? ஒரு வேளை ஆயுதப் படைபிரிவின் அலுவலகப் பணிப்பிரிவில் என்று அடுத்த கட்ட பதிலை சொல்வார்களோ?
ஆயுதப்படையில் எட்டாம் படை
| தேவசகாயம் பிள்ளை சகவீரர்களை தம் மாற்றி, ஏசுவின் கீழ், சொர்க்க ராஜ்ஜியத்திற்காக போரிடும் வீரர்களாக மாற்றினார். –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் | தேவசகாயம் பிள்ளை ராஜ துரோக குற்றத்திற்காகக் கொல்லப்பட்டார். – – -கோட்டார் மறை மாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி: அவர் இதன் உண்மையான பொருள் என்ன? 17 ஆம் நூற்றாண்டில் ‘தேவனின் சாம்ராஜ்ஜியம்’ என்பது கத்தோலிக்க ஐரோப்பிய நாடுகளின் காலனி ஆட்சியை குறிக்கும் சொல். கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் சொல்வதையும், தேவசகாயம் பிள்ளை குறித்த மிகப் பழமையான ஆதார நூலான பௌலினோஸ் பாதிரியார் சொல்வதையும் இணைத்து பார்க்கும் போது, இவர் மதம் மாறியதை விட ஐரோப்பிய கத்தோலிக்க காலனிய சக்திகளுக்காக ஒற்றன் வேலை தேசதுரோக வேலை செய்தார் என்பது உறுதிப்படுகிறதோ?
துப்பாக்கி சொல்லும் துப்பு
| தேவசகாயம் பிள்ளை 1752 ல் திருவிதாங்கூர் படை வீரர்களால் துப்பாக்கியால் ஐந்து முறை சுடப்பட்டு கொல்லப்பட்டார் –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் | 1820 ஆம் ஆண்டு திருவிதாங்கூர் ராஜ்ஜியத்தில் மொத்தம் 31 துப்பாக்கிகள் இருந்தன, அவைகளும் தளபதிகளின் கட்டுப்பாட்டிலே இருந்தன. – – Survey of Travancore |
கேள்வி: 1820 லேயே 31 துப்பாக்கிகள் என்றால் 1752 இல் எத்தனை துப்பாக்கிகள் இருந்திருக்க முடியும்?துப்பாக்கியே இல்லாத திருவிதாங்கூர் வீரர்கள் எப்படி துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொன்றிருக்க முடியும்?
| ஆரல்வாய்மொழியில் தேவசகாயம் பிள்ளை மன்னரால் தூக்கிலிடப்பட்டார் – லெப்டினண்ட் வார்ட் மற்றும் கானர் |
கேள்வி: எது உண்மை? தூக்கா? துப்பாக்கியா?
போப் கிளமண்ட் XIV பொய் சொல்லுவாரா?
| திருவிதாங்கூர் மன்னர்கள் கிறிஸ்தவர்களை கொடுமைப்படுத்தினர். தேவசகாயம் மதம் மாறியதால் அவர் கொல்லப்பட்டார். –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் | திருவிதாங்கூரில் இருக்கும் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் அங்கத்தினர் மீது மன்னர் செலுத்தி வரும் பரிவுக்கு நன்றி. – – -– ஜூலை 2 , 1774ல் போப் கிளமண்ட் XIV திருவிதாங்கூர் ராஜாவுக்கு எழுதிய கடிதம் |
கேள்வி: தேவசகாயம் கொன்றதாக சொல்லப்படும் காலகட்டத்தில் வாழ்ந்த போப் கிளமண்ட் XIV தமது கத்தோலிக்கர்களை நல்லபடியாக நடத்துவதற்கு திருவிதாங்கூர் அரசருக்கு நன்றி தெரிவித்திருப்பதை மறந்து, இன்றைய நம் ஊர் கத்தோலிக்கர்களில் சிலர் தங்கள் சொந்த மதவெறிக்காகவும் ஆதாயங்களுக்காகவும் சங்கைக்குரிய பாப்பரசரையே பொய்யர் என சுட்டிக்காட்டும் கொடுமையை எதிர்க்க வேண்டியவர்கள் யார்?
யார் இந்த டிலனாய்?
| நீலகண்டப் பிள்ளை மதம் மாற வடக்கன்குளம் பாதிரியார் புட்டாரிக்கு டிலனாய் கடிதம் கொடுத்து அனுப்பினார் –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி: வாழ்ந்த போப் கிளமண்ட் பிராடஸ்டண்ட் டச்சு தேசத்தைச் சேர்ந்தவரான டிலனாய், கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவராக தேவசகாயம் பிள்ளை மதம் மாற கடிதம் கொடுப்பாரா? இந்தக் கால கட்டத்தில்தானே, கொச்சி, கண்ணனூர், தூத்துக்குடி கத்தோலிக்க சர்சுகள் பிராடஸ்டண்டுகளால் இடிக்கப்பட்டன? இப்படி பாதுகாப்பு இல்லாத இடத்துக்கா டிலனாய் தேவசகாயம் பிள்ளையை அனுப்புவார்?
தவணைச் சாவு
| ஜனவரி 13 ல் கொல்லப்பட்டார். –- கேரள கிறிஸ்தவ வரலாறு | ஜனவரி 14 ல் கொல்லப்பட்டார். – கோட்டார் மறை மாவட்ட இணையதளம்ம் | ஜனவரி 14 அல்லது 15ல் கொல்லப் பட்டார்.– CBCI இணையதளம் |
கேள்வி: ஏன் இந்த தேதி குழப்படிகள்? 13லிருந்து 14லுக்கு மாறியது…. 15 சேர்த்துக் கொள்ளப்பட்டது… ஏன்? பொங்கல் பண்டிகையை கிறிஸ்தவமயமாக்கத்தானே?
பாவம் ஒரு இடம்! பழி ஒரு இடம்!
திருவிதாங்கூரில் கிறிஸ்தவ குற்றவாளிகளுக்கு டச்சு கிழக்கிந்திய கம்பனிதான் தண்டனை வழங்க வேண்டும். -– 1743 மாவேலிக்கரை ஒப்பந்தம்
இந்த ஒப்பந்தத்தின்படி தேவவசகாயம் பிள்ளையை கொன்றவர்கள் கிறிஸ்தவர்கள். மன்னர் கொன்றார் என்றால் தேவசகாயம் பிள்ளை இந்துவாக இருந்திருக்க வேண்டும். இதில் எது உண்மை? தேவசகாயம் பிராடஸ்டண்ட் கிறிஸ்தவர்களால் கொல்லப்பட்ட கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவரா? அல்லது செத்த பின் கிறிஸ்தவராக அறிவிக்கப்பட்ட அப்பாவி இந்துவா?
ஏன் இந்த மோசடி? ஏன் இந்த வெறுப்பு
| தெற்கு கேரளம், தமிழ்நாடு, வட இலங்கை பகுதிகளில் சர்ச்சுக்கும், சமுதாயத்துக்கும் பலனளிக்கும் வகையில் செயல்படுத்த ஒரு படை வீரர் தேவைப்படுகிறார். –கோட்டார் மறைமாவட்ட இணையதளம் |
கேள்வி: யார் படையின் வீரர்? யாரை எதிர்த்துப் போரிட்டார்? யாரை எதிர்த்து போரிட தூண்டுகிறார்? அதுவும் நம் பகுதிகளில்!
“புனிதர்” பட்டம்: புனிதமா போலியா?
வாடிகனால் புனிதர் பட்டம் பெற்றவர்கள் சுமர் பத்தாயிரம்! தகுந்த ஆதாரமில்லை என்று ’புனித விலக்கு’ அளிக்கப்பட்ட பட்டதாரிகள் இரண்டாயிரம்! ஏன் விலக்கப்பட்டார்கள்? -அவர்கள் வாழ்ந்ததற்கான சான்றுகள் இல்லையாம்! ஒரு சில நிகழ்வுகள் கட்டுக்கதைகளாம்! இந்தப் புனிதக் கதைகள் பல நாடுகளை கிறிஸ்தவமயமாக்கி விட்டது. காரியம் ஆன பிறகு இவை கட்டுக்கதைகள் என ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டன. தேவசகாயம் பிள்ளையை புனிதராக்கி, இந்துக்களை மதம் மாற்றி விட்டு பிறகு புனித விலக்கு தேவசகாயம் பிள்ளைக்கு அளிக்க ஏற்பாடோ?பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் அழகு சாதன விற்பனையை இந்தியாவில் அதிகரிக்க இந்திய பெண்களை அழகிகளாக தேர்ந்தெடுத்தது போல இந்தப் புனிதர் பட்டமும் ஒரு வியாபாரத் தந்திரமா?
மதமாற்ற வியாபாரத்துக்காக புனிதர் பட்டத்தை கேவலப் படுத்தலாமா? – வேத விஞ்ஞான ஆராய்ச்சி மையம்
The fable of ‘martyr’ Devasahayam Pillai – B.R. Gauthaman
Devasahayam Pillai
Pope Francis will canonise Blessed Devasahayam Pillai, together with six other Blesseds, during a Canonisation Mass in St. Peter’s Basilica in Vatican on May 15, 2022. – Congregation for the Causes of Saints, Vatican City.
What B. R. Gauthaman wrote in 2012, after Pope Benedict made Devasahayam a ‘blessed martyr’ …
The first lay Indian to become a saint!The son of soil becomes a saint!A great hullabaloo in the district of Kanyakumari!
As a first step towards making a saint out of one Devasahayam Pillai, Pope Benedict XVI declared him a ‘martyr’ on June 28, 2012. Frontline magazine and newspapers carried this news item as the day’s headlines and celebrated this announcement as if the whole world has been made holy.
Now what is the ulterior motive behind the beatification? Do the so-called facts rest on the solid foundations of history? Who becomes a ‘martyr’? Should we not turn the spotlight on these questions?
A martyr is none but a warrior, who enlists himself in the army of the Pope, who reigns in Europe thousands of kilometers away from Kanyakumari; and this ‘valiant martyr’ thrives in the conquest and conversion of the vanquished, in the process sacrifices his life. The 2nd-century Church Father Tertullian wrote that “the blood of martyrs is the seed of the Church,” implying that the martyrs’ willing sacrifice of their lives leads to the conversion of others.
As to the question of motive behind this ‘supreme sacrifice’, and the motive behind this beatification is verily religious conversion. This has been further confirmed by Pope John Paul II and he does not stop with that. He glorifies these ‘martyrs’ as “warriors conquering in the name of the Vatican”.
“The Church of the first millennium was born out of the blood of martyrs,” he says and calls on the universal Church not to forget the legacy of martyrs. He encourages taking up “these nameless, unknown soldiers as it were of God’s great cause.”
What is to be noted here is the phrase: “nameless, unknown soldiers”.
To which army do these warriors belong to?For whose cause is this army waging war? Which nation is this marauding army conquering?Which culture is this army destroying?
What is its motive?
The deeds of this army explain themselves. And to commit these very deeds alone the religion resting on the persona of Jesus Christ became a hand maiden for the ruthless army. Then the question arises about the role and functions, and the very purpose of this religion.
A religion is one which elevates a person to a conscious state of his/her humanness, and from there on raises humans to a state of Divinity. There are no two opinions on this. If a religion were to adhere to the above enunciated and accepted principle, then it deserves to called religion. However if the core objective of this ‘religion’ is conquering lands and nations, the question arises, what should people belonging to this religion be called?
Furthermore, in the process of conquering nations, when these marauders attempt to convert the natives to Christianity through fraudulent means and threat, and when the natives retaliate and kill some of these ‘warriors’, such ‘foreign legions’ who have been killed by the natives are those who are glorified by the Church establishment as ‘martyrs’.
It is to be remembered that this very same Pope John Paul II admitted shamelessly on this soil, on the auspicious day of Deepavalli, “We converted Europe in the first millennium; America in the second millennium; in the third millennium, we shall plant the Cross in the whole of Asia”.
As remarked by Father Tertullian, the Catholic Church requires ‘harvest of souls’ and as a consequence, ‘martyrs’. To accomplish this task, the Church is seriously involved in unearthing ‘martyrs’ in Kerala, Tamil Nadu and North Sri Lanka. This fact has been admitted by the Kottar Diocese in their website.
“A suitable method for not forgetting the memory of the martyrs is to collect the essential documentation of their heroic testimony and update martyrologies”, believes Pope Benedict.
The man who was caught in this ‘holy excavation’ is none other than ‘our own indigenous martyr’, Vedha-saatchi Devasahayam Pillai. The history of Devasahayam Pillai has been enumerated thus in the websites of Christian assemblies:
Devasahayam Pillai was born Neelakanta Pillai in the year 1712 in the upper caste Nair family. Subsequently, he served in the Padmanabhapuram Palace belonging to the Thiruvithamkoor, (Travancore) Princely State. It was during this period that he is acquainted with the Dutch general of Marthanda Varma Raja, Eustachius De Lannoy.
As a consequence of this association, he was attracted towards Christianity. In the year 1745, he was converted to Christianity by one Fr. Giovanni Battista Buttari of Vadakkankulam Church. On becoming a Christian, he adopted the name Devasahayam Pillai and moved closely with the people belonging to the lower castes and converted them to Christianity too. Not able to tolerate these acts, the people belonging to the upper castes like the Brahmins and Nairs, instigated the king and levelled a spate of allegations upon him. Consequently, Devasahayam Pillai was arrested on February 23, 1749. Between the three years 1749 and 1752, Devasahayam Pillai was put to untold tortures and finally at a place called Kattadimalai, on the Nagercoil-Tirunelveli road, near Aralvaimozhy he was shot dead on January the 14th by the soldiers of king Marthanda Varma Raja.
What is the purpose of excavating this history? The website of Kottar Diocese explains it thus:
The past 259 years have shown such a continuity of presence of the Servant of God in the minds, piety, spirituality and prayer of the people of God in Tamil Nadu, south Kerala and northern Sri Lanka that he cannot be counted as one of “these nameless, unknown soldiers” in those areas. However, bereft of recognition by the Church and official acceptance by the authority in the Church, it is impossible to make such a meaningful event bear fruit in the Church and society at large.
What is the significance of the statement “to make such a meaningful event bear fruit in the Church and society at large”? The import of this statement is that Devasahayam is a commodity, an instrument for the Church. The Church itself has made it amply clear that there is no spiritual motive behind this act, whatsoever.
If that be so, what are the areas in which this ‘commodity’ is to be utilized?
The answer to the aforesaid query is readily answered herein: “a continuity of presence of the Servant of God in the minds, piety, spirituality and prayer of the people of God in Tamil Nadu, south Kerala and northern Sri Lanka” leading to more religious conversion.
But still the big HOW remains? And more still, WHICH footprints of tradition is the Church scheming to destroy through the act of beatification? The puzzle has been unravelled by the Christians themselves on December the 2nd, 2012 at Nagercoil, where the beatification of Devasahayam Pillai took place.
Cardinal Angelo Amato agreed to designate January 14 as the day to celebrate Devasahayam Pillai festival to mark the canonisation of Devasahaayam Pillai. The date January 14 is significant. Januray 14 is Pongal, the joyous Hindu festival of harvest, celebrated with fervour in Tamil Nadu, Northern Sri Lanka and South Kerala. The Makara Jyothi of Sabarimala also appears on that day.
The website of the Catholic Bishops’ Conference of India (CBCI) announces that Devasahaayam Pillai was murdered on January 14 or January 15. . The CBCI is keeping the date of the murder of the ‘historic’ Devasahayam Pillai conveniently open and flexible for only one reason.
The reason for this ‘seeming vagary’ is that the Thamizh month of Thai is sometimes born on January 15. The design behind this seemingly innocent vagary is very apparent—to link the Christian Devasahayam Pillai festival to the Hindu festival Pongal so that Christians may celebrate both. The ignoble motive being to appropriate Pongal sometime in the near future as also being a Christian festival.
This is typical Church modus operandi of inculturation.
Many Christian festivals have been so created in line with the festivals of the local people. In the process, the reasons behind these festivals and the cultural identities in the minds of the locals have all but been annihilated, for which history bears testimony. By keeping the date of the death of Devasahayam Pillai conveniently open, it is amply clear that the Devasahayam Pillai festival too has been craftily created by the Church to destroy the ancient tradition of celebrating Pongal.
Religious conversions notwithstanding, the website of Kottar Diocese clears all vestiges of doubts, if any, about the political motives that lurk behind.
During the talk of Pope John Paul II quoted above, delivered at Lourdes, he spoke of “a new kind of religious persecution” spreading in the world today. It is very true in India today. There is an anti-Christian atmosphere being spread by Hindu fundamentalists, fully supported by certain political outfits for their own political motives. It is as if the Indian Church has already entered into an era of persecution.
Not just politics, Christianity dons many caps, adapting itself with the belief systems of the local people in whose midst it plans to plant the Church and the Cross. Inculturation, which means to fraudulently convert the natives using their own native symbols, cultural and religious practices, severing them from their native religious and cultural roots and thus conspiring to bring them under the suzerainty of the Church. This goal shall be achieved through the beatification of ‘martyr’ Devasahayam Pillai, states the website of Kottar Diocese:
Another point that makes this martyrdom relevant today is the role the laity have to play in the mission of the Church Ad gentes. The laity are not simply “belonging to the Church”, indeed “they are the Church”. It is then only natural that one speaks of the mission ad gentes of the laity, because “The Church on earth is by its very nature missionary” and the missionary activity of the Church flows immediately from the very nature of the Church.
People may believe that such beatifications (that are designed for the very purpose of religious conversions) may be based upon strong historical foundations. More so, if such words like, ‘son of the soil’, ‘laity’ are suitably woven in, then the people of the regions would be overwhelmed and would never dream of investigating further to know the truth. This is a fact that the Church knows only too well. However, on research, we stumble upon the fact that this fable of ‘son of the soil’ is contrary to the truth.
Renowned historian Sreedhara Menon in an interview to The Pioneer dated 20 Jan. 2004 asserts, “Leave alone execution, not even a single case of persecution was recorded in the history of Travancore in the name of religious conversion. It is a well-concocted story and a figment of the imagination.”
M.G.S. Narayanan, former Chairman of Indian Council of Historical Research (ICHR), said that he had never come across any one named either Neelakantan Pillai or Devasahayam Pillai as the army chief of Martanda Varma in Kerala’ s history.
V. Nagam Aiyya, who recorded the history of Travancore princely state observes, “It is one evidently started by the later converts, from a habit of apotheosizing their ancestors or heroes; so common among the people. (Travancore Manual, Vol II, Page 129-130, V. Nagam Aiya)
These fiction writers have gone to great lengths to establish that Christians were tortured under the reign of the king of Travancore. On the contrary, what does history offer evidence to?
The very Maharaja of Travancore, who is said to have persecuted Devasahayam Pillai on account of Pillai converting to the Christian religion and for converting others to Christianity, has in fact extended tax exemption for the lands that he gifted to the Church at Varappuzha. (Travancore Manual, Vol. I, Page 16, T.K. Veluppillai)
Devasahaayam Pillai allegedly was drawn to Christianity by the Dutch general De Lannoy, according to this Church authored fable. “The Maharaja of Travancore, Karthigai Thirunal met the expense of building Udayagiri church at the request of De Lannoy and granted a salary of 100 panams to the vicar”, records T.K. Velupillai, in the Travancore Manual, Vol I, Page 16.
Far from being religious bigots, these kings may in fact even be termed foolish for entrusting the administration of the Devoswom Board to Col. John Munro, a European Christian.
It is pertinent to recall here that in the times when Neelakantha Pillai converted to Christianity, there were bloody and violent clashes between Catholics and Protestants in Europe and in other parts of the world.
.jpg)
This Catholic-Protestant internecine war had its echo in India too. On capturing the Kochi Fort, the Holy Antonio Catholic Church where the mortal remains of Vasco da Gama were interned after his death was renamed Holy Francis Protestant Church. This church is presently under the control of the Protestant Church of South India (CSI).
The Dutch Da Lannoy was a Protestant Christian. His church at Udaygiri Fort was a Protestant church. Moreover, the Dutch in India were vested with the right to authorise baptism of the newly converted. Under such circumstances, why should De Lannoy send Neelakantha Pillai to a Catholic denomination for baptism into Christianity? Besides, would it not be ‘profitable’ to be baptised by the general of the Maharaja? What benefit would accrue to the upper caste Neelakantha Pillai, were he to be baptised by the Catholic Church, which had no political power then?
We have to conclude therefore that those who fabricated the fiction called ‘Devasahayam Pillai’, had neither any knowledge of the socio-political climate of the Travancore princely state, nor did they have any idea of the then prevalent situation in Europe.
During the times of Marthanda Varma Maharaja, the army of Travancore had Izhavas, Christians and Muslims, records T.K. Velupillai in his Travancore Manual, Vol IV, Page 122, quoting Colonel Wilks.
Indian Historians would naturally be biased in favour of the Hindus; hence it is unacceptable to us, say the Christians. They insist that the fiction that the Church peddles as history is the ultimate truth.
Let us take on their argument head on. Pope Clement XIV in his letter dated 2 July 1774, to the Maharaja of Travancore expresses “his kindness towards the members of his Church resident in Travancore” (Travancore Manual, Vol I, Page 387, M. Nagam Aiya).
Is Pope Clement XIV lying? Or is Pope John Paul II lying? Or is the Kottar Diocese lying? Or is the incumbent pope, Pope Benedict lying? If the king gave grants of land to the Church, if there were Christians in the king’s army, if the king entrusted the administration of the Devasvom to a foreigner, who was also a Christian, these self-contradictory ‘facts’ by subsequent popes cannot all be true. So who really is lying?
For the sake of the General De Lannoy who allegedly drew Devasahayam Pillai to Christianity, De Lannoy, the Maharaja of Travancore Marthanda Varma waged war against the General of Anjango. Do you know the reason? De Lannoy fell in love with the daughter of the General of Anjango! (Travancore Manual, Vol II, Page 130, M. Nagam Aiya).
If the fable, fiction and fraud scripted by the Church today to beatify ‘martyr’ Devasahayam Pillai is to be believed, then Maharaja, Marthanda Varma, who gladly waged war for a lovelorn Da Lannoy, ordered the torture and shooting this man whom Da Lannoy converted to his faith.
In this Christian fable, the minister Ramayyan Dalawa is said to have disapproved of the close association of De Lannoy with Devasahayam Pillai and this is also purportedly one of the reasons for the anger of Ramayyan Dalawa against Devasahayam Pillai. This closeness aggravated Dalawa’s vengeance or so goes the fraudulent narrative of the spin doctors fabricating the story of this ‘martyr’ who was tortured to death by the Maharaja of Travancore.
It is recorded by T.K. Velu Pillai in his Travancore Manual, Vol IV, Page 77, that capital punishment is awarded to crimes (1) inciting or committing acts of insurrection, and pre-meditating or attempting the death of the raja, (2) murder, (3) gang robbery.
Based on these observations, we have to view the history of Travancore as recorded by Nagam Aiya.
“Probably as a palace official, Nilakanda Pillai was detected tampering with political secrets, on the strength of which action must have been taken against him, years after he was converted to Christianity. Baptism could not have had anything to do with it….” (Travancore Manual, Vol II, Page 130, M. Nagam Aiya)
This fraudulent rendition of history does not stop with the religious conversion of Devasahayam Pillai; it flavors the narrative with a contemporary caste-conflict human interest element. “Since, he mixed with the people of lower castes, the people of higher castes began hating him, hence he was killed.” The Church has shamelessly inserted the caste factor into this fiction. Needless to say there is not even an iota of historical evidence of inter-caste conflict.
What is the past record of the ‘holy’ Catholic Church? If we are to understand the ‘yeoman service’ rendered by the Catholic Church to eradicate untouchability, then we may have to turn to the order of Pope Gregory XV, titled Bulla Romanae Sedis Antistitis, dated January 31, 1623, which accedes to the requests of the missionaries to accommodate themselves to certain caste practices and usages of the new converts.
.jpg)
This papal bull was issued 120 years before Neelakanta Pillai converted to Christianity. Until now, this proclamation has not been withdrawn or modified. As a result, untouchability against dalit Christians and segregation continues to rage with full force in Indian Churches till date.
Even in Vadakkankulam, where Devasahayam Pillai is purported to have been converted to Christianity, did not the Vellala Christians and other caste Christians refuse to go to the same church and when they did, did they not sit separately? How did Christianity which proclaims loudly that is against untouchability and caste itself, claim to have eradicated casteism, and permit this to happen in the times of Devasahayam Pillai and in the very Church of Devasahayam Pillai? How can it explain the practice of untouchability and segregation in its churches even today?
A fictitious incident is given the colour of truth, painted with the brush of social reform and to this gigantic fraud, the Vatican has extended its seal of approval and legitimacy.
Is it valour, is it piety to destroy the tradition of a country and the culture of its native populace by honouring these so-called warriors or ‘martyrs’ as the Church calls them, who in reality harvested the souls of Hindus and betrayed the trust of the people who welcomed them and allowed them to build their churches in their midst and generously allowed them to practice an alien religion?
There is no meaning in posing these queries to the Pope, his bishops, cardinals and his foot-soldiers. In the process of establishing the rule of the Pope, if a warrior of the Christian army dies, he becomes a martyr. The same warrior, if he butchers the people of the conquered lands, he becomes a ‘saint’. This is the history of Christianity and this is how Christianity expanded across continents and this is how Christianity became global.
A House of Inquisition should be established to torture those who refuse to convert to Christianity in India, wrote St. Francis Xavier. For this purpose, he wrote a letter to King John III in 1545 (Joseph Wicki, Documenta Indica, Vol. IV, Rome, 1956) and by establishing the House of Inquisition at Goa, Francis Xavier was instrumental in the genocide of the Hindus of Goa. Today, this Francis Xavier is a saint! In his name, there is a church at Kottar in Kanyakumari District of Tamil Nadu! Besides, there are many such churches in other parts of Tamil Nadu and North Sri Lanka!
Today, this same Kottar Diocese has beatified Devasahaayam. Not surprising because Kanyakumari has a very large Christian population and the man who killed for Jesus Christ and in the name of the pope has converted significant numbers of Hindus in the coastal areas of southern Tamil Nadu too. For converting the few remaining Hindus, the fiction of this Christian ‘warrior-cum-martyr’ who was tortured and killed by the Maharaja of Travancore has now been scripted by the Church.
The self-serving ungrateful Church, with this fraudulent rendition of history has made a murderer of a noble and generous Hindu king and Hindu society has been portrayed as a regressive society. The Hindus have been painted as a barbaric race. Indeed, a fraud has been committed.
What is the net result? The son of the soil is a martyr and a saint – through such enticing proclamations, the Christian laity is instigated to do more to convert Hindus and to plant the cross in every village .
Weaving such fiction and selling fables as facts is nothing new to the Church and they are past masters in this craft. The fable of St. Thomas, who supposedly landed on the shores of Mylapore Beach, in Chennai is one such fable. This fictitious Thomas (doubt not) was created, was ‘made’ to stay at Chennai and was ‘made’ to be murdered by a Brahmin priest and in an attempt to package the fiction as fact, the Church continues to maintain that the skeletal remains of the ‘fictitious’ Thomas is interned in the Santhome Basilica. Worshipping relics is a calculated Abrahamic tactic.
Just like the St. Thomas fairy tale is the Devasahayam fairy tale. To put it bluntly, the Church does not have a shred of evidence even for the historicity of Jesus Christ. It does not matter to Hindus at all but to Christians who dismiss the Hindu religion as myth and pass off their religion as history, it should matter that they cannot prove the historicity of Jesus Christ.
And that is precisely the reason why, Pope John Paul II observed that, Jesus Christ may have been actually born 200 to 500 years before the officially accepted date and year of his birth. If that be so, then the fundamentals of Christianity are on shaky ‘historical’ foundation.
Secular intellectuals and politicians should tell us if this beatification of the Soldiers of Christ who want to conquer our land and reduce to rubble the land of the Cheras, Cholas and the Pandyas is moral, ethical and in the real interest of communal harmony.
A fraud is a fraud is a fraud.
சத்தியத்தையும் அறிவீர்கள், சத்தியம் உங்களை விடுதலையாக்கும் (யோவான் 8:32)
No comments:
Post a Comment